"Φοβάμαι ότι η κυβέρνηση αυτή έχει σχέδιο μόνο μιας χρήσης, και αυτής προεκλογικής, ενώ χρειάζεται μια διαφορετική κατεύθυνση.
Έχω αποδείξει, όχι μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά στην πολιτική μου ζωή, ότι είμαι άνθρωπος, και της συνεννόησης, και της διαμόρφωσης ευρύτερων συναινέσεων. Όμως, η κυβέρνηση, πέντε χρόνια απέρριπτε όλες τις δικές μας προτάσεις.
Σήμερα, αισθάνομαι ότι απλώς ζητά μια λευκή επιταγή, για να συνεχίσει ατελέσφορες, αναξιόπιστες και αδιέξοδες πολιτικές, ενώ χρειάζεται πραγματικά μια νέα κατεύθυνση η χώρα. Και αυτό σημαίνει και μια νέα κυβέρνηση".
Γιατί ο κ. Παπανδρέου τότε δεν συναινούσε για να προχωρήσουν γρηγορότερα μεταρρύθμισεις στις οποίες εν τέλει αποδείχθηκε ότι συμφωνεί; Υπενθυμίζουμε ότι τότε η Ελλάδα δανειζόταν ακόμη από τις αγορές και μάλιστα με χαμηλό επιτόκιο. Η συναίνεση της αντιπολίτευσης την συγκεκριμένη χρονική περίοδο ήταν πολύ σημαντική για τη χώρα. Αν είχε προχωρήσει τότε η συμφωνία των πολιτικών κομμάτων, δεν θα είχαμε φτάσει σ' αυτό το αδιέξοδο.
Σήμερα ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται στη ίδια θέση με τον Καραμανλή τότε και ζηταεί συναίνεση από τους αρχηγούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχοντας όμως στις πλάτες του και ένα Μνημόνιο που έχει οδηγήσει τη χώρα σε εθνική κατάθλιψη. Πως μπορεί λοιπόν να συναινέσει η αντιπολίτευση σ'ένα νέο μνημόνιο από τη στιγμή που το προηγούμενο απέτυχε; Η αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να συναινέσει μόνο στα μέτρα που θα βοηθήσουν στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και αυτό κατόπιν επαναδιαπραγμάτευσης των δυσβάστακτων όρων του Μνημονίου.