Ένα από τα λίγα πράγματα που μας έχουν απομείνει και για το οποίο μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι στη χώρα αυτή, είναι η γλώσσα μας!
Σχεδόν μία ολόκληρη γενιά, καθημερινά πληκτρολογεί ασταμάτητα γκρίκλις. Έχει σχεδόν ξεχάσει πώς να γράφει Ελληνικά και σε λίγο θα ακολουθήσει και άλλη και άλλη και άλλη…
Εκτός αν συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του προβλήματος, του εγκλήματος που διαπράττουμε εναντίον της Ελληνικής γλώσσας!
Μπορεί να φαίνεται ως μία ασήμαντη ίσως συνήθεια, αλλά σε βάθος χρόνου, η συνήθεια αυτή, μπορεί να καταργήσει τον Ελληνικό γραπτό λόγο και όχι μόνο!
Μπορούμε να ξεσυνηθίσουμε όλοι, μικροί και μεγάλοι και ειδικά οι μικρότεροι και να ανατρέψουμε μια για πάντα την καταστροφική για την γλώσσα μας συνήθεια των γκρίκλις και μπορούμε να το κάνουμε πολύ εύκολα, φτάνει να το κάνουμε όλοι μαζί!
Απλά γυρνάμε το πληκτρολόγιο στα Ελληνικά. Στον υπολογιστή, στο κινητό. Και αν κάνουμε και μερικά ορθογραφικά λάθη, δεν πειράζει, θα τα διορθώσουμε.
GREEKLISH NO MORE! ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!
Το παραπάνω απόσπασμα, είναι το κείμενο, της καμπάνιας που ξεκίνησαν οι συντελεστές της τηλεοπτικής σειράς με πολύ μεγάλη ανταπόκριση στη νεολαία και όχι μόνο, «ράδιο αρβύλα».
Ομολογώ, ότι η πρωτοβουλία τους αυτή, με εξέπληξε ευχάριστα. Δεν το κρύβω, ότι δεν τους παρακολουθώ όσο συχνά θα ήθελα, όχι γιατί δεν το θέλω αλλά για άλλο λόγο. Δεν μπορώ να τους παρακολουθήσω, γιατί η συγκεκριμένη εκπομπή, βασίζεται πολύ, στην χρήση της εικόνας. Με λίγα λόγια, η δυσκολία μου στο να τους παρακολουθώ, είναι αντικειμενική. Παρόλα αυτά όμως, είναι δεδομένο και το παραδέχομαι, ότι το χιούμορ τους, είναι απίστευτο.
Είναι αλήθεια, ότι από την στιγμή που οι νέες τεχνολογίες έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, ήταν φυσικό κι επόμενο, να υπάρξει μια τέτοια εξέλιξη για πάρα πολλούς λόγους. Αναφέρομαι, στην χρήση του γραπτού μας λόγου, με λατινικούς χαρακτήρες. Εάν, για τα πρώτα χρόνια αυτής της επανάστασης, τα μέσα της δεκαετίας του ’90, η χρήση των λατινικών χαρακτήρων ήταν αναπόφευκτη, καθώς όλα αυτά τα τεχνολογικά επιτεύγματα κατασκευάζονταν στο εξωτερικό, χωρίς να λάβουν υπ’ όψιν καθόλου της ανάγκες του ελληνικού κοινού, ούτως ώστε να προσαρμόσουν σ’ αυτά και το ελληνικό αλφάβητο, σήμερα, δεν μπορούμε να έχουμε καμία απολύτως δικαιολογία. Όλοι οι υπολογιστές, όλα τα κινητά, καθώς και όλα τα σύγχρονα αντικείμενα ψηφιακής και πληροφοριακής τεχνολογίας που κυκλοφορούν στην αγορά, έχουν την επιλογή, χρήσης του ελληνικού αλφάβητου, ως προεπιλεγμένο.
Κάνοντας χρήση λοιπόν των νέων τεχνολογιών, με θλίψη παρατηρώ, ότι τα γκρίκλις, είναι το βασικό αλφάβητο των ιντερνετάκηδων και των γκατζετάκηδων. Είναι θλιβερό, γιατί πολύ απλά, η ελληνική γλώσσα είναι τόσο όμορφη, που πιστεύω ότι κυριολεκτικά βιάζεται, όταν είναι γραμμένη με λατινικούς χαρακτήρες. Οι δικαιολογίες που έχω ακούσει από όσους χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο τρόπο γραφής είναι πολλές. Άλλοι λένε για συντομία και ταχύτητα. Άλλοι πάλι λένε, ότι το χρησιμοποιούν διότι δεν ξέρουν καλή ορθογραφία. Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία, που επικαλείται την οικονομία, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, την χρηματική. Αυτό διότι, ένα γραπτό μήνυμα για παράδειγμα στο κινητό, αν το γράψεις με λατινικά, πιάνει λιγότερο χώρο, αντί αν το γράψεις με ελληνικούς χαρακτήρες. Ως εκ τούτου, δεν χρεώνεσαι παραπάνω γραπτά μηνύματα, άρα λογικό, στις δύσκολες εποχές που ζούμε.
Θέλω όμως με αυτές τις γραμμές, να θέσω και μια άλλη διάσταση, που έχω την άποψη, ότι δεν θα ακουστεί. Πολλοί νέοι δεν ξέρουν, ότι τα γκρικλις, δημιουργούν ένα μεγάλο πρόβλημα να κατανοηθούν, από μια ευαίσθητη κοινωνική ομάδα που χρησιμοποιεί τις νέες τεχνολογίες, τα άτομα με αναπηρία. Πιο συγκεκριμένα, οι τυφλοί για παράδειγμα όπως εγώ, δεν είναι δυνατόν να συμμετέχουμε σε μια συζήτηση, που όλοι γράφουν με λατινικούς χαρακτήρες. Τα προγράμματα ανάγνωσης οθόνης που χρησιμοποιούμε, δεν διαβάζουν καθόλου καλά, μια γραφή, που δεν αποτελεί επίσημη γλώσσα – γραφή. Διαβάζουν αγγλικά, ιαπωνικά, κινέζικα και κογκολέζικα ακόμα. Δεν υπάρχει όμως επιλογή… greeklish! Πώς να υπάρχει άλλωστε, αφού πολύ απλά, είναι ανύπαρκτη! Έτσι, όλα αυτά τα άτομα, που η χρήση των νέων τεχνολογιών τους άνοιξε ένα μεγάλο παράθυρο κοινωνικοποίησης, ο τρόπος αυτός γραφής, τους το έκλεισε βίαια, γυρνώντας τους πάλι πίσω στην απομόνωση στην προ τεχνολογίας εποχή.
Δεν φοβάμαι καθόλου ότι τα γκρίκλις θα εξαφανίσουν τον γραπτό μας λόγο. Η γλώσσα μας, άντεξε και με μικρές διαφορές, έφτασε να μιλιέται ως τις μέρες μας, αποτελώντας τον συνεκτικό μας κρίκο, με το ένδοξο παρελθόν των προγόνων μας. Σύσταση κάνω, σε όσους διαβάσουν αυτές τις γραμμές, να φέρουν στο μυαλό τους, όσα έγραψα παραπάνω. Ξέρω, ότι κανένας δεν είναι αναίσθητος, που να θέλει να δυσκολέψει την ζωή, σ’ έναν άνθρωπο με κάποια αναπηρία. Παλεύει μ’ αυτή σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητας του. Ας μην τον δυσκολέψουμε και στο διάβασμα της γλώσσας του.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θ’ ανοίξετε τον υπολογιστή σας, μην ξεχάσετε… alt και shift!
* Πολιτικός Επιστήμονας