Ο Ν. Κοτζιάς καλεί τον Γ. Παπανδρέου «να αναστοχάζεται περισσότερο για τις επιλογές του, αλλιώς θα ακολουθήσει την τύχη του ανιψιού του Βοναπάρτη», ενώ προβλέπει ότι ορισμένοι συνεργάτες του «θα γίνουν βάρος στην κυβέρνηση, γιατί οι ίδιοι δεν έχουν πολιτικό βάρος».
Η κυβέρνηση με την πολιτική της μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση, κ. Κοτζιά;
Εξοδος από την κρίση μπορεί να υπάρξει μόνο με σχεδιασμό. Κατανόηση των διεθνών αλλαγών και της σημασίας τους για την Ελλάδα. Επεξεργασμένη στρατηγική για τις διαπραγματεύσεις. Σχέσεις εμπιστοσύνης με την κοινωνία. Με δικαιότητα, αλληλεγγύη και ειλικρίνεια. Η κυβερνητική πολιτική συχνά δεν κινείται σε μια τέτοια κατεύθυνση, οπότε, τότε, αντί να λύνει προβλήματα, γίνεται μέρος του προβλήματος.
Κατά τη γνώμη σας τι πρέπει να γίνει;
Η πολιτική πρέπει να σταματήσει να τροφοδοτεί με μελαγχολία, φόβο και απαισιοδοξία την κοινωνία. Τα βάρη της κρίσης δεν μπορούν να τα φορτώνονται αποκλειστικά οι αδύναμοι. Περιμένω να δω να τιμωρούνται καρχαρίες, λαμόγια, αεριτζήδες... Ο πόλεμος ενάντια στον πολίτη πρέπει να σταματήσει. Επιπλέον, δεν μπορεί πρώην υπουργοί και επιχειρηματίες με μεγάλες ευθύνες για τα προβλήματα της χώρας, να γίνονται τιμητές των πάντων. Ας κάνουν επιτέλους την αυτοκριτική τους.
Η κυβέρνηση με τις επιλογές της οδηγεί σε ύφεση, ανεργία, υποβάθμιση του παραγωγικού ιστού της χώρας. Οφείλει να αλλάξει το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής. Να συμβάλλει στην ανάπτυξη ενός δημόσιου τομέα με σύγχρονες δημοκρατικές χωρητικότητες. Μιας αγοράς που θα λειτουργεί μακριά από την κρατοφαγία, ενώ οι τράπεζες θα στηρίζουν την ανάπτυξη, σταματώντας να λειτουργούν ως τοκογλύφοι.
Ποιες δυνάμεις έχουν κυριαρχήσει στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ;
Στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν σήμερα δύο ρεύματα: εκείνοι που διεκδικούν την υλοποίηση πολιτικών προοδευτικών στόχων και εκείνοι που κινούνται ως «κόμμα καρτέλ». Οι τελευταίοι πιστεύουν ότι έχουν αποστολή να κυβερνούν για να κυβερνούν, έστω και με νεοφιλελεύθερες συνταγές και «ολίγον αυταρχισμό». Να κυβερνούν ακόμα και ενάντια σε αυτούς που τους εξέλεξαν. Εκτιμούν, μάλιστα, μια τέτοια επιλογή ως δείγμα θάρρους. Θαρραλέα, όμως, είναι εκείνη η πολιτική που διαχειρίζεται την εξουσία προς όφελος της κοινωνίας, των προσδοκιών και προοπτικών της.
Ο Γ. Παπανδρέου παρέμεινε στην ηγεσία και κέρδισε την εξουσία κόντρα στα ισχυρά συμφέροντα. Τη στάση του ως πρωθυπουργού πώς την κρίνετε;
Εκείνοι που έλεγαν «ότι το παιδί δεν μπορεί να κυβερνήσει», σήμερα τον αγκαλιάζουν. Κάποιοι άλλοι που τον καλούσαν να «παραιτηθεί» αποτελούν τους εκλεκτούς συνομιλητές του. Ο πρωθυπουργός κινδυνεύει να εξαντλήσει τα ιστορικά και κοινωνικά του αποθέματα υπηρετώντας λάθος επιλογές. Ο ίδιος έχει εγκλωβιστεί στην αίσθηση ότι η ιστορία θα τον δικαιώσει, έστω ότι θα τον συγχωρέσει. Φοβάμαι ότι το τέλος της ιστορίας, όταν θα πέφτει η αυλαία, δεν θα είναι ευχάριστο. Λυπάμαι που το διαβλέπω.
Ο ρόλος του οικονομικού επιτελείου;
Πήρε λάθος δρόμο. Του είπαν να πάει προς Πειραιά μεριά και εκείνο τραβά προς Κηφισιά. Ολο δε, τρακάρει. Δεν έχει σχέδιο. Δεν ήξερε να διαπραγματευτεί και έχει πνιγεί μέσα στα δόγματα των αγορών. Υποτάχθηκε σε αυτές. Μετατράπηκε σε λογιστή τους. Δεν διαπραγματεύτηκε ορθά ούτε ως προς τον χρονικό ορίζοντα. Τώρα επαναδιαπραγματεύεται την επιμήκυνση με πολύ μεγάλο κόστος. Το χειρότερο από όλα, πολλές του επιλογές γίνονται επ’ ευκαιρία της κρίσης και όχι εξαιτίας της. Και το χείριστο, και αυτές ακόμα τις επιλογές δεν τις οργανώνει ορθολογικά και σχεδιασμένα.
Η Αριστερά στις τελευταίες εκλογές έλαβε πολύ υψηλά ποσοστά. Τι είναι αυτό που την εμποδίζει να έχει αντίστοιχο ρόλο στο πολιτικό σκηνικό;
Η αριστερά δεν έχει όραμα. Εχει περιορίσει τις λειτουργίες της σε άμυνες. Φοβάται τη μεγάλη πολιτική και ξεπέφτει σε προσωπικές πολιτικές. Οχι όλη, αλλά πολλά τμήματά της. Θα πρέπει να επανανακαλύψει τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη. Την κουλτούρα του δημοκρατικού διαλόγου και της ριζοσπαστικής αναζήτησης. Να γίνει φορέας πολιτισμού και παιδείας. Να εγκαταλείψει τον σεχταρισμό και να εργαστεί για τη σύγκλιση των δυνάμεων που αντιτίθενται στο Μνημόνιο.
Το πολιτικό σύστημα μπορεί να αντέξει; Οικουμενικές ή συμμαχικές κυβερνήσεις μπορεί να αποτελέσουν τη λύση;
Στη νεοελληνική ιστορία οι ασκήσεις επί χάρτου για οικουμενικές λύσεις κατέληξαν στην αποτυχία ή στην τραγωδία. Σχέδια που εξυφαίνονται στα παρασκήνια από εκείνους που μας έφεραν εδώ που φτάσαμε δεν μπορεί να είναι λύσεις. Η αύξηση του δηλητήριου δεν καταπολεμά τη δηλητηρίαση. Η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση - φορέα διαφορετικής πολιτικής, που να δίνει προοπτική στη νέα γενιά. Να ξαναγεννά προσμονές και προσδοκίες. Ελπίδες. Να ανταλλάσσει τη μελαγχολία με την αισιοδοξία και την πολιτική που οδηγεί σε τυφλή εξέγερση με δημοκρατικό σχέδιο. Έτσι, ώστε, να κυβερνά στηριγμένη σε ισχυρές κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες.
Αλήθεια, κ. Κοτζιά, τι θα λέγατε στον κ. Παπανδρέου σήμερα;
Ότι η αποστολή του έπρεπε να είναι άλλη. Με σχέδιο που θα έχει στο επίκεντρό του την κοινωνία. Να αναστοχάζεται περισσότερο για τις επιλογές του. Αλλιώς θα ακολουθήσει την τύχη του ανιψιού του Βοναπάρτη. Εκείνος νόμιζε ότι υπηρετούσε τα συμφέροντα της Γαλλίας και των εκλογέων του, ενώ τα υπονόμευε. Κατήγγελλε τους διαπλεκόμενους, ενώ το σύστημά που είχε συγκροτήσει γύρω του τους εξυπηρετούσε. Στο τέλος, κατακρεουργήθηκε η δημοκρατία και την πλήρωσε ακόμα και ο ίδιος. Ας διαλογιστεί ο κ. πρωθυπουργός με την ιστορία και ας σκεφτεί ότι στην πολιτική τίποτα δεν είναι αιώνιο εκτός από την αυλαία που κλείνει.
Και στους συνεργάτες του; Αυτό που λέμε «στενή ομάδα» του στο Μαξίμου;
Να πάψουν να είναι τόσο σκληροί στους αδύναμους και τόσο εύκολοι στους ισχυρούς. Να ξεφύγουν από την εξουσιομανία και τη μικροπολιτική. Πολλοί μπορούν να επανέλθουν στην ουσία της πολιτικής. Αλλοι, πάλι, δεν μπορούν. Αν οι τελευταίοι δεν αλλάξουν, θα γίνουν βάρος για την κυβέρνηση, πριν από όλα γιατί δεν έχουν πολιτικό βάρος.
"Να μην υποκύψει"
Τις κινήσεις στην εξωτερική πολιτική πώς τις κρίνετε; Σας ανησυχούν;
Η κυβέρνηση στην εξωτερική πολιτική έχει καταργήσει πλήρως τη δημοκρατία. Κάνει μυστικές διαπραγματεύσεις και ανακοινώνει αλλαγές χωρίς να έχει συνεδριάσει το κόμμα που τη στηρίζει, η Κοινοβουλευτική Ομάδα που την εξέλεξε, η Βουλή ή έστω η αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή. Προαναγγέλλει την επιδίωξή της να ξεπαγώσει τις ευρωτουρκικές σχέσεις, που όμως είναι παγωμένες στην Ε.Ε. έπειτα από ενέργειες και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αναρωτιέμαι, καταλαβαίνει τι πράττει; Οτι έστω και άθελά της προαναγγέλλει εκβιασμό στη Μεγαλόνησο; Ας σοβαρευτεί. Ας αποφύγει δε, να υποκύψει στην απαίτηση της γείτονος να μη συμπεριληφθεί στη διαπραγμάτευση για τα θαλάσσια σύνορα και την ΑΟΖ το Καστελόριζο.
Στη δεκαετία του ’60 προσφερόταν στην Ελλάδα η Ενωση με την Κύπρο, υπό τον όρο της αποκοπής του Καστελόριζου. Δεν το δεχτήκαμε παρά το μέγα αντάλλαγμα. Σήμερα το πράττουμε χωρίς καν ανταλλάγματα! Είναι να μην ανησυχώ;
Πηγή : real.gr