Η ανεργία και οι υψηλές τιμές των τροφίμων, είναι οι βασικοί παράγοντες που αναμόχλευσαν προβλήματα δεκαετιών στην Αίγυπτο και κυρίως τις συνθήκες της κακής και άνισης οικονομικής διαχείρισης και του πολιτικού αυταρχισμού.
Το πρόβλημα είναι σημαντικό από μόνο του, όμως οξύνεται από το ενδεχόμενο της εξάπλωσης του σε άλλες άλλες χώρες της βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής με παρόμοια πολιτικά και οικονομικά δεδομένα. Έχει ήδη προηγηθεί η Τυνησία ενώ ήδη έχουν ξεκινήσει συγκεντρώσεις στην Ιορδανία. Σ’ αυτή τη περίπτωση, η αποσταθεροποίηση της Αιγύπτου, χώρας κομβικής σημασίας για τον Αραβικό κόσμο, θα έχει κλονίσει ολόκληρη την περιοχή, με σημαντικές παρενέργειες για την Ελλάδα στην οικονομία, την κοινωνία και την εξωτερική μας πολιτική.
Το πετρέλαιο έχει ήδη φτάσει στα 103 δολάρια το βαρέλι. Η παρόξυνση της κρίσης θα ανεβάσει ακόμη περισσότερο τις τιμές, με τεράστιες επιπτώσεις για τα νοικοκυριά, την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας αλλά και το ίδιο κράτος. Αξίζει να σημειωθεί, έστω κι αν εκτιμάται ως λιγότερο πιθανό το ενδεχόμενο, ότι ένας αποκλεισμός του Σουέζ, θα οδηγήσει αναγκαστικά στην μεταφορά πετρελαίων, αλλά και άλλων προϊόντων, γύρω από την Αφρική με συνέπειες δυσβάστακτες τόσο στο πετρέλαιο όσο και στα άλλα προϊόντα.
Σοβαρό είναι το ενδεχόμενο να πληγεί και ο τουρισμός μας. Ο δυνητικός επισκέπτης μας, αποκομίζοντας την εντύπωση ότι η χώρα μας βρίσκεται κοντά σε μία φλεγόμενη περιοχή, θα προβληματιστεί αν θα την επιλέξει.
Η λαθρομετανάστευση από τις έκρυθμες περιοχές, αποτελεί ένα ακόμα εξαιρετικά δυσάρεστο επακόλουθο, αν συνεκτιμήσει κανείς ότι η Ελλάδα μετά την τραγική υπογραφή του Δουβλίνου ΙΙ από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2003 και τον εγκλωβισμό εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών στην χώρα μας που αυτή η συμφωνία συνεπάγεται, βρίσκεται ήδη σε σημείο οριακό οικονομικά και κοινωνικά. Ο τετραπλασιασμός, μάλιστα, των εισερχομένων λαθρομεταναστών μέσα στο 2010, αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση είναι απολύτως αδύναμη να αναχαιτήσει τις μεταναστευτικές ροές, πολύ περισσότερο αν αυτές ενταθούν.
Από την άλλη πλευρά, η επικράτηση ισλαμικών πολιτικών μορφωμάτων, είτε μετριοπαθών είτε ακραίων μορφών, θα σήμαινε την αλλαγή των – έτσι κι αλλιώς ευαίσθητων – γεωπολιτικών ισορροπιών της Μέσης Ανατολής των τελευταίων ετών και κυρίως θα επέτεινε την ανασφάλεια του Ισραήλ, με ότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται για την σταθερότητα στην περιοχή.
Τέλος, νέα δεδομένα στην περιοχή προς τις παραπάνω κατευθύνσεις, ενθαρρύνουν πολιτικές απόψεις και δόγματα στην γειτονική Τουρκία, όπως αυτές του κ. Νταβούτογλου, που αξιώνουν η χώρα τους να διαδραματίζει ενεργότερο ρόλο προς τον Ισλαμικό κόσμο, από αυτόν που διαδραμάτιζε μέχρι πρότινος.
* Ο Πάνος Λειβαδάς είναι αναπληρωτής Γραμματέας του Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας- Μέλος Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας