εκδότη του περιοδικού
Στρατιωτική ισορροπία και γεωπολιτκή
H Transeft διέψευσε με τον πλέον επίσημο τρόπο τα σενάρια και τα δημοσιεύματα περί ρωσικής αποχώρησης από τον το σχέδιο του Trans-Balkan Pipeline (TBP) ο οποίος είναι γνωστός στην χώρα μας με το… καλλιτεχνικό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη.
Ο εκπρόσωπος του ρωσικού πετρελαϊκού γίγαντα, Ιγκόρ Ντιόμιν ήταν σαφής στις δηλώσεις του. Στην επικείμενη συνάντηση των μετόχων (Ελλάδας-Βουλγαρίας-Ρωσίας) στην Ρώμη στις 17 Φεβρουαρίου, πρόκειται να συζητηθεί η μείωση του κόστους λειτουργίας της κοινοπραξίας η οποία είναι επιφορτισμένη με την ανάπτυξη, την κατασκευή και την ολοκλήρωση του έργου. Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο γίνεται σαφές, όπως υπογράμμισε και ο ίδιος ο Ι. Ντιόμιν, πως κάθε προσπάθεια παρουσίασης του σχεδίου ως «νεκρού», είναι ανακριβής και κακοπροαίρετη.
Tο σχέδιο, με υπαιτιότητα – κυρίως έως εξ ολοκλήρου –, της βουλγαρικής πλευράς έχει βαλτώσει με αποτέλεσμα όντως να βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Η Ελλάδα, από την πλευρά της, είναι επίσης σαφές πως δεν φαίνεται να «καίγεται» για την ολοκλήρωσή του αφού, είναι επίσης σαφές πως το τελευταίο ενάμιση έτος έχει λάβει μία ευδιάκριτη, ξεκάθαρη και κατανοητή εν πολλοίς γεωπολιτική τοποθέτηση.
ΟΜΩΣ, είναι επίσης ξεκάθαρο πως εάν κάποιος ελαφρά τη καρδία αναφέρεται στον ΤΒΡ ως ένα αμιγώς ρωσικό σχέδιο το οποίο η «Δύση», ή οι «Αμερικανοί» δεν θέλουν και προσπαθούν να υπονομεύσουν επειδή θέλουν να χτυπήσουν τους «Ρώσους», λέει την μισή αλήθεια, κάτι το οποίο ισοδυναμεί στην πραγματικότητα με ένα χοντρό ψέμα…
Εξηγούμαστε: Είναι σωστό να ειπωθεί πως το σχέδιο είναι κατά βάση ρωσικών συμφερόντων αφού πρόκειται ουσιαστικά να μεταφέρει πετρέλαιο το οποίο καταλήγει στον λιμένα του Νοβοροσίσκ (Ρωσία) στην Μαύρη Θάλασσα και από εκεί με πετρελαιοφόρα να μεταφέρεται στον λιμένα του Μπουργκάς (Βουλγαρία) και τελικά να βρίσκει έξοδο προς την Δύση μέσω της όμορφης Αλεξανδρούπολης. Έως εδώ καλά. Το επόμενο ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Τίνος πετρέλαιο είναι αυτό που φτάνει στο λιμάνι του Νοβοροσίσκ; Είναι ρωσικό; H απάντηση στο καίριο αυτό ερώτημα είναι πως ο σχεδιασμός προβλέπει το πετρέλαιο να προέρχεται κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από τα κοιτάσματα του Τενγκίζ στην Μαύρη Θάλασσα τα οποία ανήκουν στο… Καζακστάν! Αποκάλυψη! Μιλάμε δηλαδή για πετρέλαιο από το Καζακστάν; Και αυτό είναι σχετικό… διότι την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στην περιοχή την έχει η Αμερικανική Chevron!!!
Με άλλα λόγια το σχέδιο του ΤΒΡ μπορεί να είναι ρωσικών συμφερόντων αλλά αυτό είναι η μισή αλήθεια. Στο σχέδιο εκτός της Ελλάδας της Βουλγαρία και της Ρωσίας, συμμετέχουν και το Καζακστάν αλλά και αμερικανικές εταιρείες όπως η Chevron!
Η καλύτερη απόδειξη όλων των παραπάνω είναι η υπενθύμιση πως όταν η Ελλάδα και η Ρωσία προχώρησαν στην επίσημη υπογραφή της συμφωνίας επί πρωθυπουργίας του Κώστα Καραμανλή, η Ουάσιγκτον, διά της Κοντιλίσα Ράις, έδωσε συγχαρητήρια για την επίτευξη της συμφωνίας και δήλωσε πως το εν λόγω σχέδιο πρόκειται να υποβοηθήσει την ενεργειακή ανεξαρτησία της Δύσης. Εκεί που η Ουάσιγκτον «τσίνησε» πραγματικά ήταν όταν ο Κ. Καραμανλής υπέγραψε την συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου του South Stream. Αυτό συνέβη διότι το φυσικό αέριο για μία σειρά από γεωπολιτικούς και γεωοικονομικούς λόγους είναι απείρως ποιο σημαντικό για την σημερινή και μελλοντική ενεργειακή ασφάλεια του Δύσης.
Πέραν όλων των παραπάνω είναι ξεκάθαρο πως η Βουλγαρία κωλυσιεργεί χαρακτηριστικά στην εκπλήρωση των συμβατικών οικονομικών της υποχρεώσεων στην κοινοπραξία, κάτι το οποίο δυσχεραίνει αφάνταστα την υλοποίηση του έργου. Επίσης, η Σόφια δεν δείχνει να πιστεύει στην ευόδωση του έργου και επικαλείται ως δικαιολογία συγκεκριμένα περιβαλλοντολογικά ζητήματα τα οποία μπορεί να τινάξουν στον αέρα την τουριστική κίνηση σε ένα από τα πλέον περιζήτητα θέρετρα της χώρας, το οποίο αποφέρει εκατομμύρια ευρώ έσοδα στην κυβέρνηση.
Τέλος επειδή σε ζητήματα υψηλής στρατηγικής δεν πρέπει κανένας να κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του, θα πρέπει να σημειωθεί πως φυσικά και οι ΗΠΑ δεν αισθάνονται ωραία όταν η Μόσχα αποκτά έναν ακόμα ενεργειακό δρόμο, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως στην συγκεκριμένη διαδρομή έχουν λόγο και οι ίδιες μέσω των πετρελαϊκών τους εταιρειών που εμπλέκονται στο project.
Επιπροσθέτως, ακόμα κι να υποθέσουμε ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ πιέζουν για την μη ευόδωση του έργου, το αποτέλεσμα ποιο θα είναι; Η μη κατασκευή του αγωγού στην Βουλγαρία και την Ελλάδα και η υλοποίηση της συμφωνίας μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας για το πέρασμα του αγωγού μέσω της διαδρομής Σαμψούντα-Τζεϊχάν.
Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη λογική, η Δύση αφού θα «καταφέρει» να μην περάσει ο αγωγός από μία περιοχή την οποία ΕΛΕΓΧΕΙ ΠΛΗΡΩΣ, δηλαδή από την Βουλγαρία και από το Ελληνόφωνο προτεκτοράτο με το όνομα ΕΛΛΑΣ, ουσιαστικά θα στείλει την Ρωσία και την Τουρκία την μία στην αγκαλιά της άλλης, ρίχνοντας νερό στο μύλο του Νεοθωμανισμού και της Τουρκικής αλαζονείας, διαμορφώνοντας μία ακόμα ποιο δύσκολη σχέση μεταξύ Δύσης και Άγκυρας, ειδικά σήμερα όπου η Τουρκία δρα στην κυριολεξία ως εχθρός της Δύσης από θέματα που ξεκινούν από το Ιράν και το Κουρδικό και φτάνουν έως το ζήτημα των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο.
Είναι σαφές πως το ενεργειακό παίγνιο είναι πολύ ποιο πολύπλοκο από ότι οι «γεωπολιτικοί» του συρμού και του εντυπωσιασμού, ειδικά στην χώρα μας, θέλουν να μας το παρουσιάζουν… Το ερώτημα βέβαια εάν στην Αθήνα αντιλαμβάνονται τι πραγματικά συμβαίνει στην περιοχή παραμένει αναπάντητο….
Πηγή : onalert.gr