Η ΕΙΚΟΝΑ ΔΙΑΛΥΣΗΣ που παρουσιάζει η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου προβληματίζει σοβαρά σε μια περίοδο κρίσιμων αποφάσεων για το μέλλον του τόπου. Είναι φανερό από μια σειρά κυβερνητικών πράξεων ή υπαναχωρήσεων ότι δεν υπάρχει στοιχειώδης συντονισμός των υπουργών, με αποτέλεσμα ο καθένας να αυτοσχεδιάζει και τελικά να αναγκάζεται να πάρει πίσω πολλά απ’ αυτά που έχει νομοθετήσει, είτε λόγω εσωκομματικών αντιδράσεων είτε λόγω πιέσεων της αντιπολίτευσης και της κοινής γνώμης.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να συνεχίσει έτσι. Εχοντας μόνο ενάμιση χρόνο στην πλάτη της και με μια αξιωματική αντιπολίτευση που εξαντλεί τις δυνατότητες της συναίνεσης, υπερψηφίζοντας κάποια από τα νομοσχέδια που έρχονται στη Βουλή και κρατώντας αποστάσεις από συντεχνιακές αντιδράσεις, είναι απορίας άξιον πώς αυτή η κυβέρνηση αδυνατεί να ανταποκριθεί στην κοινή λογική και να κάνει τη δουλειά της. Η έλλειψη αλληλεγγύης ανάμεσα στα κορυφαία στελέχη και τους υπουργούς λαμβάνει διαστάσεις παθογένειας. Η αδυναμία συνεννόησης και συντονισμού υπονομεύει κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης. Και η κρίση στρατηγικής, που οφείλεται στο γεγονός ότι ο λογαριασμός του Μνημονίου δεν βγαίνει με τίποτα, φέρνει κρίσεις πανικού που κάνουν τα πράγματα ακόμη χειρότερα.
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΦΕΙΛΕΙ να απαντήσει στην κρίση όχι με αφορισμούς και ατεκμηρίωτες επιθέσεις κατά των πολιτικών του αντιπάλων, αλλά με ανάληψη των ευθυνών του. Μια «συγγνώμη» την ημέρα, πότε γιατί πρόλαβε και μίλησε η τρόικα πριν από τον υπουργό Οικονομικών και πότε γιατί ο υφυπουργός Εσωτερικών έκανε λάθος ρύθμιση για τους ημιυπαίθριους, δεν αρκεί. Εκτός κι αν ο μόνος στόχος είναι το ροκάνισμα του χρόνου και η παραμονή στην εξουσία!