Ήταν η εποχή που ο Παπανδρέου καλλιεργούσε τις σχέσεις με τον αραβικό κόσμο, προκαλώντας την οργή των δυτικών κύκλων για υπόθαλψη της διεθνούς τρομοκρατίας.
Η πρώτη επίσημη επίσκεψή του στη Λιβύη έγινε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1984. «Σας εξετάσαμε, σας δοκιμάσαμε, σας εμπιστευόμαστε» του είπε κατά την υποδοχή του ο πρωθυπουργός Τζαλούντ και τον οδήγησε στη σκηνή του Καντάφι. Ο Παπανδρέου τού χάρισε μια αρχαία λήκυθο με την αφιέρωση: «Στον μεγάλο ηγέτη και ελευθερωτή, στη μεγάλη φυσιογνωμία της δύσκολης εποχής μας, με θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς». Ο Καντάφι ανταπέδωσε με το διάσημο «Πράσινο Βιβλίο», όπου ανέλυε το σύστημα της άμεσης δημοκρατίας των μαζών. Επιστρέφοντας στην Αθήνα ο Ανδρέας είχε δηλώσει ότι ταυτιζόταν με τη Λιβύη στο θέμα της απαλλαγής της Μεσογείου από ξένους στόλους και βάσεις, γεγονός που είχε προκαλέσει την αντίδραση των Αμερικανών.
Ποιο είναι, όμως, το περιεχόμενο της περιβόητης αυτής Πράσινης Βίβλου;
Σύμφωνα με το Πράσινο Βιβλίο που εξέδωσε ο Καντάφι το 1976, ο καπιταλισμός αλλά και ο κουμμουνισμός είναι δύο συστήματα διακυβέρνησης τα οποία στην πρακτική τους εφαρμογή απέτυχαν. Η έννοια που κυριαρχεί στο μανιφέστο του Καντάφι είναι ή έννοια της άμεσης δημοκρατίας που οδηγεί στην αυτοκυβέρνηση και στην συμμετοχή του λαού στην άσκηση της εξουσίας. Ο λαός ως βάση των «λαϊκών συνελεύσεων» αποτελεί το όργανο εκείνο που κατευθύνει την «γενική λαϊκή επιτροπή» στη θέσπιση των αναγκαίων νομοθετημάτων. Η έννοια της αυτοδιοικούμενης κοινωνίας σε αντιδιαστολή με το κράτος, αποθεώνεται.
Στον οικονομικό τομέα η Πράσινη Βίβλος καθιερώνει και τονίζει την ατομική οικονομική αυτονομία. Η δωρεάν κρατική παιδεία και υγεία καθιερώνονται, ενώ είναι έκδηλη η διάθεση της κεντρικής εξουσίας σε μία δίκαιη αναδιανομή των κερδών που προέρχονται από την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της χώρας. Η παροχή άτοκων δανείων και η προσφορά δωρεάν σπιτιών προς το λιβυκό λαό είναι αποδείξεις της προσπάθειας εφαρμογής της Πράσινης Βίβλου.
Σήμερα, από σοσιαλιστής και, κατά την Πράσινη Βίβλο, «Δημοκράτης» Μουαμάρ Καντάφι, αποδεικνύεται ότι είναι άλλως ένας δικτάτορας. Η Λιβύη μετράει ήδη 1.000 νεκρούς στην προσπάθειά του ισόβιου ηγέτη της να καταστείλει την εξέγερση του λαού.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, θέλοντας να μιμηθεί τον πατέρα του, εκτός του ότι προσέγγισε το καθεστώς Καντάφι και υπόγραψε μαζί του μνημόνιο συνεργασίας στις 9/6/10 (http://www.primeminister.gov.gr/2010/06/09/2123), στο οποίο προβλέπεται η συμμετοχή της Λιβύης στις αποκρατικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων στην Ελλάδα, αποφεύγει να καταδικάσει και αυτή την άγρια και αιματηρή καταστολή.
Αλήθεια, τι περιμένει ο πρωθυπουργός μας;
Τα πεντοδόλαρα του καταρρέοντος Καντάφι;
Και που πήγε ο περίφημος ανθρωπισμός του κ. Παπανδρέου και η λατρεία του στην δημοκρατική έκφραση;
Χάθηκε, μάλλον, στο βωμό της συναλλαγής, χωρίς αρχές και όρους, με κάθε αντιλαϊκό και αντιδημοκρατικό καθεστώς, όπως αυτό του συντρόφου Καντάφι.