Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι η δόση του δανείου είναι απαραίτητη για την χώρα για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζές της, για να ενισχύσει την ρευστότητα της οικονομίας και να καλύψει το κράτος τις οφειλές του προς τον ιδιωτικό τομέα. Η επόμενη δόση είναι κρίσιμη γιατί θα πιστοποιεί ότι η Ελλάδα μπορεί να σταθεί όρθια και ότι απομακρύνεται ο κίνδυνος εξόδου από το ευρώ είπε ακόμη ο κ. Σαμαράς και πρόσθεσε ότι εφόσον εκλείψει η «δραχμοφοβία» και ενισχυθεί η ρευστότητα θα αλλάξει συνολικά το κλίμα στην οικονομία. Ο κ. Σαμαράς προέβλεψε ότι παρά τα μέτρα η ελληνική οικονομία μέσα στον επόμενο χρόνο μπορεί να κάνει την στροφή και να αρχίσει να ανακάμπτει.
Παρά τα νέα μέτρα λιτότητας – που θα είναι τα τελευταία όπως ανέφερε – η ελληνική οικονομία τον επόμενο χρόνο μπορεί να κάνει τη μεγάλη στροφή. «Μέσα σε ένα χρόνο από τώρα, η Ελλάδα δεν θα είναι μια σύγχρονη τραγωδία, όπως την παρουσίαζαν σχεδόν όλοι μέχρι πρόσφατα. Θα είναι μια θεαματική περίπτωση επιτυχίας», δήλωσε.
Στη συνέχεια ο Πρωθυπουργός σημείωσε ότι ήρθε η ώρα να διορθώσουμε τα λάθη μας και παρουσίασε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα μας σε ό,τι αφορά στην αντιμετώπιση της κρίσης.
* Πρώτη πρόκληση: Να συνειδητοποιήσουμε όλοι τον αναξιοποίητο Πλούτο και τα ανεκμετάλλευτα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει η Ελλάδα μας. Κι όταν λέω «να τα συνειδητοποιήσουμε όλοι», εννοώ πρώτα εμείς οι ίδιοι, οι Έλληνες. Και φυσικά, όλος ο υπόλοιπος κόσμος αλλά πρώτα εμείς. Διότι η Ελλάδα, πιστέψτε με, δεν είναι «φτωχή»: Είναι μια πλούσια χώρα – πλούσια από κάθε άποψη – που, όμως, δεν μπόρεσε ως τώρα να αξιοποιήσει τον πλούτο της. Έχουμε φυσικούς πόρους, ορυκτό πλούτο, ενεργειακά αποθέματα, διαθέτουμε ένα ανθρώπινο δυναμικό υψηλής μόρφωσης, έχουμε προικοδοτηθεί από τη φύση με ομορφιές και χαρίσματα, έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα σε πολλούς παραγωγικούς τομείς, διαθέτουμε νευραλγική γεωπολιτική, γεωστρατηγική θέση και πάνω απ’ όλα, έχει ο τόπος μας το ταλέντο και την αγάπη της Ελληνικής Διασποράς παντού στον κόσμο. Μιας διασποράς που διαπρέπει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Γενικά, οι Έλληνες παντού όπου πάνε ξεχωρίζουν. Μόνο εδώ πέρα μαραζώνουν. Κι αυτό πρέπει να αλλάξει.
Μπορούμε να τους δώσουμε κι εδώ την ευκαιρία να μετατρέψουμε την ίδια τη χώρα μας σε πρωταθλητή ανάπτυξης. Όχι σε «παράδειγμα προς αποφυγήν»…
* Δεύτερη πρόκληση: Να ανακτήσουμε ξανά την αξιοπιστία της Ελλάδας διεθνώς. Μια χώρα έχει τόση δύναμη όσο την υπολογίζουν. Δεν είναι οι προσωρινές δυσκολίες που την αποδυναμώνουν τόσο. Όσο όταν πάψουν να την υπολογίζουν. Όταν πια δεν πιστεύει κανείς ότι μπορεί να καταφέρει…
Όλες οι χώρες έχουν περάσει, κατά καιρούς μεγάλες δυσκολίες. Οι περισσότερες τα κατάφεραν. Εκείνο που πλήττει την εικόνα μιας χώρας δεν είναι οι δυσκολίες που περνάει σήμερα, όσο η εντύπωση που δημιουργείται, ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει. Η αίσθηση που δημιουργείται, δηλαδή, ότι είναι «χαμένη υπόθεση»…
Αυτή την αίσθηση αδυναμίας είναι εκείνο που πάνω από όλα και πρώτα απ’ όλα πρέπει να αλλάξουμε. Κι αυτό κάνουμε: Αποκαθιστούμε την αξιοπιστία της χώρας μας. Αποκαθιστούμε την αυτοπεποίθηση των Ελλήνων, αλλά και την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό. Κι αυτό είναι το Άλφα και το Ωμέγα για την Αναγέννηση της χώρας μας. Να πιστέψουμε εμείς οι ίδιοι στις δυνάμεις μας. Και στο ότι, παρά τις δυσκολίες θα τα καταφέρουμε. Και να πιστέψουν και οι άλλοι, όλοι οι άλλοι ότι θα καταφέρουμε.
* Τρίτη πρόκληση, κι έρχομαι σε αυτό το οποίο ανέφερε προηγουμένως ο κ. Τσάλτας: Να δώσουμε απόλυτη προτεραιότητα σε ό,τι αποτελεί την αληθινή μας δύναμη, ό,τι απελευθερώνει, δηλαδή, τον ελληνικό δυναμισμό μας, το χάρισμα μας που είναι η δυνατότητα να είμαστε πραγματικά ανταγωνιστικοί. Μιλάω για την ανταγωνιστικότητα μας! Δεν έχω σταματήσει να το επαναλαμβάνω: η ανταγωνιστικότητα δεν είναι απλώς μια λέξη, ένας οικονομικός όρος που αφορά την αποδοτική παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών. Αλλά αφορά την ικανότητα μιας χώρας να μεγιστοποιεί τις δυνατότητές της, να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες που τις παρουσιάζονται, να κατορθώνει τα περισσότερα με εκείνα που διαθέτει.
Η ανταγωνιστικότητα είναι το «πάντρεμα» του πιο προσγειωμένου ρεαλισμού με την πραγματοποίηση των πιο τολμηρών φιλοδοξιών. Όποιος κάνει «σημαία» του την ανταγωνιστικότητα στηρίζεται κάθε στιγμή σε αυτά που έχει, αλλά κατακτά τελικά, εκείνα που πριν δεν τολμούσε να διανοηθεί.
Η ανταγωνιστικότητα είναι ταυτόχρονα Απελευθέρωση αλλά και Ελευθερία :
–Είναι απελευθέρωση γιατί απελευθερώνει τις δυνάμεις που κρύβουμε μέσα μας ως λαός.
–Και είναι Ελευθερία, γιατί επιτρέπει να πιάσουμε στόχους που λίγο πριν έμοιαζαν ουτοπικοί, να σπάσουμε, δηλαδή, τα δεσμά της ανάγκης, να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας, να αμφισβητήσουμε τα όρια της μοίρας.
* Τέταρτη πρόκληση: Να δώσουμε απόλυτη προτεραιότητα στην διατήρηση της κοινωνικής μας συνοχής. Τα κράτη δεν είναι επιχειρήσεις. Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί, ούτε «ανταλλακτικά» μιας μηχανής. Για να ορθοποδήσει μια κοινωνία, πρέπει να διατηρήσει τη συνοχή της.
Κανένα σχέδιο ανάταξης μιας οικονομίας δεν μπορεί να επιτύχει αν διαλυθεί η κοινωνία. Δεν μπορούμε να μετατρέψουμε μιαν οικονομία σε έρημο προκειμένου να τη… «σώσουμε»! Είναι αλήθεια, ότι μια έρημος δεν παράγει ελλείμματα. Αλλά είναι επίσης αλήθεια, ότι μια έρημος δεν παράγει απολύτως τίποτε! Δεν κατακτά την ανταγωνιστικότητα και δεν ξεπληρώνει χρέη.
Είναι βέβαιο ότι μια κοινωνία θα υποφέρει για να αλλάξει. Εκείνο, όμως, που θα της επιτρέψει να κερδίσει τελικά, είναι να διατηρήσει τη συνοχή της όσο αλλάζει. Κι εκείνο, το μόνο, που διατηρεί τη συνοχή σε αυτή τη δύσκολη διαδικασία της αλλαγής είναι η Ελπίδα.
Κι η Ελπίδα με τη σειρά της, δεν είναι μια απλή λέξη. Είναι εκείνο που δίνει κουράγιο και αντοχές στους ανθρώπους και νόημα στις προσπάθειες και τις θυσίες τους. Χρειαζόμαστε την Ελπίδα για να κρατήσουμε την κοινωνία ενωμένη, για να διατηρήσουμε το ηθικό των ανθρώπων, για να εμπνεύσουμε πίστη στον εαυτό τους και στην τελική επιτυχία της κοινής προσπάθειας. Κυρίως, χρειαζόμαστε Ελπίδα για να εξουδετερώσουμε τους κινδύνους, που είναι πολλοί και τους βλέπετε κάθε μέρα γύρω μας, σε όλες τις μορφές του λαϊκισμού και του εξτρεμισμού.
* Πέμπτη πρόκληση: Κάθε κίνηση από δω και μπρός οφείλει να τροφοδοτεί την Ελπίδα και να εξουδετερώνει τα όσα πυροδοτούν τον εξτρεμισμό και τον λαϊκισμό.
Η Ελλάδα σύντομα θα πάρει την επόμενη δόση, που της είναι απαραίτητη για να επανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζές της, για να καλύψει τις οφειλές της προς τον ιδιωτικό τομέα, για να δοθεί ρευστότητα στην οικονομία, που σήμερα ζητάει σαν γη έρημη τη βροχή αυτής της ρευστότητας.
Ταυτόχρονα, η επόμενη δόση είναι κρίσιμη γιατί θα πιστοποιεί ότι η Ελλάδα κατορθώνει να σταθεί όρθια και απομακρύνεται οριστικά ο κίνδυνος εξόδου από το ευρώ, η «δραχμοφοβία».
Με τις τράπεζες επανακεφαλαιοποιημένες, με τις οφειλές του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα εξοφλημένες και με την κίνδυνο εξόδου από το ευρώ, να έχει πλήρως ξεπεραστεί, η ψυχολογία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό θα αλλάξει- πιστέψτε με- δραστικά:
Οι καταθέσεις θα επιστρέψουν- επιστρέφουν ήδη- η ρευστότητα θα αποκατασταθεί, τα ΕΣΠΑ θα ξεπαγώσουν, οι ξένες επενδύσεις θα αρχίσουν να έρχονται. Παρά τα νέα μέτρα λιτότητας – που θα είναι τα τελευταία – η Ελληνική οικονομία τον επόμενο χρόνο μπορεί να κάνει τη μεγάλη στροφή. Από την βαθιά ύφεση, στο τέλος της και στην αρχή της Ανάκαμψης. Για πρώτη φορά έχουμε τη δυνατότητα να το επιτύχουμε αυτό.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα υπάρχει μια ισχυρή λαϊκή συναίνεση που υποστηρίζει τις μεγάλες, αναγκαίες, διαρθρωτικές αλλαγές.
Για πρώτη φορά τα χρήματα που θα μπούνε στην Ελληνική οικονομία θα είναι περισσότερα από την πρόσθετη λιτότητα.
Για πρώτη φορά οι εταίροι μας όλο και περισσότερο, όλο και περισσότεροι, όλο και πιο κατηγορηματικά, ποντάρουν στην επιτυχία της Ελλάδας. Δεν προεξοφλούν την αποτυχία της, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα…
Κι αυτό που αρχίζουν να πιστεύουν όλοι οι άλλοι, οφείλουμε πρώτοι εμείς να το πιστέψουμε και να το κάνουμε πράξη.
Δυσκολίες, ασφαλώς, υπάρχουν ακόμα πολλές. Αλλά, τώρα πια, όλοι αναγνωρίζουν ότι έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο κι ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Τα χειρότερα έχουν περάσει. Και πολύ σύντομα η προοπτική θα είναι ορατή σε όλους. Επομένως και η Ελπίδα θα είναι χειροπιαστή.
Ένας δοκιμαζόμενος λαός που κατακτά την Ελπίδα είναι δύσκολο πια – πολύ δύσκολο – να αποτύχει.
Μέσα σε ένα χρόνο από τώρα, η Ελλάδα δεν θα είναι μια «σύγχρονη τραγωδία», όπως την παρουσίαζαν σχεδόν όλοι μέχρι πρόσφατα. Θα είναι μια θεαματική περίπτωση επιτυχίας!
Κι αυτή η επιτυχία δεν θα είναι μόνο Ελληνική. Θα είναι και Ευρωπαϊκή επιτυχία! Γιατί αν η Ελλάδα καταφέρει να επιτύχει- και θα πετύχει- τότε κανείς δεν θα αμφισβητήσει και τη δυνατότητα της Ευρώπης να πετυχαίνει, να αντιμετωπίζει τα προβλήματά της και να βγαίνει πιο δυνατή και πιο ενωμένη.
Η αναπτυξιακή, δηλαδή, αναγέννηση της Ελλάδας με ανταγωνιστικότητα και κοινωνική συνοχή θα γίνει παράδειγμα διεθνώς.
Από παράδειγμα προς αποφυγήν, θα γίνουμε παράδειγμα προς μίμηση.
Μέχρι πρόσφατα, κάποιοι σκέπτονταν να μας θυσιάσουν ως «Ιφιγένεια».
Τώρα όλο και περισσότεροι ποντάρουν στην επιτυχία μας. Στο χέρι μας είναι πια να μη τους διαψεύσουμε. Και κυρίως να μη διαψεύσουμε τα παιδιά μας. Γιατί σε εκείνα οφείλουμε πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα τα πάντα.
Γιατί αυτός ο λαός έχει μεγάλη Ιστορία και δοκιμασιών και λαθών. Αλλά όταν κατάφερε να μείνει ενωμένος και να πιστέψει στον εαυτό του έκανε θαύματα. Με ακατάβλητη δύναμη να ξεπερνά τα δύσκολα, απαντώντας στις προκλήσεις με αξιοπρέπεια, στις αντιξοότητες με θάρρος και αποδεικνύοντας πως στις μεγάλες δοκιμασίες βγάζουμε ως Έλληνες τον καλύτερό εαυτό μας.
Αυτά λέει η Ιστορία μας. Και είναι χρέος μας να σταθούμε αντάξιοί της. Ευχαριστώ πολύ».