ΘΕΣΗ ΤΟΥ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ"
ΤΗ ΧΘΕΣΙΝΟΒΡΑΔΙΝΗ προ ημερησίας συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής για τα εθνικά θέματα -η οποία διεξήχθη, έπειτα από πρωτοβουλία του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας- οι πολίτες είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν, επί της ουσίας, την αντιπαράθεση όχι απλώς των κοινοβουλευτικών κομμάτων αλλά τη μάχη δύο κοσμοθεωριών:
ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ, κατατέθηκε η θεωρία της παγκόσμιας διακυβέρνησης, που μας οδήγησε στο Μνημόνιο και την υποταγή στο ΔΝΤ και η οποία σε ό,τι αφορά τα εθνικά μας θέματα πρεσβεύει, γενικώς και αορίστως, τις «συνεκμεταλλεύσεις» και τις «συνδιαχειρίσεις» του εθνικού μας πλούτου. Που υιοθετεί τη μυστική διπλωματία και τα φοβικά σύνδρομα απέναντι σε γείτονες, που εδώ και 40 χρόνια έχουν αποδείξει ότι έχουν εις βάρος της χώρας μας αναθεωρητικές τάσεις. Μια πολιτική που, στην καλύτερη περίπτωση, σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις και δεν μαθαίνει από τα παθήματά της. Μια πολιτική που, όπως εύστοχα σημείωσε ο Αντ. Σαμαράς, θεωρεί την Ελλάδα ένα «χώρο» και τους Ελληνες «πληθυσμό».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, οι πολίτες μπόρεσαν να ακούσουν με κρυστάλλινο τρόπο ότι η Ελλάδα, παρά τη δεινή οικονομική της θέση, μπορεί να θέσει τις «κόκκινες γραμμές της» και να υπερασπιστεί τα εθνικά της δίκαια. Η ομιλία του προέδρου της Ν.Δ. και η ανάπτυξη των θέσεων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να θεωρηθούν -και έτσι είναι- μανιφέστο πολιτικής μιας υπερήφανης χώρας, που ξέρει να κινείται στο στίβο των διεθνών σχέσεων και να «διαβάζει» τις εξελίξεις, υπερασπιζόμενη τα δίκαιά της. Ο Αντώνης Σαμαράς έδωσε μία ακόμη ευκαιρία στην κυβέρνηση. Της έδειξε και το δρόμο υπεράσπισης των εθνικών δικαίων και τον τρόπο για να το πράξει.
ΤΗ ΧΘΕΣΙΝΟΒΡΑΔΙΝΗ προ ημερησίας συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής για τα εθνικά θέματα -η οποία διεξήχθη, έπειτα από πρωτοβουλία του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας- οι πολίτες είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν, επί της ουσίας, την αντιπαράθεση όχι απλώς των κοινοβουλευτικών κομμάτων αλλά τη μάχη δύο κοσμοθεωριών:
ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ, κατατέθηκε η θεωρία της παγκόσμιας διακυβέρνησης, που μας οδήγησε στο Μνημόνιο και την υποταγή στο ΔΝΤ και η οποία σε ό,τι αφορά τα εθνικά μας θέματα πρεσβεύει, γενικώς και αορίστως, τις «συνεκμεταλλεύσεις» και τις «συνδιαχειρίσεις» του εθνικού μας πλούτου. Που υιοθετεί τη μυστική διπλωματία και τα φοβικά σύνδρομα απέναντι σε γείτονες, που εδώ και 40 χρόνια έχουν αποδείξει ότι έχουν εις βάρος της χώρας μας αναθεωρητικές τάσεις. Μια πολιτική που, στην καλύτερη περίπτωση, σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις και δεν μαθαίνει από τα παθήματά της. Μια πολιτική που, όπως εύστοχα σημείωσε ο Αντ. Σαμαράς, θεωρεί την Ελλάδα ένα «χώρο» και τους Ελληνες «πληθυσμό».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, οι πολίτες μπόρεσαν να ακούσουν με κρυστάλλινο τρόπο ότι η Ελλάδα, παρά τη δεινή οικονομική της θέση, μπορεί να θέσει τις «κόκκινες γραμμές της» και να υπερασπιστεί τα εθνικά της δίκαια. Η ομιλία του προέδρου της Ν.Δ. και η ανάπτυξη των θέσεων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να θεωρηθούν -και έτσι είναι- μανιφέστο πολιτικής μιας υπερήφανης χώρας, που ξέρει να κινείται στο στίβο των διεθνών σχέσεων και να «διαβάζει» τις εξελίξεις, υπερασπιζόμενη τα δίκαιά της. Ο Αντώνης Σαμαράς έδωσε μία ακόμη ευκαιρία στην κυβέρνηση. Της έδειξε και το δρόμο υπεράσπισης των εθνικών δικαίων και τον τρόπο για να το πράξει.