Του Νίκου Ασημακόπουλου
Από : ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Είναι άπαιχτος ο τρόπος με τον οποίον ένας σχολιαστής της καταλανικής αθλητικής εφημερίδας «El Mundo Deportivo» κατάφερε, με δέκα λέξεις, να δώσει ολοκληρωμένη την εικόνα για κάθε παίκτη του Παναθηναϊκού ξεχωριστά.
Είδε την ομάδα σ' ένα ματς και ήταν σαν να την παρακολουθεί χρόνια!
Η εξήγηση είναι απλή : οι δημοσιογράφοι στην Ισπανία, βλέποντας συνεχώς μπάλα σε πολύ υψηλό επίπεδο, έχουν τις παραστάσεις που χρειάζονται, αλλά και την αναγκαία ποδοσφαιρική κουλτούρα για να βάλουν με την κριτική τους τον κάθε ποδοσφαιριστή στο σωστό σκαλοπάτι αξίας και απόδοσης. Δεν ωραιοποιούν καταστάσεις, δεν μεγαλοποιούν τα μικρά, δεν εξωραΐζουν την εικόνα κανενός, ούτε αποθεώνουν μετριότητες, όπως κάνουμε συνήθως εμείς, φίλαθλοι και δημοσιογράφοι, μπροστά στην ανάγκη να αυτοϊκανοποιηθούμε ή να πλασάρουμε με καλύτερα λόγια το -έτσι κι αλλιώς, υποβαθμισμένο- ελληνικό πρωτάθλημα.
Γι' αυτούς, Μέσι είναι ο... Μέσι. Ούτε ο Νίνης, ούτε ο Κουτσιανικούλης, ούτε ο Φετφατζίδης.
Θα μεταφέρω αυτούσια την κριτική του Καταλανού δημοσιογράφου για καθέναν από εκείνους που έπαιξαν στο 5-1 με την Μπαρτσελόνα... Για να καταλάβουμε πώς, με δέκα λέξεις, μεστά και περιεκτικά, δίνει το πραγματικό αγωνιστικό πορτρέτο των περισσοτέρων, λες και δεν τους έχει δει σ' ένα και μόνο παιχνίδι, αλλά τους παρακολουθεί χρόνια...
Τζόρβας: Προσγειωμένος. Μπήκε στο τούνελ του τρόμου και κατάφερε να σώσει τα προσχήματα.
Μαρίνος: Σωστός. Ο μόνος αξιόπιστος της ελληνικής άμυνας.
Βύντρα: Παρέλυσε. Εκτός από τον μπελά τού Αλβες, έβγαινε από την πλευρά του και ο Μέσι.
Καντέ: Διάφανος. Μέλος κι αυτός της ελληνικής τραγωδίας.
Μπουμσόνγκ: Ανούσιος. Κινητικός στον αέρα, αλλά χωρίς ουσία.
Σιμάο: Αχρείαστος. Ετρεχε άσκοπα, χωρίς να κόβει, και δεν ήξερε τι να κάνει με την μπάλα.
Ζιλμπέρτο: Ξεπερασμένος. Δεν ασχολήθηκε καθόλου με τα αμυντικά του καθήκοντα και δεν έφτανε στην αντίπαλη περιοχή. Είναι αργός και δεν έχει πια οξυγόνο για να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις της νέας εποχής.
Κατσουράνης: Αόρατος. Δίχως ενέργεια, χωρίς πάσες, χωρίς αποστολή.
Γκοβού: Φωτεινή εξαίρεση. Ο μόνος που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
Λέτο: Δαντελένιος και ολέθριος. Ο Αλβες τον έβρισκε μπροστά του, αλλά δεν είχε πρόβλημα να τον αντιμετωπίσει. Εκανε όλο ντρίμπλες με την μπάλα.
Σισέ: Της στιγμής. Το τακουνάκι του στο 0-1 ήταν εντυπωσιακό.
Καραγκούνης: Στο τέλος. Ενας πρωταθλητής στη δύση της καριέρας του.
Λουίς Γκαρσία: Νοσταλγία. Επέστρεψε στο "σπίτι" του.
Νίνης: Απαρατήρητος. Εάν πρόκειται για τον Ελληνα Μέσι, τι έκανε στον πάγκο;»
Αν προσέξει κάποιος τις παρατηρήσεις για τον κάθε ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού, θα καταλάβει ότι οι χαρακτηρισμοί δεν αφορούν μόνο το συγκεκριμένο ματς· δίνουν το στίγμα του κάθε παίκτη γενικότερα. Δεν ήταν μόνο σ' αυτό το παιχνίδι ο Ζιλμπέρτο Σίλβα «ξεπερασμένος», «αργός» και «χωρίς οξυγόνο». Δεν είναι ο πρώτος αγώνας στον οποίο ο Σιμάο «τρέχει άσκοπα» και «δεν ξέρει τι να κάνει με την μπάλα». Ούτε ο Λέτο κάνει για πρώτη φορά «όλο ντρίμπλες με την μπάλα». Απλά, οι δικοί μας εδώ, ενώ βλέπουν σχεδόν κάθε Κυριακή την ίδια εικόνα, συνηθίζουν να αποθεώνουν και να απογειώνουν τον κόσμο παρουσιάζοντας μια εικονική πραγματικότητα, που μόλις βρεθεί απέναντι στο πραγματικό ποδόσφαιρο γίνεται θρύψαλα.