Από : ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Και οι εργοδότες θα έχουν την ευχέρεια προσφυγής στη Διαιτησία στις περιπτώσεις που η συλλογική διαφορά έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο, ενώ ταυτόχρονα τους δίνεται η δυνατότητα να ζητούν από τους εργαζόμενους χαμηλότερες συμβάσεις σε επίπεδο νομού με υψηλή ανεργία ή κλάδου σε κρίση που χρειάζεται αναδιάρθρωση.
Σύμφωνα με το σχέδιο προεδρικού διατάγματος που έχει ετοιμάσει η υπουργός Εργασίας Λούκα Κατσέλη, για να προσφύγει ένα από τα δύο μέρη στη Διαιτησία (σημ. μέχρι τώρα αυτή τη δυνατότητα είχαν μόνο τα σωματεία των εργαζόμενων) θα πρέπει προηγουμένως να μην έχει αποδεχτεί την πρόταση Μεσολάβησης. Αρα, το πρώτο στάδιο συμφιλίωσης και συμβιβασμού παραμένει η Μεσολάβηση, όπου μπορεί να προσφεύγει είτε ο εργοδότης (ή εργοδοτική οργάνωση) είτε ο σύλλογος των εργαζομένων.
Στην περίπτωση που ένα από τα δύο μέρη δεν αποδεχθεί το αποτέλεσμα της Μεσολάβησης, το έτερο θα μπορεί να καταφεύγει στη Διαιτησία. Είναι προφανές ότι όταν και τα δύο μέρη συμφωνήσουν με τον Μεσολαβητή η συλλογική διαφορά διευθετείται σε επίπεδο Μεσολαβητή.
Ως προς τη Διαιτησία, σύμφωνα με πληροφορίες, αυτή θα ασκείται πλέον από τρία μέλη, ενώ οι Μεσολαβητές θα επιλέγονται με ομοφωνία μεταξύ των εκπροσώπων των εργαζομένων και των εργοδοτών. Είτε κατά την πρόσληψή τους είτε για την ανανέωση της θητείας των Διαιτητών. Οι οποίοι (τρεις πλέον) θα επιλέγονται με κλήρωση ώστε να διευθετήσουν την εργατική διαφορά, θέμα στο οποίο απέτυχε σε πρώτο επίπεδο ο Μεσολαβητής.
Επιλογή σύμβασης
Να σημειωθεί ότι το θέμα των συλλογικών συμβάσεων, ποια σύμβαση υπερισχύει, εάν θα παραμείνει η «συρροή» και ο εργαζόμενος θα επιλέγει την καλύτερη (για τον ίδιο) διάταξη μεταξύ των κλαδικών και των επιχειρησιακών συμβάσεων, ποια διάταξη θα υπερισχύει τελικά και το συνακόλουθο ζήτημα της Διαιτησίας έθεταν από ετών οι εργοδότες, κυρίως οι βιομήχανοι.
Τελικά το θέμα της Διαιτησίας και της δυνατότητας ίσων ευκαιριών προσφυγής σε αυτή μεταξύ εργοδοτών και σωματείων περιέγραψε το Μνημόνιο και ο συνακόλουθος νόμος 3845/10 με τον οποίον κυρώθηκε η διεθνής συμφωνία με την τρόικα από τη Βουλή.
Ωστόσο, ο προηγούμενος υπουργός Εργασίας Α. Λοβέρδος σχεδίαζε την πλήρη κατάργηση της Διαιτησίας, μην προβλέποντας καμιά δικλίδα ασφαλείας, κάτι που θα τροφοδοτούσε την κοινωνική ένταση.
Ως προς την κατίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, ζήτημα που τίθεται στο αναθεωρημένο (Σεπτέμβριος 2010) Μνημόνιο, η Λ. Κατσέλη εμφανίζεται διατεθειμένη να επιτρέψει κάτι τέτοιο μόνο σε τοπικό επίπεδο (Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης) και σε συνάρτηση με τα υψηλά ποσοστά ανεργίας.
Σε αυτές τις περιπτώσεις και με τη σύμφωνη γνώμη των τοπικών οργανώσεων οι αμοιβές θα μπορούν να διαμορφώνονται και κάτω των κλαδικών συμβάσεων. Κάτι ανάλογο θα μπορεί να γίνεται και σε επίπεδο επιχείρησης η οποία βρίσκεται σε αναδιάρθρωση.
Στις περιπτώσεις που μια επιχείρηση επικαλείται λόγους επιβίωσης, θα μπορεί το οικείο σωματείο να υπογράψει συμβάσεις με υποδεέστερο περιεχόμενο έναντι της κλαδικής ή εθνικής γενικής (ΓΣΕΕ). Υποτίθεται ότι θα τεθεί χρονοδιάγραμμα εξόδου και λήξης ισχύος της κατώτερης σύμβασης.