Ο πρόεδρος της Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς κατά την διάρκεια της συνέντευξης τύπου στη ΔΕΘ χρησιμοποίησε ένα εύστοχο παράδειγμα που αντιπροσωπεύει αρκετά νοικοκυριά την συγκεκριμένη χρονική περίοδο στη χώρα μας.
Συγκεκριμένα ανέφερε ότι :
«Έκανα, εδώ πέρα, μία γρήγορη μελέτη, για τη σημερινή κατάσταση παίρνοντας από τα Υπουργεία το μηνιαίο κόστος ζωής ενός μέσου εργαζόμενου σε μία 4μελή οικογένεια, όπου η σύζυγος είναι πωλήτρια, ο ίδιος είναι δημόσιος υπάλληλος και έχει δύο παιδάκια.
Και βγάλαμε τα ποσά για δαπάνες. Και τα λέω συγκεκριμένα. Και είναι χρήσιμο ο κόσμος ακούγοντας να μου πει αν εγώ είμαι υπερβολικός. Είναι υπέρ-συντηρητικά τα ποσά, που θα πω:
Το ενοίκιο ενός σπιτιού 75τμ, 460.
Θέρμανση 55. Λογαριασμοί Δ.Ε.Η., Ο.Τ.Ε., ΕΥΔΑΠ, κινητό 200.
Σίτιση, super market, λαϊκή, κρεοπωλείο, φούρνος κλπ, 550.
Έξοδα αυτοκινήτου, ασφάλεια, σέρβις, βενζίνη, τέλη κυκλοφορίας 180.
Φροντιστήρια Ελληνικά, ξένη γλώσσα κλπ για τα παιδιά 300. Σχολικά 35.
Ένδυση, υπόδηση 180.
Προσωπικά έξοδα, από τον καφέ και το χαρτζιλίκι του παιδιού και το κουρείο και οτιδήποτε 180.
Κοινωνικές υποχρεώσεις 40.
Ασφάλιστρα ζωής, σπιτιού 170.
Τσιγάρα 0, διακοπές 0, ιατρικές δαπάνες 0.
Σύνολο, 2.570.
Όταν ο πατέρας εργαζόμενος, 11 χρόνια δημόσιος υπάλληλος, παίρνει 1.460 και η μητέρα εργαζόμενη - είναι από πραγματικά στοιχεία - 5 χρόνια σε ιδιωτικό τομέα πωλήτρια, παίρνει 892,95.
Σύνολο 2.352,95 αυτά που παίρνουν εκείνοι.
2.570 το μίνιμουμ, το ελάχιστο των υποχρεώσεων που πρέπει να έχει μία οικογένεια.
Και ρωτάω εγώ: Είναι δυνατόν διαλύοντας έτσι το κράτος, την Αγορά, να νομίζουμε ότι είναι προς όφελος του κόσμου; Να προχωράμε μία πολιτική που Έλληνες και ξένοι τη θεωρούν ότι καταστρέφει την οικονομία;»