"Ναι" στις επένδυσεις με διαφανείς διαδικασίες


Η τύχη και η ιστορία του χώρου που φιλοξενούσε πριν λίγα χρόνια το αεροδρόμιο της Αθήνας στην περιοχή του Ελληνικού, έχει γίνει κατά καιρούς « μήλον της Έριδος», μεταξύ φορέων, κυβερνήσεων και χωρών του εξωτερικού που θέλουν να τον … αξιοποιήσουν, για δικό τους όφελος. Αυτή η ιστορία έχω την άποψη, ότι κινδυνεύει να χαρακτηριστεί για την χώρα μας, σε σύγχρονο … γεφύρι της Άρτας…

Γυρνώντας λίγο τον χρόνο πίσω, κρίνω σκόπιμο, ότι πρέπει να κάνουμε μια μικρή αναδρομή θυμίζοντας μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές, στην πολύκροτη αυτή ιστορία και πιο συγκεκριμένα τις αντιδράσεις που ξεσήκωνε η αξιοποίηση του χώρου.

Οι πρώτες αντιδράσεις ξεκίνησαν με το σχέδιο Σουφλιά που κατηγορήθηκε ότι παραχωρούσε προς οικιστική αξιοποίηση μεγάλο μέρος του χώρου.

Αργότερα ο κ. Γ. Παπανδρέου τον Φεβρουάριο του 2009, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε, πρότεινε τη μετατροπή του σε μητροπολιτικό πάρκο με πράσινο και υποδομές που θα το υποστηρίζουν. Τον περασμένο Ιούνιο η υπουργός Περιβάλλοντος κυρία Τίνα Μπιρμπίλη είχε τονίσει ότι διαφωνεί με την απόδοση 1.000 στρεμμάτων για την ανέγερση κατοικιών και ξενοδοχείων και πρότεινε άλλου τύπου δράσεις οι οποίες θα αποφέρουν έσοδα, όπως π.χ. η δημιουργία ενυδρείου ή πάρκου καινοτομίας. Τώρα όμως ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου υπογράφει για να γεμίσει η περιοχή εκεί με...μπετόν!

Θα μου πείτε, πρώτη φορά συναντάς αναντιστοιχία λόγων και έργων; Θα σας απαντούσα, φυσικά όχι… Το ζήτημά μου όμως είναι αλλού. Σε μια τόσο δύσκολα οικονομικά για την πατρίδα μας συγκυρία, αλήθεια, έχουμε χώρο για σπασμωδικές κινήσεις και συμφωνίες μνημονιακού τύπου; Το ότι βρισκόμαστε στην δεινή αυτή θέση, δεν νομίζω ότι είμαστε και ξέφραγο αμπέλι που ο καθένας, επί πινακίου φακής, μπορεί να έρχεται εδώ και να κάνει επενδύσεις στα κρυφά και στα μουλωχτά. Πρέπει να ερωτηθεί ο λαός για ζωτικής σημασίας επενδύσεις και να είναι ευκρινείς οι όροι τόσο σημαντικών επενδύσεων που δεν αφορούν μόνο το σήμερα αλλά και το αύριο των κατοίκων αυτής της ταλαίπωρης πόλης.

Επίσης, αν και η κυρία Μπιρμπίλη απέφυγε χαρακτηριστικά να τοποθετηθεί για το ενδεχόμενο αραβικών επενδύσεων στο Ελληνικό, αρνητικός σε μεγάλης κλίμακας κατασκευές στον χώρο του αεροδρομίου είναι ο βουλευτής του ΠαΣοΚ και πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος Βουλής κ. Κ. Καρτάλης. «Η προτεραιότητα για τον χώρο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού παραμένει πάντα η ίδια: διαμόρφωση σε “μητροπολιτικό πάρκο”».

Η παραπάνω θέση του Κ. Καρτάλη, μας δείχνει ανάγλυφα, ότι πρώτιστο μέλημα του πρωθυπουργού, είναι να συμπλέει με τις απόψεις της κοινοβουλευτικής του ομάδας για να μπορέσει έπειτα να κλείνει τέτοιου είδους συμφωνίες στο εξωτερικό. Είναι βασική προϋπόθεση, η σύμπνοια και η ταυτόσημη επιθυμία όλων μας, αν όντως σκοπεύουμε να κάνουμε κάτι στα σοβαρά σ’ αυτή τη χώρα και όχι μερεμέτια κάτι που αρέσκεται να τονίζει ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου.

Κανείς δεν διαφωνεί τέλος, ότι οι μεγάλες επενδύσεις είναι ευπρόσδεκτες και θα πρέπει να είναι αυτοσκοπός μας εάν θέλουμε κάποια στιγμή να βάλουμε ξανά την πατρίδα μας στον δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας. Είπαμε όμως, μόνο με διαφάνεια κι όλα τα χαρτιά πάνω στο τραπέζι… Είπαμε, οι καιροί και οι περιστάσεις δεν επιτρέπουν μικροπολιτικές και μικροκομματικές επικοινωνιακού τύπου πρακτικές από κανέναν.

Νεφελίμ