Καλή μου Πυθία, άκου να δεις τι έπαθα Παρασκευή απόγευμα με αποτέλεσμα να περάσω ένα Σαββατοκύριακο μέσα στις σκέψεις και στην απορία!
Ξέρεις Πυθία μου, εγώ για τις μετακινήσεις μου χρησιμοποιώ ΤΑΞΙ. Παίρνω ένα που λες λοιπόν να πάω σπιτάκι μου να ξεκουραστώ, να πάρω δυνάμεις για το βράδυ, έκανε φινάλε η Νικολούλη με το ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ για την φετινή σεζόν κι όπως καταλαβαίνεις δεν το έχανα με τίποτα, που ο Παπακωνσταντίνου ν’ ανέβαζε τον Φ. Π. Α. στο 50%. Εκείνη την ώρα, που λες … μπαίνω στο περιβόητο ΤΑΞΙ περιχαρής χωρίς καμιά διάθεση ν’ ανοίξω κουβέντα με τον άνθρωπο που πιστεύει ότι ο προαναφερθείς υπουργός, κατακλέβει τα ταμεία του κράτους και στερεί από τις επόμενες γενιές τις συντάξεις τους. Δεν κάναμε λίγα μέτρα κι αρχίζει ο ταρίφας να παραμιλάει … « Έχω και εγώ παλικάρι μου, μου λέει, παιδιά στην δική σου ηλικία πάνω-κάτω, σκέφτομαι τι θ’ απογίνεται αν φύγουμε εμείς από αυτήν τη ζωή» και άλλα τέτοια. Μοιραία κι χωρίς την θέλησή μου, μπαίνω κι εγώ στη συζήτηση.
Αφού έμαθα το γενεαλογικό του δέντρο κι εκείνος το δικό μου, η κουβέντα ξεστράτισε στην πολιτική επικαιρότητα. Μπορώ να πω ότι είναι από τα θέματα που μ’ ενδιαφέρουν ιδιαίτερα αλλά βαριέμαι να μιλάω και συνέχεια γι’ αυτήν. Αφού εν τέλει βρεθήκαμε και ομοϊδεάτες πολιτικά κι ενώ κόντευα στον προορισμό μου … επιτέλους, κάπου στη Συγγρού στο ύψος της Καλλιθέας, σταματάμε σ’ ένα φανάρι κι ο ταρίφας γυρνάει και μου λέει … «καλά, τι θα συνέβαινε άραγε μπορείς να μου πεις, αν τα μέτρα αυτά τα έπαιρνε σήμερα αντί για τον Παπανδρέου, ο Καραμανλής;».
Απτόητος συνεχίζει να με βομβαρδίζει, «εγώ νομίζω ότι θα είχαμε τα νέα Δεκεμβριανά, τα κανονικά όχι αυτά που ακολούθησαν την δολοφονία του πιτσιρικά, επειδή φαίνεσαι μορφωμένο παλικάρι καταλαβαίνεις τι εννοώ, εμφύλιο σου λέω κανονικά σου λέω με τα όπλα στους δρόμους». Μην έχοντας κι άλλη επιλογή, συμφώνησα μαζί του γιατί στόχος μου ήταν είπαμε να φτάσω σπιτάκι μου σώος και αβλαβής!
Φαίνεται όμως, ότι ο συμπαθής επαγγελματίας μου είχε κι άλλες σκέψεις και τις οποίες ήθελε να μοιραστεί μαζί μου… Έτσι λοιπόν ανοίγει το στόμα του και ξεστομίζει το ακόλουθο, «δεν σου κάνει εντύπωση λεβεντιά που έχουμε φτάσει μέσα Ιουλίου και δεν έχει μπει ακόμα ούτε μια φωτιά και δεν θέλω να μου πεις κι εσύ καμία βλακεία σαν αυτές που μου λένε όλοι ότι μήπως υπάρχει και άλλο τίποτα να κάψουν και τα ρέστα γιατί θα με στεναχωρήσεις…» Να σου πω εγώ ποια είναι η απάντηση… συνεχίζει ακάθεκτος, «βαθύ ΠΑ. ΣΟ. Κ»!
Έτσι που λες, καλή μου Πυθία… Τι να ήθελε να πει ο άμοιρος συνοδοιπόρος μου;
Εντάξει η απάντηση στο πρώτο του ερώτημα είναι εύκολη… Ναι, καλέ μου άνθρωπε, ίσως ζούσαμε κι εμείς έναν εμφύλιο. Ναι, ο Καραμανλής θα ήταν ο πρώτος πολιτικός που για χάρη του θα μετατρέπαμε το Ο. Α. Κ. Α. σε ρωμαϊκή αρένα και πεινασμένα λιονταράκια από την χώρα της βουβουζέλας παρακαλώ, θα έκαναν τρελό φαγοπότι…! Όσο για το δεύτερο δεν ξέρω τι να σου απαντήσω, έφτασε Δευτέρα κι ακόμα το συλλογίζομαι… Βρε λες; …
ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ
