Κακλαμάνης – Γκιουλέκας, βίοι αντίθετοι

Ύστερα από 24 ολόκληρα χρόνια, στο τιμόνι της ηγεσίας των δύο μεγαλύτερων πόλεων της χώρας, δεν θα βρίσκονται εκπρόσωποι προερχόμενοι από τον χώρο της κεντροδεξιάς. Με μια πιο ψύχραιμη ματιά και θεώρηση των αποτελεσμάτων, μπορούμε να εξάγουμε συμπεράσματα που σε κάθε περίπτωση συγκλίνουν με την φθορά που έχει υποστεί το γενικότερο πολιτικό σύστημα της χώρας μας και το πολιτικό της προσωπικό. Η επιλογή των πολιτών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις αυτοδιοικητικές εκλογές, δυο αμφιλεγόμενων προσωπικοτήτων, αποδεικνύει στην πράξη την τάση για μια γενικότερη αλλαγή του τρόπου σκέψης των πολιτών καθώς επίσης και την διάθεσή τους να περάσουν το μήνυμα ότι βαρέθηκαν να εκπροσωπούνται από ηγέτες προερχόμενους από συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο και απόλυτα ταυτισμένους με αυτόν.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Θα μπορούσαμε ν’ απαντήσουμε καταφατικά, εάν δεν έμπαινε στην μέση η τεράστια αποχή, που σημείωσε ρεκόρ και έφτασε την δεύτερη Κυριακή στο ύψος του 60%. Όπως και να’ χει όμως, οι άνθρωποι που διεκδίκησαν τους προαναφερθέντες δήμους δεν είναι ίδιες περιπτώσεις και σαφώς δεν μπορούμε να τους βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι… Ο Νικήτας Κακλαμάνης, πλήρωσε τα δικά του λάθη. Κατηγορείται ότι επί των ημερών του, η Αθήνα υπήρξε βρώμικη όσο ποτέ άλλοτε. Το κέντρο των Αθηνών, επί δημαρχείας του είχε μετατραπεί σ’ ένα απέραντο παντοπωλείο, που εύκολα μπορούσε να βρει κανείς από πορτοφόλια μέχρι όπλα! Οι λαθρομετανάστες, είχαν κάνει στέκι τους το κέντρο της πόλης, ακόμα και την αυλή του δημαρχείου, χωρίς κανείς να τους ενοχλήσει και ζώντας εις βάρος των κατοίκων που σήκωσαν τα χέρια τους ψηλά παραδίδοντάς τους τον πλήρη έλεγχό της. Επίσης, ο απερχόμενος δήμαρχος Αθηναίων, κατηγορείται και ελέγχεται για σωρεία υποθέσεων οικονομικής κακοδιαχείρισης, όπως τον κατηγορούν οι αντίπαλοί του. Τέλος, πληρώνει λάθη και παλινωδίες σε προσωπικές του επιλογές, με χαρακτηριστικότερη όλων, την στήριξη του στις εσωκομματικές εκλογές της Ν. Δ. στο πρόσωπο της κας Ντ. Μπακογιάννη κι επίσης την εμμονή του κατά τις πρώτες μέρες του προεκλογικού του αγώνα, όταν και ήταν το ακλόνητο φαβορί, της ανεξαρτησίας της υποψηφιότητάς του, σπεύδοντας στην συνέχεια, όταν τα πράγματα δυσκόλευαν, να αποζητά την στήριξη του Αντ. Σαμαρά.

Απ’ την άλλη, ο Κώστας Γκιουλέκας, πλήρωσε λάθη άλλων χωρίς ο ίδιος να έχει την παραμικρή ευθύνη. Ανέλαβε το προσωπικό κόστος, όντας ένας νέος στο πολιτικό προσκήνιο του τόπου πολιτικός, άφθαρτος και με όλο το μέλλον μπροστά του. Πλήρωσε τα λάθη του απερχόμενου δημάρχου, που πολίτες τους ταύτισαν σε απόλυτο βαθμό, δεδομένου του ότι προέρχονται αφ’ ενός από τον ίδιο ιδεολογικά χώρο και αφ’ ετέρου με δεδομένο του ότι ο Β. Παπαγεωργόπουλος θεωρείται από πολλούς Θεσσαλονικείς μέντορας του Κ. Γκιουλέκα, τον θεώρησαν άδικα, την συνέχειά του. Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική. Ο Κ. Γκιουλέκας, με την μέχρι τώρα πορεία του, σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να θεωρηθεί θιασώτης και συνεχιστής του Β. Παπαγεωργόπουλου. Έντιμος, ειλικρινής και με έμφυτο επικοινωνιακό χάρισμα, είχε όλες τις προϋποθέσεις να δώσει μια άλλη προοπτική στην συμπρωτεύουσα. Τέλος έχω την αίσθηση, ότι αρνητική για τον Κ. Γκιουλέκα, ήταν η κόντρα που είχε ξεσπάσει το τελευταίο διάστημα, μεταξύ του μητροπολίτη Άνθιμου και του αντιπάλου του Γ. Μπουτάρη, κι αυτό διότι οι πολίτες πλέον, θέλουν την εκκλησία έξω από τα πολιτικά παιχνίδια, αφοσιωμένη στο δικό της έργο.

Κλείνοντας, θέλουμε να ευχηθούμε στους κατοίκους και των δύο πόλεων, να μην μετανιώσουν για τις επιλογές τους, διότι σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή οι προσδοκίες τους διαψευστούν, αυτό θα είναι εις βάρος του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου.

ΗΡΩΝ