Του Κωστα Ιορδανιδη
Από : Καθημερινή
Η εξαγγελθείσα από μηνών ίδρυση κόμματος από την κ. Ντόρα Μπακογιάννη συνετελέσθη την περασμένη Κυριακή. Σύνηθες το φαινόμενο αποσκιρτήσεων, αποχωρήσεων, διαγραφών, δημιουργίας νέων κομμάτων, προερχομένων από την Kεντροδεξιά, από την εποχή της ΕΡΕ έως σήμερα...
Είναι αναμενόμενο να εμφορείται η κ. Μπακογιάννη από ενθουσιασμό και αισιοδοξία, αλλιώς δεν θα έμπαινε στη βάσανο δημιουργίας κόμματος, που δεν στοχεύει στην εξουσία, αλλά ευελπιστεί ότι διά της προβολής φιλελευθέρων αντιλήψεων θα προσελκύσει ψηφοφόρους, σε πείσμα των καιρών.
Η Νέα Δημοκρατία, όμως, δεν έχει λόγο να διακατέχεται από νευρικότητα. Η «Δημοκρατική Συμμαχία» δεν συνιστά απειλή για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και του σημερινού ηγέτη της, του κ. Αντώνη Σαμαρά, βασικό πρόβλημα του οποίου είναι η επαναφορά στις κάλπες των παραδοσιακών ψηφοφόρων της Δεξιάς.
Θα έλεγε μάλιστα κανείς ότι η δημιουργία κόμματος από την κ. Μπακογιάννη εδραιώνει τη θέση του κ. Σαμαρά στη Δεξιά με τον τρόπο που η αποχώρηση του κ. Κωστή Στεφανόπουλου στο παρελθόν και η εμφάνιση της ΔΗΑΝΑ, ενίσχυσε την κυριαρχία του κ. Κ. Μηστοτάκη στη Νέα Δημοκρατία. Πέραν τούτου, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως πλαισιώνεται από τα σημαντικότερα και πλέον αξιόπιστα κεντρογενή και φιλελεύθερα στελέχη. Προφανώς, ο κ. Σαμαράς θα συνεργασθεί με αυτό το τμήμα της Νέας Δημοκρατίας, πολύ περισσότερο στην παρούσα συγκυρία απ' ό,τι στο παρελθόν.
Θρυλούνται διάφορα περί της «αστικής ελίτ», που έχει δυσαρεστηθεί από την πολιτική του κ. Σαμαρά αναφορικώς με το θέμα του Μνημονίου.
Αλλά η νέα «αστική» τάξη δεν εμφορείται από αίσθημα κομματικής ή παραταξιακής νομιμοφροσύνης. Δημιουργήθηκε στα χρόνια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ενισχύθηκε επί της πρωθυπουργίας του κ. Κώστα Σημίτη, και έχει μάλλον στόχο να διαμορφώνει τις βασικές πολιτικές επιλογές των δύο κομμάτων εξουσίας, αλλά όχι να εγκλωβισθεί σε μικρά κόμματα.
Η κ. Μπακογιάννη είχε το θάρρος ή την απρονοησία να προχωρήσει στην ίδρυση κόμματος - πρώτη αστή πολιτικός που το απετόλμησε.
Πρόθεσή της είναι να αναταράξει το πολιτικό σύστημα, στο οποίο ανήκε απολύτως έως τώρα. Αλλά ενδέχεται να εμπλακεί απλώς σε μία προσωπική ταλαιπωρία. Συνέβη και σε άλλους.