Από : Ελεύθερο Τύπο
Το νέο κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη είναι ένα άθροισμα αντιφάσεων το
οποίο αποδεικνύει πόσο πολιτικά επισφαλές είναι το εγχείρημά της.
Αντίφαση πρώτη: Η άνεση με την οποία η Ντόρα μεταπηδά από το πρώτο στο
τρίτο πρόσωπο και τούμπαλιν. “Το πολιτικό σύστημα παραδίδει στις
επόμενες γενιές μια καταχρεωμένη χώρα. Και μια καταχρεωμένη χώρα δεν
είναι απολύτως ελεύθερη”: Η αναφορά στο πολιτικό σύστημα, σε τρίτο
πρόσωπο, θέλει να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι η Ντόρα είναι κεντρικό
πρόσωπο αυτού του συστήματος, εκπρόσωπος του πολιτικού κατεστημένου
και της οικογενειοκρατίας τα τελευταία είκοσι και πλέον χρόνια. “Έχω
αλλάξει, γιατί με άλλαξε η ζωή”: Η αναφορά στον εαυτό της, σε πρώτο
πρόσωπο, θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι αυτή η Ντόρα που
βλέπουμε σήμερα είναι άλλη απ’ αυτή που ξέραμε. Και μόνο όμως το
γεγονός ότι κάνει κόμμα, προκειμένου να επαναδιεκδικήσει τον
πρωταγωνιστικό ρόλο που θεωρεί ότι δικαιούται ούτως ή άλλως στο νέο
σκηνικό, μας δείχνει ότι είναι η Ντόρα που ξέραμε…
Αντίφαση δεύτερη: Η Ντόρα είναι οπαδός των συμμαχικών κυβερνήσεων, εξ
ου άλλωστε και ονομάζει το κόμμα της Δημοκρατική Συμμαχία. Χρόνια τώρα
την ακούγαμε να ξιφουλκεί κατά της απλής αναλογικής και να υποστηρίζει
ότι η μόνη λύση για τον τόπο είναι μια ισχυρή μονοκομματική κυβέρνηση
της Ν.Δ.. Πώς θα πειστούμε ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο άλλαξε τη
θέση της δεν είναι το γεγονός και μόνο ότι έχασε τη μάχη της ηγεσίας
της Ν.Δ. άρα διεκδικεί μερίδιο εξουσίας μέσω άλλης οδού;
Αντίφαση τρίτη: Η Ντόρα έγινε ξαφνικά οπαδός του σουηδικού μοντέλου
και έχει έρθει ιδεολογικά πιο κοντά στον Γιώργο Παπανδρέου. Όλοι τη
θυμόμαστε χρόνια τώρα σε μετωπική αντιπαράθεση με το ΠΑΣΟΚ. Πώς
μπορούμε λοιπόν να μη σκεφτούμε ότι σήμερα ξεπερνά την παραδοσιακή
πολιτική της κόντρα με το ΠΑΣΟΚ μόνο και μόνο γιατί αδυνατεί να
ξεπεράσει την προσωπική της κόντρα με τον Αντώνη Σαμαρά; Πόση πολιτική
αξιοπιστία μπορεί να διεκδικήσει κάποιος ο οποίος από τη σύγκρουση με
το ΠΑΣΟΚ περνά στη σύγκρουση με τη Ν.Δ. με προσωπικά και μόνο κίνητρα;
Αντίφαση τέταρτη: Η Ντόρα ζητά βαθιές ρήξεις και τομές με έμφαση στο
λιγότερο δημόσιο. Την ίδια ώρα στο κοινό που την αποθεώνει στο
Μπάντμιγκτον βλέπει κανείς να κυριαρχούν οι κρατικοδίαιτοι και οι
βολεμένοι του σκληρού Μητσοτακικού συστήματος εξουσίας.
Αντίφαση πέμπτη: Η Ντόρα πάει κόντρα στις ξεπερασμένες κομματικές
ηγεσίες και φτιάχνει ένα κίνημα πολυσυμμετοχικό. Μα, ποιο κόμμα από τα
υπάρχοντα σήμερα στο πολιτικό σκηνικό έχει πιο προσωποπαγή χαρακτήρα
από αυτό της Ντόρας, που η πολιτική της επιβίωση ήταν το βασικό
κίνητρο για την ίδρυσή του;