ΘΕΣΗ ΤΟΥ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ"
H ΓΑΛΛΙΑ ΥΠΗΡΞΕ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ. Σε πολλά ζητήματα. Αλλά κυρίως σε αγώνες και διεκδικήσεις που αφορούσαν στην ίδια τη ζωή. Τη ζωή του ατόμου. Το μέλλον, τη μάθηση, το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση. Φαίνεται ότι και σήμερα ανάβει ένα φανάρι ελπίδας και φωτός και μας δείχνει το δρόμο. Σε ένα θέμα που ίσως να είναι ήσσονος σημασίας αν συγκριθεί με τον Γολγοθά που καλούμαστε να ανεβούμε στην Ελλάδα.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΧΩΡΑ, νέοι, γυναίκες και παιδιά, έχουν κατέβει στους δρόμους επειδή η κυβέρνηση του Σαρκοζί αποφάσισε να αυξήσει κατά δύο τα έτη συνταξιοδότησης, από τα 65 στα 67. Χαμός στη Γαλλία, σε πόλεις και χωριά. Σιγά τα λάχανα, θα μπορούσαμε να πούμε σε έναν Γάλλο συνομιλητή μας, εμείς εδώ καλά καλά δεν ξέρουμε αν θα βγούμε κάποτε στη σύνταξη. Διότι ξέρουμε ότι κι αν κάποτε βγούμε αυτή θα είναι ψίχουλα… Λοιπόν εκεί, στη Γαλλία, τα συνδικάτα σε απόλυτη σύμπνοια τόσο μεταξύ τους όσο και με την κοινωνία κατόρθωσαν να κατεβάσουν τους πάντες στους δρόμους του Παρισιού. Μέχρι και μαθητές.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΥΝ ΣΥΜΒΕΙ τέρατα και σημεία, έχουν έρθει τα πάνω κάτω, ίσως αναποδογυρίσουν ακόμη μια φορά και η διαπίστωση η κυβερνητική κι άλλων συνοδοιπόρων είναι ότι η κοινωνία συμφωνεί με την αντιλαϊκή λαίλαπα της κυβέρνησης Παπανδρέου. Αν στη Γαλλία παραλύει ένα σύστημα για τις αλλαγές στο συνταξιοδοτικό, εδώ που υπάρχουν ήδη θύματα τι θα έπρεπε να συμβεί; Ωρες-ώρες αναρωτιόμαστε τι θα συνέβαινε αν τα μέτρα αυτά τα έπαιρνε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας; Ισως ακόμη να είχαμε διαδηλώσεις και επεισόδια στους δρόμους...
Κανείς δεν μπορεί να σου κρύψει την αλήθεια!