Το πρώτο έτος της Κυβερνήσεως Παπανδρέου
Όταν πέρυσι τέτοια ημέρα (4 Οκτωβρίου 2009) εξελέγετο στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ, κανένας δεν μπορούσε να φαντασθή ότι θα ακολουθούσε το εφιαλτικώτερο ίσως δωδεκάμηνο της μεταπολιτευτικής ιστορίας του τόπου. Ότι από το προεκλογικό «υπάρχουν λεφτά» του κ. Γ. Παπανδρέου, θα φθάναμε στην δημιουργία μείζονος προβλήματος δανεισμού της χώρας, θα προσφεύγαμε ως επαίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τελικώς θα καταλήγαμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προκειμένου να αποφύγουμε την πτώχευση.
Πολιτική εξαπάτησις
Το δωδεκάμηνο αυτό που περάσαμε θυμίζει ταινίες «γκράν γκινιόλ». Το ένα κακό ακολουθούσε το άλλο και τα πράγματα διαρκώς χειροτέρευαν. Όταν έγιναν οι περυσινές εκλογές και το ΠΑΣΟΚ έλαβε ποσοστό 44% και εξασφάλισε άνετη πλειοψηφία 160 εδρών, οι προοπτικές ήταν κατ΄αρχήν θετικές. Ο τόπος είχε την ισχυρή Κυβέρνηση που χρειαζόταν για να αντιμετωπισθούν οι οικονομικές και δημοσιονομικές δυσκολίες, έστω και αν αυτή ήταν Κυβέρνησις του ΠΑΣΟΚ. Το μεγάλο πρόβλημα εν τούτοις, που λίγοι είχαν συνειδητοποιήσει τότε, ήταν πως η Κυβέρνησις αυτή είχε προκύψει με ανορθόδοξο τρόπο. Ιδού τι γράφαμε από τις στήλες αυτές στις 10 Οκτωβρίου 2009.:
«Χθες το ΠΑΣΟΚ επεκράτησε στις εκλογές με πολύ μεγάλη διαφορά από την Νέα Δημοκρατία και εξασφάλισε άνετη πλειοψηφία στην νέα βουλή, ώστε να σχηματίση αυτοδύναμη Κυβέρνηση. Όμως οι εκλογές αυτές ήταν αποτέλεσμα ανορθόδοξης διαδικασίας. Το δε μήνυμα που δίδεται είναι ότι η αντιπολίτευσις δικαιούται να απειλή με πεζοδρόμιο και να δημιουργή ασφαυκτικές συνθήκες για την Κυβέρνηση, ώστε να την εξαναγκάση να προσφύγη σε ελογές και να αποχωρήση πρόωρα».
Πέρυσι, κανένας ίσως δεν έδιδε σημασία στα ανωτέρω. Ίσως διότι η απελθούσα Κυβέρνησις της Νέας Δημοκρατίας είχε όντως κουράσει. Είχε όμως παραβλεφθή ο τρόπος με τον οποίο ανήλθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και τι εσήμαινε αυτό για την συνέχεια. Είχε υποβαθμισθή το γεγονός ότι ο κ. Παπανδρέου, προκειμένου να επισπεύση την αποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας από την εξουσία και να διασφαλίση την δική του εκλογική νίκη, είχε δημιουργήσει στον ελληνικό λαό προσδοκίες που δεν είχαν καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Και ότι επί μήνες υπενόνευε κάθε προσπάθεια της Κυβερνήσεως Καραμανλή να λάβη τα μέτρα που απαιτούντο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσεως.
Έτσι, μόλις ανέλαβε ο κ. Παπανδρέου την διακυβέρνηση της χώρας, προσεγειώθη και ο ίδιος ανώμαλα. Το «υπάρχουν λεφτά», σιγά-σιγά κατέρρευσε. Και για να δικαιολογηθούν τα προεκλογικά ψέματα του ΠΑΣΟΚ, δόθηκε στα πράγματα δραματικός τόνος. Η Κυβέρνησις άρχισε να παριστάνη ότι δήθεν εξεπλάγη που το δημόσιο έλλειμμα θα έφθανε το 2009 στο 12,9% του ΑΕΠ, αντί του 6-8% που είχε προβλέψει η Κυβέρνησις Καραμανλή. Την ίδια στιγμή όμως, η ίδια δεν έκανε τίποτε για να το περιορίση κατά το τελευταίο τρίμηνο του έτους. Αντίθετα, κατήγγειλε την προκάτοχό της και διέσυρε την χώρα σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, με αποτέλεσμα να πληγή η αξιοπιστία της ελληνικής οικονομίας και τα επιτόκια δανεισμού της να εκτιναχθούν στα ύψη.
Ολέθριες ενέργειες
Η αξιοπιστία της Ελλάδος δεν επλήγη επί Κυβερνήσεως Καραμανλή. Επλήγη από τα όσα κατεμαρτύρησε σε αυτήν η Κυβέρνησις Παπανδρέου. Προκειμένου να καλύψη το γεγονός ότι η ίδια εξαπάτησε προεκλογικά τον ελληνικό λαό, κατηγόρησε την προκάτοχό της για πολύ περισσότερα από αυτά που της αναλογούσαν. Έτσι, η ζημιά την οποία υπέστη η χώρα ήταν πολλαπλάσια. Ουδέποτε θα είχε περάσει ο τόπος το εφιαλτικό αυτό δωδεκάμηνο και ουδέποτε θα είχαμε καταλήξει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αν η στάσις του ΠΑΣΟΚ ήταν εξ αρχής πιο καθαρή. Και κυρίως αν δεν είχε ρίξει προ της ώρα της την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Το γεγονός ότι παραβιάσθηκε ο εκλογικός κύκλος της τετραετία και ότι έγιναν πρόωρες εκλογές μέσα σε δύο χρόνια, είχε και αυτό καταλυτικές συνέπειες στην εξέλιξη των δημοσιονομικών.
Σήμερα, το μόνο που μπορεί να ευχηθή κανείς είναι να μην ξαναπεράση ο τόπος ένα τόσο εφιαλτικό δωδεκάμήνο. Για να συμβή αυτό, πρέπει όλοι να σοβαρευθούν. Η μεν Κυβέρνησις να αναλογισθή τις ευθύνες της, να ξεχάση τα περί συστάσεως νέων εξεταστικών επιτροπών και να αφοσιωθή αποκλειστικώς στο έργο της ανορθώσεως της οικονομίας. Η δε αξιωματική Αντιπολίτευσις να αρθή στο ύψος των περιστάσεων. Εκεί που φθάσαμε, απαιτείται πλέον απόλυτη πολιτική ειλικρίνεια. Τα όσα πέρασε ο τόπος κατά το τελευταίο δωδεκάμηνο δεν επιτρέπουν την συνέχιση των πρακτικών του παρελθόντος. Η ελληνική οικονομία δεν αντέχει πρόσθετη ζημία.