Του Πάνου Λειβαδά*
Oι νεότερες γενιές θεωρούμε τη συνεργασία και την υπέρβαση των διχαστικών πρακτικών του παρελθόντος αυτονόητα πράγματα. Η Ν.Δ. είναι υπερήφανη που έχει δώσει επιτυχημένες εξετάσεις στο κρίσιμο αυτό σημείο, αντίθετα προς τις πολιτικές πρακτικές των αντιπάλων μας. Τα αδιέξοδα, όμως, που μας περιβάλλουν απαιτούν συνάμα και ρεαλισμό! Η καθίζηση του ΠΑΣΟΚ έχει ανοίξει σε ορισμένους κύκλους μια συζήτηση για συγκυβέρνηση. Μια υπεύθυνη τοποθέτηση απαιτεί προηγουμένως να έχει απαντηθεί το αμείλικτο ερώτημα: Επί ποιας βάσεως συνεννόηση και συγκυβέρνηση; Δυστυχώς, όσο καλόπιστος και να είναι κανείς, διαπιστώνει ότι μια τέτοια βάση είναι ανύπαρκτη. Πρώτον, διότι το μοντέλο που καταρρέει σήμερα γεννήθηκε και γιγαντώθηκε, από τη δεκαετία του 1980 ακόμα, από το ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι το βαθύτερο αίτιο της αδυναμίας του να υλοποιήσει απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές. Η αναποτελεσματικότητα του πελατειακού κράτους, η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, ο λαϊκισμός τού «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα», η συνδικαλιστική υπερβολή και, τέλος, η λογική των δανεικών, που σήμερα είναι το βαρίδι που μας παρασύρει στον βυθό, είναι μόνο κάποια από τα αποτελέσματα της «ιδεολογικής» ηγεμονίας του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, οι αριστερές ιδεολογικές καταβολές του ΠΑΣΟΚ και του πρωθυπουργού ποτέ δεν τους επέτρεψαν να πιστέψουν πραγματικά στην παραγωγική βάση της χώρας. Γι’ αυτό και δεν κατανοούν τις θέσεις της Ν.Δ.
ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ τη μάχη για το συμμάζεμα του κράτους και έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στην αφαίμαξη της κοινωνίας και στα ακόμα περισσότερα δανεικά, του Μνημονίου αυτή τη φορά. Ο πρωθυπουργός και τα μέλη της κυβέρνησής του είναι απρόθυμοι και αδύναμοι να παλέψουν με όλες αυτές τις εγγενείς αδυναμίες, διότι είναι πακτωμένες στο DNA του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούν να συνεννοηθούν, διότι δεν μπορούν να στραφούν εναντίον του εαυτού τους… Τρίτον, υπάρχει προηγούμενο συγκυβέρνησης το 1989 με απογοητευτικά αποτελέσματα. Πειράματα με τη μοίρα ενός λαού δεν επιτρέπονται. Οι συζητήσεις περί συγκυβέρνησης θέλουν να σπρώξουν τη Ν.Δ. στην επιλογή της συνενοχής σε μια ανερμάτιστη πολιτική. Για εμάς είναι αυτονόητη η αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προκειμένου να δώσουμε στον τόπο τον προσανατολισμό που έχει ανάγκη. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού.
* Αναπληρωτής Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού Ν.Δ.
Πηγή : Ελεύθερος Τύπος
Oι νεότερες γενιές θεωρούμε τη συνεργασία και την υπέρβαση των διχαστικών πρακτικών του παρελθόντος αυτονόητα πράγματα. Η Ν.Δ. είναι υπερήφανη που έχει δώσει επιτυχημένες εξετάσεις στο κρίσιμο αυτό σημείο, αντίθετα προς τις πολιτικές πρακτικές των αντιπάλων μας. Τα αδιέξοδα, όμως, που μας περιβάλλουν απαιτούν συνάμα και ρεαλισμό! Η καθίζηση του ΠΑΣΟΚ έχει ανοίξει σε ορισμένους κύκλους μια συζήτηση για συγκυβέρνηση. Μια υπεύθυνη τοποθέτηση απαιτεί προηγουμένως να έχει απαντηθεί το αμείλικτο ερώτημα: Επί ποιας βάσεως συνεννόηση και συγκυβέρνηση; Δυστυχώς, όσο καλόπιστος και να είναι κανείς, διαπιστώνει ότι μια τέτοια βάση είναι ανύπαρκτη. Πρώτον, διότι το μοντέλο που καταρρέει σήμερα γεννήθηκε και γιγαντώθηκε, από τη δεκαετία του 1980 ακόμα, από το ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι το βαθύτερο αίτιο της αδυναμίας του να υλοποιήσει απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές. Η αναποτελεσματικότητα του πελατειακού κράτους, η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, ο λαϊκισμός τού «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα», η συνδικαλιστική υπερβολή και, τέλος, η λογική των δανεικών, που σήμερα είναι το βαρίδι που μας παρασύρει στον βυθό, είναι μόνο κάποια από τα αποτελέσματα της «ιδεολογικής» ηγεμονίας του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, οι αριστερές ιδεολογικές καταβολές του ΠΑΣΟΚ και του πρωθυπουργού ποτέ δεν τους επέτρεψαν να πιστέψουν πραγματικά στην παραγωγική βάση της χώρας. Γι’ αυτό και δεν κατανοούν τις θέσεις της Ν.Δ.
ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ τη μάχη για το συμμάζεμα του κράτους και έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στην αφαίμαξη της κοινωνίας και στα ακόμα περισσότερα δανεικά, του Μνημονίου αυτή τη φορά. Ο πρωθυπουργός και τα μέλη της κυβέρνησής του είναι απρόθυμοι και αδύναμοι να παλέψουν με όλες αυτές τις εγγενείς αδυναμίες, διότι είναι πακτωμένες στο DNA του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούν να συνεννοηθούν, διότι δεν μπορούν να στραφούν εναντίον του εαυτού τους… Τρίτον, υπάρχει προηγούμενο συγκυβέρνησης το 1989 με απογοητευτικά αποτελέσματα. Πειράματα με τη μοίρα ενός λαού δεν επιτρέπονται. Οι συζητήσεις περί συγκυβέρνησης θέλουν να σπρώξουν τη Ν.Δ. στην επιλογή της συνενοχής σε μια ανερμάτιστη πολιτική. Για εμάς είναι αυτονόητη η αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προκειμένου να δώσουμε στον τόπο τον προσανατολισμό που έχει ανάγκη. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού.
* Αναπληρωτής Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού Ν.Δ.
Πηγή : Ελεύθερος Τύπος