Η Υπουργός Παιδείας (ναι, το Εθνικής καταργήθηκε επιτέλους! Βλέπετε, δεν είμαστε έθνος, οπότε δεν χρειαζόμαστε την Εθνική Παιδεία!) διαμήνυσε ότι η χρονιά ξεκινά με πολύ καλούς οιωνούς και πως τα σχολεία λειτουργούν κανονικά… Κάτι δεν ξέρει, ή δεν φταίει αυτή, η φαντασία της τα φταίει;
Κατά την κ. Υπουργό, τα κενά υπολογίζονται σε 2.645, παραδέχτηκε όμως ότι αυτός δεν είναι ο τελικός αριθμός… Τότε ποιος αριθμός είναι; Πώς εξάγεται αυτός ο αριθμός; Σε ποιες λίστες σχολείων βασίστηκε και πότε αυτές δόθηκαν στο Υπουργείο; Με δεδομένο ότι η χρονιά δεν ξεκίνησε ακόμη και έχουν προβλεφτεί 9.000 πιστώσεις (!) για αντίστοιχους αναπληρωτές καθηγητές, είναι δυνατόν να ισχυρίζεται η κ. Υπουργός ότι τα δήθεν σενάρια καταστροφολογίας περί πάρα πολλών κενών δεν υφίστανται; Ή μήπως δεν είναι καταστροφικό το γεγονός πως έχει προβλεφτεί μείωση περίπου 30% (!) στα έξοδα λειτουργικών δαπανών των σχολείων (στη θέρμανση, για παράδειγμα, και με δεδομένη την αναμενόμενη αύξηση του πετρελαίου… ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι θα σημάνει αυτό για τους μαθητές);
Ας πάμε όμως και στα περίφημα… κέντρα μεταλυκειακής εκπαίδευσης. Αυτό που πραγματικά ξεπέρασε κάθε στόχο… ασάφειας είναι η εντελώς διφορούμενη δήλωση που έχει γίνει εδώ και 6 μήνες πως «τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών είναι μορφές μετά-δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Θα έχουν πιστοποιημένα τα προγράμματα τους και τις δομές τους. Δεν θα έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα να λειτουργήσουν και στην συγκρότηση του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων, τα προσόντα που αποκτώνται μέσα από αυτά τα κέντρα σπουδών θα διασυνδέονται με το εθνικό σύστημα και με το ευρωπαϊκό. Δηλαδή δεν θα υστερούν, ως προς την πιστοποίηση, θα υπάρχουν και θα λειτουργούν». Αμέσως πριν όμως, αναφέρεται πως «Η Ευρωπαϊκή Οδηγία η οποία ενσωματώνεται τώρα στο ευρωπαϊκό δίκαιο με προεδρικό διάταγμα, δεν αφορά ακαδημαϊκά προσόντα, δεν αφορά πτυχία και διπλώματα. Αφορά κάθε είδους επαγγελματικά δικαιώματα τα οποία αποκτούνται (sic) σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από τη στιγμή που αποκτηθούν και πιστοποιηθούν σε μια χώρα τότε ισχύουν και σε όλες τις άλλες χώρες της Ε.Ε». Στο τέλος δε, αναφέρεται πως θα συνδεθεί η κλίμακα της Ε.Ε. με αντίστοιχη κλίμακα ελληνική, μέσω του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων.
Τουτέστιν: Θα λειτουργούν τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, αλλά όχι ως κολλέγια. Δηλαδή, οι πανεπιστημιακοί φορείς που τα πιστοποιούν, για την κυρία Υπουργό, δεν έχουν ιδιαίτερη αξία…. Έχουμε εμείς (ακόμη δεν το έχουμε, αλλά θα… το φτιάξουμε!) το Εθνικό πλαίσιο προσόντων. Τι να τα κάνουμε τα κολλέγια; Απλώς θα πιστοποιούμε κάποια μαθήματά τους (από τον οπτικό μέχρι τον… ψαρά! Δηλαδή, ο οπτικός, που μπορεί να έχει σπουδάσει 3 χρόνια να πάρει το δίπλωμά του, θα… ισοδυναμεί – σε… εύρος πιστοποίησης – με τον… ψαρά!!!) και αυτό ήταν όλο! Ορίστε! Το πρόβλημα λύθηκε! Αν δεν γελάνε ακόμη στην Ευρώπη με τέτοιες δηλώσεις, θα γελάσουν σύντομα… Εδώ, πάντως κλαίνε κι οι… ρέγγες!
Η έλλειψη σοβαρότητας στο νυν Υπουργείο διαφάνηκε από νωρίς. Η αδειοδότηση των λεγομένων Κολλεγίων από την προηγούμενη κυβέρνηση καταργήθηκε εν μια νυκτί (πριν καν δηλαδή φροντίσει η Υπουργός μας για την κάλυψη των κενών στα σχολεία, ας πούμε!). Τι επακολούθησε; Η ανάθεση σε δημόσιους φορείς (που ήδη προϋπήρχαν και λειτουργούσαν) των ελέγχων για τα… επαγγελματικά δικαιώματα. Δηλαδή, νομίζει η κυρία Υπουργός ότι οι πολίτες της Ελλάδας, τους οποίους επικαλείται για τις πράξεις της, ενδιαφέρονται μονάχα για τα επαγγελματικά τους δικαιώματα κι όχι για τις σπουδές ή τις επιστήμες. Αλλά, ας πούμε ότι κόπτεται για τα επαγγελματικά δικαιώματα των πολιτών. Πώς θα τα καθορίσει; Υποβαθμίζοντας τα κολλέγια; Προτάσσοντας δημόσιους φορείς (κι αναβαθμίζοντάς τους) να ελέγχουν τις πιστοποιήσεις με τρόπους που, φοβάμαι, όχι μόνο θα διαμορφώσουν κοινωνικές αντιθέσεις μεγαλύτερες, αλλά και θα προκαλέσουν ακόμη περισσότερη δυσφορία σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες; Πώς, για παράδειγμα, εξασφαλίζεται η ισότιμη εξασφάλιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, όταν ακόμη δεν έχει αποφασιστεί ο τρόπος που θα έχουν πρόσβαση σ’ αυτά άνθρωποι που διαμένουν, ας πούμε, σε δυσπρόσιτες περιοχές; Πώς θα διαμορφωθεί η αντίστοιχη κλίμακα με τα Ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, όταν ναι μεν θα αναγνωρίζονται κάποια επαγγελματικά δικαιώματα, χωρίς όμως να αναγνωρίζονται οι αντίστοιχοι φορείς τους, παρά μόνο μέσα από μια εντελώς ασαφή πιστοποίηση; Θα εξισώσω δηλαδή τα επαγγελματικά δικαιώματα που παραχωρεί ένα ίδρυμα που έχει πάρει άδεια λειτουργίας από πανεπιστήμιο του εξωτερικού και λειτουργεί κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, με αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα που θα παραχωρεί μια… δημόσια «τρύπα» που καλείται ΙΕΚ και που λειτουργεί υπό φρικτές συνθήκες; Ή μήπως θα παραχωρούνται πχ τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα σε ιδιωτικά φροντιστήρια Υπολογιστών με αυτά των Κολλεγίων;
Και μια υποσημείωση : Όταν η κυρία Υπουργός λέει πως η Δια Βίου Μάθηση δεν γίνεται για να έχουν δουλειά οι φορείς, μήπως εννοεί πως δεν γίνεται για να έχουν δουλειά μόνο οι φορείς; Αλλιώς, τι νόημα έχει να υπάρχουν οι φορείς; Κι όταν το Υπουργείο φροντίζει, αντί να εξαίρει την ιδιωτική πρωτοβουλία στην εκπαίδευση, να την υποβαθμίσει, την ίδια ώρα όμως που δίνει 100.000 Ευρώ σε ιδιωτική εταιρεία για να… κωδικοποιήσει τις εξετάσεις για τους διορισμούς εκπαιδευτικών, όταν ακόμη δεν έχει αποφασίσει αν αυτές οι ριμάδες οι εξετάσεις θα λάβουν τελικά χώρα ή όχι, ποιον κοροϊδεύει, το λαό ή τον εαυτό του;
Τάδε διδάσκει Δάμας ο Ηθικός