Σε αυτό το τεταμένο περιβάλλον, κυβερνητικά στελέχη δεν αποκλείουν τη λύση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου, ώστε να μην υπάρξει συζήτηση και ψηφοφορία σχεδίου νόμου από τη Βουλή.
Με αναφορές στην αύξηση που δόθηκε τον περασμένο Ιούλιο, βάσει της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας την οποία οι δανειστές χαρακτηρίζουν αδικαιολόγητη, έως και την περίοδο 1985-1987 που υπήρξαν νομοθετικές παρεμβάσεις στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, οι εκπρόσωποι των δανειστών, με e-mail προς την κυβέρνηση, ζητούν τη μείωση του κατώτατου μισθού, που σε 12μηνη βάση αγγίζει τα 863 ευρώ το μήνα, έναντι 748 σε Ισπανία και Σλοβενία, 665 σε Μάλτα, 566 ευρώ σε Πορτογαλία, 349 σε Πολωνία, 319 σε Τσεχία, 317 σε Σλοβακία, 281 ευρώ το μήνα σε Λετονία και Ουγγαρία, 278 σε Εσθονία, 232 σε Λιθουανία, 157 ευρώ το μήνα σε Ρουμανία και 123 ευρώ σε Βουλγαρία.
Παράλληλα, η Τρόικα ζητά την κατάργηση ή τη μείωση του 13ου και 14ου μισθού, στον ιδιωτικό τομέα. Εφόσον δεν υπάρξει συμφωνία με τους κοινωνικούς εταίρους, και βρεθεί κοινή συνισταμένη από τα κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, δεν αποκλείεται, να αποφασιστεί και να θεσμοθετηθεί η ενσωμάτωση των Δώρων και Επιδομάτων στον βασικό μισθό, ώστε να καταβάλλονται μόνον 12 μισθοί το χρόνο. Μέσω αυτής της ενσωμάτωσης, δεν αποκλείεται ένα μέρος από τα επιδόματα να κοπούν.
Ως το πλέον σίγουρο μέτρο, θεωρείται το πάγωμα των ονομαστικών μισθών, κατώτατων και μη, για τα επόμενα χρόνια και τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2014. Αυτό στην πράξη συνεπάγεται μείωση μισθών λόγω του πληθωρισμού αλλά και μεγαλύτερη μείωση του κατώτατου μισθού, αφού έτσι δεν θα δοθεί η τελευταία δόση της αύξησης (ευρωπαϊκός πληθωρισμός του 2011) που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας από την 1η Ιουλίου 2012.
Με στόχο τη «διάσωση» του κατώτατου μισθού στην κυβέρνηση επεξεργάζονται ήδη διατάξεις και για την κατάργηση ή αναστολή εφαρμογής του μέτρου των ωριμάνσεων, που οδηγεί σε αύξηση των μισθών, ανάλογα με τα χρόνια που παραμένει στον ίδιο εργοδότη ένας εργαζόμενος. Σύμφωνα με τις πιέσεις των δανειστών, το μέτρο αυτό αφορά περισσότερο τις ΔΕΚΟ αλλά και τις Τράπεζες, στις οποίες οι τριετίες – πολυετίες προβλέπονται στους γενικούς κανονισμούς προσωπικού.
Πηγή : troktiko.eu
Υ.Γ. από Πύθων : Οι πιέσεις της Τρόικας για την περικοπή του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό, είναι πιθανόν να οδηγήσει στην συμβιβαστική λύση της ενσωμάτωσης των δώρων και των επιδομάτων στον βασικό μισθό, διευκολύνοντας μ' αυτόν τον τρόπο τους εργοδότες, οι οποίοι αδυνατούν να καταβάλλουν διπλούς μισθούς στους εργαζομένους μέσα σε ένα έτος. Φυσικά, στόχος των Τροικανών είναι η μείωση του κατώτατου μισθού και στον ιδιωτικό τομέα και η ελαστικότητα των σχέσεων εργασίας. Για να πετύχουν τον συγκεκριμένο στόχο βάζουν στο τραπέζι την περικοπή 13ου και 14ου μισθού και ρίχνουν στην συνέχεια το μπαλάκι στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Γνωρίζοντας ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις από την αξιωματική αντιπολίτευση έχει συμβουλέψει τον εντολοδόχο της κ. Παπαδήμο να δρομολογήσει τις επιταγές τους, χρησιμοποιώντας το κατ' επανάληψη εκβιαστικό δίλλημα της επόμενης δόσης. Με την διαφορά ότι την δεδομένη χρονική στιγμή αυτός που θα αντιδράσει με επαναστατικές κινήσεις είναι πιθανόν να χρεωθεί την διακοπή της δανειοδότησης της Ελλάδας. Ως πότε όμως θα κρατήσει αυτό το παραμύθι; Ως πότε οι Ελλήνες πολιτές θα κάνουν υπομονή μέχρι να μάθουν τα επόμενα δυσάρεστα μαντάτα; Ήρθε η ώρα να αντισταθούμε στην αποικιοκρατική συμπεριφορά των "εραστών" του Μνημονίου. Δεν κάνουμε πίσω πλέον σε κανένα εκβιαστικό δίλλημα της Τρόικας και του ΔΝΤ. Θέτουμε τους δικούς μας όρους στην κυβέρνηση Παπαδήμου, με την εφαρμογή ενός προγράμματος αναπτυξιακής πολιτικής. Λέμε όχι στην φορολογική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης και διορθώνουμε όπου μπορούμε την λανθασμένη πολιτική της. Προστατεύουμε τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους από την πλήρη κατάρρευση, στοχεύοντας στη δίκαιη αναδιανομή εισοδήματος. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Κάποιοι πρέπει να πληρώσουν περίσσοτερο γιατί μπορούν και έχουν. Θεωρούμε απαράδεκτο το κράτος να φορολογεί ακόμα και αυτούς που αδυνατούν να πληρώσουν. Ο σωστός έλεγχος της φοροδιαφυγής ξεκινά από τις πλουσιοτερές κοινωνικές ομάδες και όχι από τη μεσαία τάξη. Είναι αδιανόητο να σωθεί η Ελλάδα με την κατάρρευση της μεσαίας τάξης. Πως γίνεται άλλωστε να πληρώνει το ίδιο την κρίση αυτός που απόκτησε σπίτι στα βόρεια ή νότια προάστια με εκείνον που έχει βίλα και πισίνα σε Εκάλη και Βούλα και ζει πλουσιοπάροχα παρακάμπτωντας την κρίση;