Παρακάτω, είκοσι νεαροί χτυπούσαν με τούβλα και κλεμμένα μπουκάλια από κρασί τους διερχόμενους μοτοσικλετιστές ή έσπαζαν τις στάσεις λεωφορείων. Είχαν όλοι καλυμμένα πρόσωπα. Και καθώς καίγονταν όλες οι πολυεθνικές περιοχές στο Λονδίνο, στο Μπέρμιγχαμ, το Κίλμπερν και το Χόλογουεϊ, κατέρρεε ο μύθος ότι οι νεαροί μαύροι είναι πίσω από τις ταραχές. Το Σάββατο στο Τότεναμ αυτοί που διαμαρτύρονταν για τον νεαρό που πυροβολήθηκε ήταν όντως μαύροι οι περισσότεροι. Ηταν, όμως, και Ασιάτες. Την επομένη στο Ενφιλντ πολλοί ήταν λευκοί, πολλοί ήταν παιδιά. Στις οδομαχίες στο κτήμα Πέμπουρι, τη Δευτέρα, κορίτσια και γυναίκες βοηθούσαν στα οδοφράγματα, μία μάλιστα, με κίτρινη μαντίλα, βοήθησε να πυρπολήσουν μια μοτοσικλέτα. Από το παράθυρό της μια γυναίκα προειδοποίησε ότι η αστυνομία ήταν κάπου κοντά.
Νεαροί φορούσαν μάσκες από παρακείμενο φαρμακείο και έμοιαζαν με τη νεολαία της Κου Κλουξ Κλαν, ενώ ένα κορίτσι, που έβγαλε από την τσάντα του μια τεράστια σακούλα με γλυκά, πρότεινε στους νεαρούς να πυρπολήσουν κομμωτήριο. Μια άλλη ομάδα όρμησε σε μια μπουτίκ, και τότε οργισμένη μια μαύρη νεαρή γυναίκα τούς είπε ότι η ιδιοκτήτρια έφτιαξε το μαγαζί της από το τίποτε. «Είναι σαν να κλέβετε τη μαμά σας», φώναξε. Αλλού θεάθηκαν νεαροί Τούρκοι, Ασιάτες ή λευκοί ενήλικοι. Οι ταραχές έφεραν παλιούς φυλετικούς εχθρούς κοντά, κατέλυσαν τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε γειτονιές. Υπήρξαν, όμως, και πράξεις φυλετικού μίσους, νεαροί έσπασαν ασιατικά και αφγανικά καταστήματα.
Δεν πρόκειται ωστόσο ούτε για κοινούς κακοποιούς, για αναρχικούς ή εχθρούς της παγκοσμιοποίησης. Πρόκειται για καθαρή και ασυγκράτητη οργή και ανία, για πρόκληση και περιφρόνηση προς τις Αρχές, για άτομα εγκλωβισμένα στο σύστημα, αποκομμένα από την κοινότητα, που δεν τα νοιάζει τίποτε και δοκιμάζουν τη δύναμή τους.
The Guardian