Οι έκτακτες συνθήκες απαιτούν έκτακτες αποφάσεις.
Τα παθήματα επιβάλλεται να γίνονται μαθήματα και ίσως το σημαντικότερο μάθημα από την κρίση που βιώνουμε είναι ότι θα πρέπει να μην κρύβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί, αλλά να τα κοιτούμε κατάματα και να τα αντιμετωπίζουμε. Ένα τέτοιο πρόβλημα, που οι Κυβερνήσεις του τόπου δεν αντιμετώπισαν τα τελευταία 50 και πλέον χρόνια, είναι αυτό της άναρχης και παράνομης δόμησης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αυθαίρετη δόμηση δημιουργεί παράλογες συνθήκες χωροταξίας και πολεοδομίας που δεν υπηρετούν τις συλλογικές ανάγκες, καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον, αλλοιώνουν το αστικό τοπίο και δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στην «βαριά μας βιομηχανία», το τουρισμό. Παράλληλα, προσφέρει εύφορο έδαφος στους καταφερτζήδες, στα «κυκλώματα» αυθαίρετης δόμησης και «νομιμοποίησης» και γενικότερα αποτελεί μία σημαντική πηγή διαφθοράς.
Όμως, η εκτεταμένη παράβαση του νόμου θα πρέπει να μας βάλει σε ερωτήματα. Γιατί έχουμε τόσες πολλές παραβάσεις; Μέχρι πότε θα εθελοτυφλούμε απέναντι στο γεγονός ότι το πρόβλημα παρατείνεται επί πέντε αν όχι επί έξι δεκαετίες; Είναι απλώς η ανομία στο «γονίδιο»του Έλληνα ή μήπως υπάρχουν παράλογες κρατικές πολιτικές επί δεκαετίες οι οποίες, τρόπον τινά, αν δεν ωθούν, τουλάχιστον οδηγούν σε αυτή την κατάσταση; Κι αν στα μεταπολεμικά χρόνια υπήρχε το πρόβλημα της γενικευμένης φτώχειας και των εσωτερικών μεταναστευτικών ροών στο οποίο έπρεπε να δοθεί μιαν απάντηση, έστω και στρεβλή, τι έχει συμβεί κατά την μεταπολίτευση και δεν έχει επιλυθεί;
Σήμερα, στις περισσότερες περιπτώσεις, στο πρόβλημα είναι εγκλωβισμένη η δεύτερη και η τρίτη γενιά πολιτών, που ζουν ή κληρονόμησαν το πατρικό σπίτι στο οποίο μεγάλωσαν, άνθρωποι αθώοι τόσο για τις συνθήκες γένεσης του προβλήματος, όσο και για την αναποτελεσματικότητα της πολιτείας να προσφέρει λύση μέσα στο τόσο χρόνο που κύλησε. Διότι αποτελούν ευθύνες της πολιτείας τόσο η πολυνομία που οδηγεί στην ασάφεια όσο και η ανυπαρξία σταθερού και προβλέψιμου περιβάλλοντος. Σε ένα τέτοιο ασαφές περιβάλλον, έρχεται να προστεθεί η δράση των επίορκων λειτουργών που εκμεταλλεύονται την πολυνομία, ακόμα και τα κενά της, η έλλειψη κτηματολογίου όπως και άλλοι παράγοντες που δεν είναι δυνατόν να αναλυθούν εδώ εξαντλητικά και οι οποίοι γενικότερα συνθέτουν αυτό το σκοτεινό πάζλ αιτιών που οδήγησαν στην σημερινή αναρχία. Όταν, λοιπόν, αποτυγχάνει διαχρονικά η ίδια η πολιτεία να επιτελέσει το ρόλο που εμείς οι πολίτες της εμπιστευτήκαμε, τότε η αίσθηση Δικαίου απαιτεί από την πολιτεία να προσφέρει την λύση και να μην απαιτεί από τους ίδιους τους πολίτες να θυσιάσουν το σπίτι τους, την περιουσία τους, το βιός τους. Πολύ, δε, περισσότερο που σήμερα ο κόσμος, λόγω της κρίσεως, είναι πλέον απολύτως αφυδατωμένος. Και πρέπει να τονιστεί, ότι σε πολλές περιπτώσεις, ίσως στις περισσότερες, οι καταπατητές προέρχονται από κοινωνικά στρώματα όπου η αναζήτηση στέγης ήταν πιεστική ανάγκη κι όχι πολυτελής επιλογή.
Με την εμμονή της στην «τακτοποίηση», η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ επιλέγει να μην αντιμετωπίζει το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις. Κουνά επιτιμητικά το δάκτυλο έναντι των καταπατητών δίχως να προχωρά σε λύση. Αν, πχ, ήταν η μέριμνα για το περιβάλλον που την απασχολεί ή η πιστή εφαρμογή της νομιμότητας που καθοδηγεί την πολιτική της, τότε θα έπρεπε να εξετάσει το ενδεχόμενο της κατεδάφισης όλων των αυθαιρέτων. Φυσικά, δεν συζητά κάτι τέτοιο. Επιλέγει την οδό της πρόσκαιρης τακτοποίησης με βασικό, και μόνο, στόχο της αύξηση των εσόδων για το κράτος. Έτσι, συνεχίζει να κρατά όμηρους τους καταπατητές και να τους αφαιμάσσει οικονομικά, όποτε δεήσει. Συγχρόνως, δεν επιλύει κανένα από τα προβλήματα που έχουν οδηγήσει σε αυτό το αδιέξοδο. Επί παραδείγματι, καμία ενέργεια για το κτηματολόγιο και το δασολόγιο, ώστε να μπει μία τάξη που θα μπορούσε να ενσωματώσει νόμιμα και αρμονικά τις πιέσεις των οικιστικών αναγκών.
Συνεπώς, με την πολιτική της η Κυβέρνηση εκφράζει την ξεκάθαρη πρόθεσή της να αντιμετωπίσει ένα μείζον πρόβλημα με το μάτι στυλωμένο αποκλειστικά στην αύξηση των εσόδων και αδιαφορώντας για την αναπαραγωγή των αδιεξόδων που όλοι γνωρίζουμε. Έτσι, παραδέχεται περίτρανα ότι λύση δεν διαθέτει και ότι το απόλυτο αυτό αδιέξοδο θα παραμείνει Χρόνιο. Δυστυχώς, η Κυβέρνηση ούτε αυτή την οριακή στιγμή της μεγάλης κρίσεως, δεν επιθυμεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα με γνώμονα τον ρεαλισμό.
Την επίλυση αυτού του μεγάλου χρόνιου προβλήματος, τόλμησε να συμπεριλάβει ο Πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς στο σχέδιο εξόδου από την κρίση που παρουσίασε πρόσφατα στο Ζάππειο ΙΙ. Υπήρξε ρεαλιστής δίχως να διολισθήσει στην άκριτη νομιμοποίηση των πάντων. Προσδιόρισε μία Κόκκινη Γραμμή, όπου νομιμοποιεί την πλειονότητα όσων αυθαίρετων κτισμάτων ήδη υπάρχουν, με την εξαίρεση όσων είναι μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους, πάνω στον αιγιαλό και όσων είναι επικίνδυνα για το περιβάλλον. Αυτή η λύση καλύπτει περίπου το 70% των αυθαίρετων κτισμάτων. Προκειμένου, δε, να αντιμετωπισθεί εν τη γενέσει του ο πιθανός ηθικός κίνδυνος, θα πρέπει η νομιμοποίηση να γίνει με νέες συνολικές πολιτικές γης και χωροταξίας και να προβλεφθούν δρακόντειες ποινές για όσους τολμήσουν να αυθαιρετήσουν στο μέλλον.
Είναι λύση ρεαλιστική, ώστε οι πόλεις μας να αποκτήσουν τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων ευρωπαϊκών πόλεων. Ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα, στις ανάγκες των πολιτών και τις προδιαγραφές της σύγχρονης πολεοδόμησης. Ο κ. Σαμαράς ήταν ξεκάθαρος: «σχεδιάζουμε συνολική πολιτική γης και νομιμοποίηση, σε αντίθεση με την Κυβέρνηση που αναφέρεται σε πρόσκαιρη τακτοποίηση». Απαίτησε αυτή τη συνολική, ρεαλιστική αντιμετώπιση του προβλήματος, έτσι ώστε να μην νιώθει κανείς αδικημένος, ούτε αυτός που έχει κτίσει νόμιμα, ούτε και αυτός που επί χρόνια είναι δέσμιος των παράνομων κυκλωμάτων και των πολιτικών ρουσφετιών. Και δεσμεύτηκε ότι αν δεν το υιοθετήσει ως πολιτική το ΠΑΣΟΚ σήμερα, θα το πράξει αύριο η ΝΔ, ως κυβέρνηση. Είναι η ώρα να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι οι έκτακτες συνθήκες που επιφέρει η κρίση, απαιτούν και έκτακτες αποφάσεις!
---------------------------------------------------------
* Ο Πάνος Λειβαδάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Αποφοίτησε από το Κολέγιο Αθηνών το 1983, και σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Φλώριδας και στο Πανεπιστήμιο Hofstra, στις ΗΠΑ.
Έκανε τις Μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (Master το 1996 και Ph.D. το 2007), με αντικείμενο την «Εκλογική Συμπεριφορά».
Από το 1987 ως 2004 εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα, στον κλάδο της εμπορίας τροφίμων.
Το 2003 εντάχθηκε στην επικοινωνιακή Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας και τον Μάρτιο του 2004 ανέλαβε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Επικρατείας και αργότερα του Υπουργείου Εσωτερικών, στις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή. Το 2009 του ανατέθηκε η Διεύθυνση του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού.
Είχε την τιμή να εργαστεί για την Ελλάδα, σε κρίσιμα ζητήματα, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, οι ενεργειακές συμφωνίες με Ρωσία, Βουλγαρία και Τουρκία, η προβολή της Ελλάδος στην Κίνα, το Veto Καραμανλή στο Βουκουρέστι, την παγκόσμια επικοινωνιακή εκστρατεία για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, κα.
Στις εσωκομματικές διαδικασίες εκλογής αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας από την Βάση, συμμετείχε στην προεκλογική εκστρατεία του Αντώνη Σαμαρά και μετά την εκλογή του τοποθετήθηκε στον Πολιτικό Σχεδιασμό της ΝΔ, ως Αναπληρωτής Γραμματέας.
Το 2010 εκλέχθηκε μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του κόμματος.
Είναι παντρεμένος με την Αθηνά Κρανίδου και έχουν 3 παιδιά, τον Βασίλη, την Υβόννη-Θεοδώρα και τον Γιώργο. Στον (λίγο) ελεύθερο χρόνο του, διαβάζει βιβλία και ασχολείται με την μαγειρική και την φωτογραφία.
Πηγή : http://press.apopsinews.net/?p=1454