ΜΠΟΡΕΙ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ να υποσχόταν προεκλογικά την κατάργηση του εργασιακού «μεσαίωνα», ωστόσο αυτό που επιβάλλει στην πράξη η κυβέρνησή του είναι η εγκαθίδρυση του χειρότερου εργασιακού καθεστώτος των τελευταίων δεκαετιών με τη διαμόρφωση μεσαιωνικών συνθηκών δουλειάς για τους περισσότερους εργαζομένους και ιδιαίτερα τους νέους. Η καταιγίδα των μνημονιακών μέτρων πλήττει και το εργασιακό, μισθολογικό καθεστώς των εργαζομένων, με πρώτους τους νέους, οι οποίοι βλέπουν τον εφιάλτη της ανεργίας να εκτοξεύεται, στη σκληρή πραγματικότητα, στα ποσοστά του 40%. Αλλά και για όσους νέους εργάζονται, η συμφωνία κυβέρνησης – Τρόικας επιφυλάσσει δραματικές εκπλήξεις με αύξηση του ωραρίου απασχόλησης και, κυρίως, συρρίκνωση των αποδοχών στα 500 ευρώ το μήνα. Είναι γεγονός ότι το «μάρμαρο» της αποτυχίας των κυβερνητικών μέτρων και της απαίτησης της Τρόικας για γενικότερη δραστική μείωση των μισθών του ιδιωτικού τομέα θα πληρώσουν, και μάλιστα πολύ ακριβά, οι νέοι έως 25 ετών, οι οποίοι εφεξής θα έχουν μόνο μια εργασιακή επιλογή.
ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΜΕ ΑΜΟΙΒΕΣ κατά 20% πιο χαμηλές ακόμη και από το ελάχιστο όριο των 739 ευρώ της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Δηλαδή, με μηνιαίο καθαρό μισθό 502 ευρώ. Σε συνδυασμό με τη διεύρυνση των επιχειρησιακών συμβάσεων, είναι φανερό ότι το τέλος των συλλογικών συμβάσεων είναι πολύ κοντά. Η λεγόμενη «γενιά των 700 ευρώ» δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα έδινε σήμερα τη θέση της στη νέα «γενιά των 500 ευρώ». Οι «αγανακτισμένοι» νέοι που έχουν κατασκηνώσει στο Σύνταγμα διαδηλώνοντας ειρηνικά κατά της αντικοινωνικής πολιτικής του Μνημονίου δεν είναι δυνατό, όμως, να συμβιβαστούν με την προοπτική του εργασιακού «μεσαίωνα». Η κυβέρνηση, αντί να πάρει μέτρα για την ανεργία και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, χαμηλώνει διαρκώς την οροφή των αποδοχών και δίνει δραματικές κοινωνικές διαστάσεις στο πρόβλημα.