Πολιτικός Επιστήμονας
Άντε μπράβο! Θα την πάρουμε την δόση μας! Επιτέλους! Που καταντήσαμε… Ζωή σε δόσεις που λέει κι ένας φίλος μου, καλή του ώρα εκεί στα ξένα που βρίσκεται…
Σαν τα πρεζόνια ένα πράμα.
Λύθηκε λέει το ζήτημα της υπογραφής, με την παρέμβαση και την επιστολή του πρωθυπουργού με ημερομηνία λήξεως, του αξιότιμου κ. Λ. Παπαδήμου. Ίδωμεν...
Σπουδαίο πράγμα η υπογραφή ισάξιο με το… πτηνό! Πρέπει να προσέχουμε που και πότε τα βάζουμε! Όμως, εδώ ρε μπαγλαμάδες, είναι Ελλάδα! Εδώ, είναι Βαλκάνια! Έχουμε και μπέσα και τιμή. Τι θέλετε τώρα…; Επειδή, το παιδί που μετράει τα άστρα, ο Γιωργάκης της αυτού μεγαλειότης Μαργαρίτας, δεν κατέχει τα δικά μας και σκέφτεται όπως κι εσείς, θ’ αλλάξουμε τις συνήθειές μας; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Η υπογραφή, υπογραφή… Το πτηνό, πτηνό. Ο λόγος μας όμως, συμβόλαιο!
Αν σας αρέσει δηλαδή, γιατί παίρνουμε κι ανάποδες…!
Όμως, εμένα άλλο πράγμα με απασχολεί σήμερα. Λένε ότι σε τρεις μήνες θα έχουμε εκλογές. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι σε δύο μήνες το πολύ, οι έρημοι και άδειοι δρόμοι επιτέλους, θ’ αποκτήσουν ζωή! Σημαιούλες, πανό, αφίσες, περίπτερα με φυλλάδια, τσάμπα ποτάκι σε in μπουζουκομάγαζα και ορθάδικα, ανάλογα με την μερακλοσύνη και τα κέφια του υποψηφίου και κυρίως, μπαλκόνι! Ναι ρε φίλε, μπαλκόνι! Η μήπως όχι; Και γιατί όχι; Α μάλιστα… Χειμώνας! Θα κάνει κρύο και ίσως η προσέλευση να μην είναι ικανοποιητική. Μπα! Μήπως δεν είναι αυτό το πρόβλημα τελικά;
Ο Έλληνας πολιτικός και πολιτευτής, το θέλει το μπαλκόνι του. Ζει τέσσερα χρόνια, τώρα τελευταία με έκπτωση 50% αφού έχουμε εκλογές κάθε δύο χρόνια, προβάροντας λόγους στον ολόσωμο καθρέφτη του μπάνιου του, για να είναι έτοιμος όταν έρθει η μεγάλη στιγμή…! Ζει κι αναπνέει για να κουνάει τα αφράτα χεράκια του, σαν μαριονέττα χαιρετώντας τα αλαλάζοντα πλήθη.
Λαέ της Λάρισας…! Άσχετο αν βρισκόμαστε στον Βόλο! Μεγάλες στιγμές!!!
Το μπαλκόνι, είναι το βάθρο που εξομοιώνει τον Έλληνα επαγγελματία της πολιτικής με τον μεγαλοδύναμο. Του δίνει κύρος και του προσδίδει τον προσήκοντα σεβασμό. Είναι ο δικός του χώρος. Τον κάνει να αισθάνεται βασιλιάς. Γροθιά υψωμένη, βλέμμα κατεβασμένο, όψη επιθεωρητή, κουστούμι σκούρο ατσαλάκωτο με μαντιλάκι στο πέτο… Επιτυχία, εξασφαλισμένη!
Όμως, κάτι με ενοχλεί στο όλο σκηνικό… Κάτι δεν μου κολλάει σ’ αυτή την ιστορία… Λέτε να φταίει το 2012; Όχι. Μακρυά από μας! Δεν εννοώ το τέλος του κόσμου! Ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε σε χρονιά τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων; Που κολλάει αυτό; Κολλάει…! Κολλάει…! Κάπου το περήφανο αυτί μου πήρε, ότι η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, σκέφτεται να επιτρέψει στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, να στείλει απεριόριστο αριθμό αθλητών, στα αγωνίσματα των ρίψεων! Σφυροβολία, σφαιροβολία, ακόντιο… Έγκυρη πληροφορία σας λέω, όχι αστεία. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Το ενδιαφέρον είναι μεγάλο και η έλλειψη αθλητικών εγκαταστάσεων, επίσης μεγάλη. Άσε που δεν υπάρχουν σφύρες, σφαίρες και ακόντια για να προπονηθούν ικανοποιητικά, όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Όμως… Απ’ ότι ακούγεται, οι αγανακτισμένοι Έλληνες υποψήφιοι Ολυμπιονίκες, έχουν κάνει ένα βήμα μπροστά. Σχεδιάζουν να προπονηθούν σε στόχους φυσικούς! Ναι, σωστά μαντεύετε… Λένε ότι είναι ευκαιρία για καλή προπόνηση, οι μπαλκονάτοι της πολιτικής! Όσο για όργανα για τις ρίψεις… Δεν βαριέσαι… Ντομάτες, λεμόνια, αυγά και γιαούρτια! Μπορεί να μην ζυγίζουν αρκετά αλλά, ούτως η άλλως, η συμμετοχή είναι εκείνη που μετράει έτσι δεν λένε οι γνωστικοί;
Με αυτά τα δεδομένα, ρισκάρεις το Armani και το Valentino που μόλις αγόρασες; Άσε που θα κάνει και κρύο, μην το ξεχνάμε…!
Κρίμα…! Δεν αντέχω να σκέφτομαι επαγγελματίες εθνοπατέρες να κλαίνε γοερά για το αγαπημένο τους μπαλκόνι, σιγοτραγουδώντας τo τραγουδάκι των Πυξ – Λαξ:
Βγες στο μπαλκόνι να δεις
το φεγγάρι που φέγγει την πόλη
και θυμήσου δικές μας στιγμές
δες στα μάτια μου μπογιές
που χρωματίζουν θάλασσες
Κρίμα κι άδικο πραγματικά. Θα γυρίσει όμως ο τροχός, που θα πάει…