«Ο ένας μετά τον άλλο, οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ ομολογούν κυνικά ότι ήταν καταστροφική η πολιτική των κυβερνήσεών τους.
Αναμασούν ξαφνικά όσα έλεγε ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνης Σαμαράς, εδώ και δυο χρόνια, όταν οι ίδιοι προσπαθούσαν να τον λοιδορήσουν. Τώρα, κάνουν μαύρο απολογισμό. Είναι, όμως, πολύ αργά για δάκρυα για όλους εκείνους που χειροκροτούσαν το μνημόνιο, στήριζαν τις πολιτικές του και συναποφάσιζαν την εγκληματική εξαγγελία δημοψηφίσματος.
Ο κ. Σαχινίδης ομολογεί ότι, άλλη μια φορά, έπεσαν έξω σε όλα.
Ενώ ο κ. Χρυσοχοϊδης, ανάμεσα στ’ άλλα, είπε χθες, ότι :
“Έχουμε μεγάλη ευθύνη”, ως κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
“Έπρεπε να αποφύγουμε το μνημόνιο”.
“Έπρεπε να εξασφαλίσουμε γρήγορο δανεισμό».
“Δεν διαπραγματευτήκαμε σωστά”.
“Αποδειχθήκαμε πλήρως ανίκανοι στη διαχείριση των υποχρεώσεων που είχαμε αναλάβει”.
“Όχι απλώς καθυστερήσαμε, αλλά κάναμε χειρότερα πράγματα, μοιράζοντας ως επιδόματα λεφτά που δεν είχαμε”.
O κ. Χρυσοχοΐδης αναγνωρίζει ότι δυσφημούσαν τη χώρα με αποτέλεσμα “να επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο η εικόνα”, “να μας επιτεθούν οι αγορές” και “να έρθει η καταστροφή”.
Λέει ακόμη ότι “δεν πρέπει να ξαναγίνει τέτοιο κακό που έγινε τα δύο προηγούμενα χρόνια”.
Μετά από αυτά, διερωτάται κανείς:
Μπορούν οι υπαίτιοι να εξασφαλίσουν πως δεν θα ξαναγίνει τέτοιο κακό;
Δεν μετείχαν όλοι στις κρίσιμες αποφάσεις;
Έχουν συναίσθηση τι σημαίνει να δηλώνουν συνένοχοι καταστροφής;
Αν τα έβλεπαν τόσο καιρό, γιατί σιωπούσαν;
Αν δεν τα έβλεπαν, ποιος να τους εμπιστευτεί τώρα;
Ζούσαν ή ζουν σε άλλη χώρα;».