Το Πρωτοδικείο του Μονάχου δέχθηκε ότι το μαύρο χρήμα προερχόταν από τα κεντρικά ταμεία της εταιρείας
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑΝΝΑ ΠΑΠΑΔΑΚΟΥ
Απόφαση-κόλαφο για τη μητρική εταιρεία Siemens και για τους χειρισμούς της την περίοδο που διαδραματιζόταν το μεγάλο σκάνδαλο εξέδωσε τον Αύγουστο του 2010 το Πρωτοδικείο του Μονάχου. Δικαιώνει τον άλλοτε ισχυρό άνδρα της γερμανικής εταιρείας στην Ελλάδα Πρόδρομο Μαυρίδη (είχε προφυλακισθεί στον Κορυδαλλό επί μήνες), ο οποίος θεωρείται κεντρικός ταμίας του σκανδάλου για την περιοχή των Βαλκανίων, απορρίπτοντας την αγωγή της Siemens σε βάρος του ως αβάσιμη.
Οχι μόνο δεν επιδικάζει στον Πρ. Μαυρίδη το ποσό των 5 εκατομμυρίων ευρώ, που ζητούσε η γερμανική εταιρεία για τους χειρισμούς του στο σκάνδαλο, αλλά επιπλέον το Πρωτοδικείο του Μονάχου επισημαίνει κάτι απολύτως σημαντικό: «Η εταιρεία», τονίζεται στο σκεπτικό της απόφασης, «είχε την πλήρη πρωτοβουλία της στρατηγικής και του σχεδιασμού για τις όποιες καταβολές έγιναν». Το επιχείρημα αυτό δίνει μια νέα διάσταση στο σκάνδαλο και εν όψει της επίσκεψης των ελλήνων βουλευτών στη Γερμανία σχεδιάζεται να πιεστεί η κεντρική διοίκηση ώστε όλα τα στελέχη τής νυν και πρώην, που ακόμα βρίσκονται υπό την επιρροή της και εμπλέκονται στο ελληνικό μέρος του σκανδάλου, να μιλήσουν στους βουλευτές και να αποκαλύψουν τα πρόσωπα στα οποία έγιναν οι καταβολές χρημάτων.
Η σημαντική αυτή αγωγή, που εκδικάσθηκε στη Γερμανία τον Μάιο του 2010, είχε κατατεθεί από τη Siemens στις 30 Δεκεμβρίου 2008 εναντίον των Πρ. Μαυρίδη και Μ. Χριστοφοράκου. Η εταιρεία επικαλούμενη ότι ζημιώθηκε από τους χειρισμούς τους στη διαχείριση των μαύρων ταμείων, ζητούσε αποζημίωση από τους δύο ύψους 5 εκατ. ευρώ. Η πλευρά Χριστοφοράκου συμβιβάστηκε και δέχθηκε να καταβάλει το ποσό του 1,2 εκατ. ευρώ. Στο συμφωνητικό που υπέγραψε ο Χριστοφοράκος ανέλαβε την υποχρέωση εχεμύθειας.
Η πλευρά Μαυρίδη όμως επέλεξε την αντιδικία με τη Siemens αναθέτοντας την υπόθεση σε γερμανικό δικηγορικό γραφείο και στον εδώ συνήγορό του κ. Θ. Σοφό. Η απόφαση η οποία εκδόθηκε τον Αύγουστο δικαίωσε τη στάση του. Σύμφωνα με αυτήν η συμπεριφορά Μαυρίδη χαρακτηρίζεται ως σύννομη, αφού κρίνεται ότι η εταιρεία σχεδίασε κεντρικά τις καταβολές και τα ταμεία από τα οποία προέρχονταν τα ποσά ήταν στο Μόναχο.
Η απόφαση λαμβάνει υπόψη και το γεγονός ότι ο Μαυρίδης επέστρεψε το ποσό των 8 εκατ. ευρώ, που του ζητήθηκε από τη Siemens Ελλάς, αφού όπως είπε δεν είχε κάνει εκταμιεύσεις και τα είχε στη διάθεσή του. Η πλευρά Μαυρίδη επικαλείται επίσης και το γεγονός ότι το ποσό των 20 εκατομμυρίων ευρώ που βρίσκεται στους λογαριασμούς του στην Ελβετία έχει επίσης «παγώσει» μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου και επομένως εκείνος δεν έκανε παράνομες εκταμιεύσεις χρημάτων! Με το σκεπτικό του Πρωτοδικείου του Μονάχου απορρίπτεται το επιχείρημα της Siemens ότι η εταιρεία υπέστη ζημιά, αφού το δικαστήριο δέχεται ότι οι διαδρομές του «μαύρου» χρήματος ξεκινούσαν από τα κεντρικά ταμεία της εταιρείας στο Μόναχο.
Αξίωση αποζημίωσης από το Δημόσιο
Με βάση την απόφαση του Πρωτοδικείου του Μονάχου αλλά και το έγγραφο του προέδρου της Επιτροπής της Βουλής κ. Σ. Βαλυράκη στην Εισαγγελία του Μονάχου ότι το μεγάλο σκάνδαλο είναι διασυνοριακό, διεθνές και πάντως εμπίπτει στους διεθνείς κανόνες περί αντιμετώπισης του οργανωμένου εγκλήματος, αναμένεται η Εισαγγελία να ενεργήσει συμπληρωματικά υπό το φως των νέων δεδομένων και εγκλημάτων. Παράλληλα από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης όταν προχωρήσει και ποινικά η υπόθεση είναι δυνατό να αναζητηθεί λύση συμβιβασμού και αποζημίωσης του ελληνικού κράτους από τη Siemens για όλες τις μίζες σε έλληνες αξιωματούχους. Η άποψη των μελών της Επιτροπής είναι πλέον ότι το Δημόσιο έχει ζημιωθεί από τις μίζες κατά τουλάχιστον 500 εκατ. ευρώ.
Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=350871&dt=28/08/2010
