«Η Πολιτεία οφείλει με τους νόμους της να εκφράζει την αποδοκιμασία της κοινωνίας, όχι μόνο για την παραγωγή και τη διακίνηση, αλλά και για τη χρήση των ναρκωτικών. Ο αγώνας κατά της σύγχρονης αυτής μάστιγας πρέπει να είναι διαρκής και ανένδοτος με όπλα πρόσφορα και αποτελεσματικά. Η προστασία των πολιτών πρέπει να είναι πλήρης και αδιαπραγμάτευτη.
Κατά συνέπεια, η αποποινικοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών, είναι αντίθετη με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Καταλύει κάθε ηθικό και νομικό φραγμό που εμποδίζει τον πολίτη και ειδικά τον νέο να έρχεται σε επαφή με το σκληρό κόσμο των ναρκωτικών. Το σχετικό νομοσχέδιο, όμως, του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όχι μόνο δεν υπηρετεί αυτούς τους στόχους, αλλά αντιθέτως καλλιεργεί στην κοινωνία επικίνδυνες συγχύσεις.
Σφάλλει οικτρά ο Υπουργός όταν δημοσίως θεωρεί τον απλό χρήστη των ναρκωτικών ως ασθενή. Ασθενής είναι μόνο ο εξαρτημένος χρήστης. Δηλαδή αυτός που έχει αποκτήσει την έξη της χρήσης των ναρκωτικών και δεν μπορεί να την αποβάλει με τις δικές του δυνάμεις.
Ως εκ τούτου, η δια νόμου εξομοίωση του απλού προς τον εξαρτημένο χρήστη είναι βέβαιο ότι θα έχει ολέθρια κοινωνικά αποτελέσματα. Η νομιμοποίηση της προσωπικής χρήσης των ναρκωτικών θα επιφέρει, με μαθηματική ακρίβεια, τη θεαματική αύξηση των εξαρτημένων χρηστών, αφού η ανεμπόδιστα επαναλαμβανόμενη χρήση προκαλεί την εξάρτηση. Δηλαδή, οδηγεί στην αρρώστια.
Για τους λόγους αυτούς, διαφωνούμε με την αποποινικοποίηση της προσωπικής χρήσης των ναρκωτικών».