Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις που φιλοξενήθηκαν στις εφημερίδες του Σαββατοκύριακου ήταν αυτή του Αν. Γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας Πάνου Λειβαδά στην «ΑΞΙΑ».
Το στίγμα της συνέντευξης δίνεται από τον τίτλο «Ο ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΣ ΚΡΑΤΙΚΙΣΜΟΣ καταπνίγει κάθε απόπειρα δημιουργικότητας» που με ‘7’ λέξεις εξηγεί άριστα την ιδεολογία του κοινωνικού φιλελευθερισμού που πρεσβεύει η Νέα Δημοκρατία.
Αναφερόμενος στη νοοτροπία της ισοπέδωσης που κυριαρχεί στη Δημόσια Διοίκηση σήμερα επισημαίνει ότι «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανισότητα από την ίση μεταχείριση των άνισων ανθρώπων» θέτοντας στο τραπέζι προτάσεις για αξιολόγηση των υπαλλήλων βάση του έργου που παράγουν.
Όσον αφορά τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση εξέφρασε την αντίθεσή του τονίζοντας ότι στο ΠαΣοΚ πρυτανεύουν στείρες «λογιστικές αντιλήψεις».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις κυβερνήσεις Καραμανλή τονίζοντας ότι λόγω της κρίσεως και των μεγάλων προβλημάτων σήμερα ξεχνιούνται τα πολλά σημαντικά πράγματα που έγιναν χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν και μεγάλα σφάλματα.
Η πυθία σας ενημερώνει ότι εφεξής όποτε υπάρχει κάποια καλή συνέντευξη θα δημοσιεύεται και θα σχολιάζεται από τους συνεργάτες μας.
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της συνέντευξης:
- Στην Ν.Δ πέφτει το βάρος να διαμορφώσει τη «νέα μεταπολίτευση». Πως την οραματίζεστε ως αναπληρωτής γραμματέας του Πολιτικού Σχεδιασμού;
- Είναι και θέμα θεσμών και θέμα νοοτροπίας. Πρώτη προτεραιότητα, να αναδείξουμε τη δημιουργικότητα της ελληνικής κοινωνίας. Ίσως ακούγεται «αυτονόητο». Η αλήθεια, όμως, είναι ότι αυτοί οι Έλληνες της δημιουργίας έχουν, δεκαετίες τώρα, μείνει ανυπεράσπιστοι απέναντι στις πρακτικές ενός διεφθαρμένου κρατικισμού, που καταπνίγει κάθε απόπειρα πρωτοβουλίας, δημιουργικότητας και καινοτομίας.
Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να μάθουμε να παράγουμε απτές λύσεις σε ψηλαφητά προβλήματα και όχι αυτό που συμβαίνει σήμερα και που εφαρμόζουν κυρίως οι πολιτικοί και ιδεολογικοί μας αντίπαλοι: να επικαλούνται, κατά τρόπο υποκριτικό και ψευδεπίγραφο, αφηρημένους δογματισμούς και από την πίσω πόρτα να διαπραγματεύονται και να διανέμουν, παρασιτικά μεταξύ τους, την πίτα που παράγουν κάποιοι άλλοι. Μια πίτα που ούτε γνωρίζουν πως παράγεται ούτε ενδιαφέρονται να το μάθουν. Το μοναδικό για το οποίο αναπτύσσουν δεξιότητες είναι στο πώς να λεηλατούν αυτή την πίτα και πώς να την καταβροχθίζουν.
- Πιστεύετε ότι οι παθογένειες που περιγράφετε οφείλονται εν πολλοίς στην ιδεολογική υποχώρηση της Κεντροδεξιάς;
- Πιστεύω ότι η ιδεολογική ολιγωρία της παράταξής μας των τελευταίων δεκαετιών επέτρεψε σε μία άλλη θεωρία, που είναι εντελώς ασύνδετη με την πραγματικότητα, να διαδίδεται, να επηρεάζει συνειδήσεις και εν τέλει να λειτουργεί όχι μόνον σαν εμπόδιο για την ιδιωτική πρωτοβουλία και την αγορά, αλλά και για την ίδια την κρατική ανασυγκρότηση της χώρας.
Οι ιδέες αυτές νομιμοποιήθηκαν από ορισμένες ελίτ που ζούνε, από και για το κράτος. Οι επαγγελματίες της διεκδίκησης, σε συμμαχία με τις κρατικοδίαιτες ελίτ, μεταμφίεσαν το ιδιοτελές συμφέρον τους σε τάχα κοινό συμφέρον της κοινωνίας. Συγκάλυψαν την ιδιοτέλειά τους με αναφορές σε αριστερές, δήθεν φιλολαϊκές, ιδέες για να συνεχίσουν απρόσκοπτα να απομυζούν τον μόχθο των παραγωγικών συμπολιτών μας. Γι αυτό, άλλωστε, φθάσαμε και σε αυτό το παραγωγικό αδιέξοδο και τη γενικότερη αίσθηση ασφυξίας.
- Η αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης πως θα αντιμετωπισθεί;
- Αν δεν συνδέσουμε τις αμοιβές στο Δημόσιο με την πραγματική προσφορά και τη συμμετοχή δεν θα πετύχουμε τίποτα. Η αξιολόγηση των υπαλλήλων να στηρίζεται τόσο στα τυπικά προσόντα όπως γίνεται σήμερα – όσο και στο πραγματικό έργο που παραδίδει ένας δημόσιος υπάλληλος στον πολίτη –όπως γίνεται σήμερα- όσο και στο πραγματικό έργο που παραδίδει ένας δημόσιος υπάλληλος στον πολίτη –που σήμερα δεν το διανοείται κανείς. Η αποτελεσματικότητα ας συνοδεύεται από πρόσθετες αμοιβές, αλλά όχι και από την ισοπέδωση. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανισότητα από την ίση μεταχείριση των άνισων ανθρώπων. Χωρίς δίκαιες σταδιοδρομίες μένουν στα ψηλά οι άχρηστοι και στα χαμηλά οι ευπρεπείς –αλλά πιο σιωπηροί- χρήσιμοι. Έτσι αφαιρείται η δημιουργικότητα, η γνώση και η καινοτομία από το σύστημα.
Πρέπει επίσης να θεσμοθετήσουμε τη δι-υπουργική κλαδική κινητικότητα. Δηλαδή όλοι να είναι υπάλληλοι ενός νομικούς προσώπου, του κράτους, και έτσι να μπορούν να μετακινούνται σε άλλες υπηρεσίες. Δεν είναι δυνατό να συνδέουμε τη μονιμότητα με μια συγκεκριμένη «καρέκλα» για πάντα! Έτσι θα κόψουμε και τους φαύλους συνδικαλιστικούς δεσμούς, που χτίστηκαν για να εκβιάζουν προνόμια.
Για τους αποδεδειγμένα επίορκους, τέλος, η απόλυση πρέπει να γίνει ένα πιθανότατο ενδεχόμενο. Κανένας νόμος ή σύνταγμα δεν το εμποδίζει. Η μονιμότητα δεν είναι άνευ όρων!
- Που εδράζετε τη βεβαιότητα ότι η νέα Ν.Δ θα κάνει ό,τι δεν έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις;
- Πρώτον, επειδή υπάρχει συνείδηση ότι η τελευταία διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν επέτυχε να διορθώσει αυτά τα προβλήματα και ότι πλήρωσε βαρύ τίμημα για αυτό. Δεύτερον, διότι η σφοδρότητα της κρίσης που αντιμετωπίζουμε δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες η για πολλές κουβέντες: ή μαθαίνουμε και στην Ελλάδα να κάνουμε τα αυτονόητα ή καταστρεφόμαστε.
- Είπατε «όχι» στο πακέτο των μέτρων που προβλέπει η Συμφωνία Ελλάδας-«τρόικας». Γιατί; Βλέπετε να έρχεται και δεύτερο, δυσχερέστερο πακέτο μέτρων;
- Είμαστε από την αρχή αντίθετοι με μέτρα σαν αυτά του ΔΝΤ για δύο λόγους. Αφενός, λόγω της ανεργίας που συνεπάγονται και αφετέρου διότι στη λογική του κυριαρχεί η καθαρά λογιστική αντίληψη, π.χ περικοπές, χωρίς τις απαραίτητες αναπτυξιακές προβλέψεις. Πρυτανεύουν οι λογιστικές και όχι οι οικονομικές αντιλήψεις. Δεν προωθεί το μείγμα οικονομικής πολιτικής που χρειαζόμαστε σήμερα. Να δώσω ένα παράδειγμα: και λογιστή να ρωτήσετε, θα σας πει ότι ούτε το καλύτερο λογιστήριο δεν μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση μιας επιχείρησης αν αυτή δεν κάνει παράλληλα ικανοποιητικές πωλήσεις. Αν δεν βγούμε από την κρίση, κατευθυνόμενοι προς την ανάπτυξη, θα συνεχίσουμε να κινδυνεύουμε σε όλα τα μέτωπα.
- Συγκεκριμένα, ποια αναπτυξιακά μέτρα θα ακολουθούσατε εσείς για να μην τσαλαπατηθούμε από τον οδοστρωτήρα του Νομισματικού Ταμείου;
Μα μόνο τα αυτονόητα να κάνουμε, θα έχουμε επιτύχει πολλά. Επί παραδείγματι: πως θα προσελκύσεις επενδύσεις χωρίς ένα σταθερό φορολογικό σύστημα; Είμαστε ευχαριστημένοι που ο νέος αναπτυξιακός νόμος δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί, παρά την πίεση των καιρών; Ή με την πρόοδο στο ΕΣΠΑ; Δεν έχει έρθει η ώρα να αξιοποιήσουμε, χωρίς αγκυλώσεις, τη δημόσια περιουσία, της ΚΕΔ, της ΕΤΑ, κ.λ.π και συγχρόνως να μειώσουμε την απαράδεκτη πολυνομία στην οικοδομική δραστηριότητα; Δεν πρέπει να καταλήξουμε σε ένα σύγχρονο χωροταξικό χωρίς τα σημερινά μισόλογα για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ή για την τουριστική ανάπτυξη; Θα επιστρέψουμε στα ΣΔΙΤ που αποτελούν ευρωπαϊκό μοντέλο εργασίας; Θα ενισχύσουμε με πολιτικές τις εξαγωγές μας που αποτελούν το πιο αξιόπιστο στοίχημα για μια σχετική μικρή αγορά όπως η ελληνική;
- Η κ. Μπακογιάννη σε συνεντεύξεις της δεν αποκλείει το ενδεχόμενο δημιουργίας νέου κόμματος, ενώ σενάρια θέλουν τουλάχιστον πέντε βουλευτές της Ν.Δ να την ακολουθούν. Σας ανησυχεί αυτή η εξέλιξη;
- Δεν επιθυμώ και δεν μπορώ να μπω στο μυαλό κάποιου πολιτικού η μη πολιτικού προσώπου, την ώρα που χαράσσει την προσωπική του στρατηγική. Όσοι εμπλέκονται θα πρέπει να ερωτηθούν και να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους.
- Το πολιτικό σύστημα ταρακουνιέται από την οργή του κόσμου. Την ίδια ώρα είδαμε μία συντονισμένη αντεπίθεση από όλα τα κόμματα εναντίον μέρους του επιχειρηματικού κόσμου και μέρους των ΜΜΕ. Βλέπετε σοβαρές ανακατατάξεις;
- Η αταξία είναι η χειρότερη δραπέτευση από τα προβλήματα. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι υπάρχει Έλληνας –με συνείδηση της κρισιμότητας των περιστάσεων- που να απεργάζεται σενάρια που θα εντείνουν την ρευστότητα. Όταν γίνονται βήματα ώστε να διασφαλισθεί η απαραίτητη συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων και η ενότητα του τόπου, κάποιοι να προωθούν την ασυνεννοησία. Όταν κάποιοι εργάζονται για τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής κάτω από αντίξοες συνθήκες, κάποιο άλλοι να επενδύουν στα σενάρια διεμβολισμού και πολιτικής έντασης, που οδηγούν με βεβαιότητα στην αντίθετη κατεύθυνση. Δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν Έλληνα σήμερα, να επενδύει στις ευκαιρίες που θα προσέφερε ένα σκηνικό κατάρρευσης!
Για τα λάθη της κυβέρνησης Καραμανλή
- Το 2007 είχατε δηλώσει σε ομογενειακό έντυπο ότι «εάν δεν αντιληφθούμε τη σημερινή συγκυρία ως ιστορική στιγμή, τότε υπάρχει κίνδυνος, κάποια στιγμή στο μέλλον, να αναπολούμε την ιστορική αυτή στιγμή με όρους χαμένων ευκαιριών». Πόσο πιστεύετε ότι έγιναν σοβαρά λάθη από τις κυβερνήσεις Καραμανλή την περίοδο 2004-2009; Ήταν μία περίοδος χαμένων ευκαιριών;
- Ας συμφωνήσουμε στο εξής: όσο πιο δύσκολα προβλήματα αντιμετωπίζει κάποιος, τόσο πιο ψύχραιμος και τόσο πιο νηφάλιος πρέπει να είναι στη σκέψη του και τις κρίσεις του. Όσο επικεντρώνουμε σε μεμονωμένες ευθύνες χάνουμε την ουσία, που είναι η συνυπευθυνότητα που χάνεται σε βάθος δεκαετιών. Η αναγνώριση της συνυπευθυνότητας όλων μας, πολιτικών και πολιτών, συνεπάγεται και την αρχή για την βελτίωσή μας. Μη-αναγνώριση της συνυπευθυνότητας σημαίνει δραπέτευση από τις ευθύνες μας και ότι δεν θα διορθωθούμε ποτέ. Η κυβέρνηση της Ν.Δ έκανε πολλά σημαντικά πράγματα που, λόγω της κρίσεως και των μεγάλων δυσκολιών του κάθε πολίτη, τώρα ξεχνιούνται. Σίγουρα θα τα θυμηθούμε στο μέλλον. Όπως, επίσης, έκανε και σφάλματα. Κάποια από αυτά μεγάλα. Μα, δεν γίνεται διαφορετικά: αλάνθαστος είναι μόνο ο άπραγος. Όπως, επίσης, είναι έντιμο να πούμε ότι ένα από τα αίτια για όσα δεν έγιναν, παρά και τη βούληση και τις προσπάθειες, ήταν ότι και η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη για αλλαγές. Ακόμα και σήμερα ένα μεγάλο μέρος της δεν είναι έτοιμο, παρόλο που η πίεση της πραγματικότητας είναι πλέον εξόφθαλμη.