Το κείμενο της συμφωνίας μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ) που υπεγράφη στις 3 Μαϊου προκειμένου η Ελλάδα να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση των 110 δις ευρώ έφερε στο φως της δημοσιότητας ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Κώστας Πουπάκης.
Εκτός από μειώσεις μισθών και συντάξεων όπως και μεγάλες αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, επιβάλλονται απολύσεις στον δημόσιο τομέα ώστε να εξασφαλιστούν 600 εκατ. ευρώ καθώς και ελαστικές μορφές εργασίας (ημιαπασχόληση κτλ) στον ιδιωτικό.
Η κυβέρνηση αντί να πει την αλήθεια στον κόσμο, ρίχνει ένα προς ένα τα μέτρα στην κοινωνία για να μην την πάρουν χαμπάρι.
Τι θα συμβεί όμως στον ιδιωτικό τομέα τα επόμενα χρόνια;
Το μνημόνιο συνεννόησης για την ενδυνάμωση των θεσμών της αγοράς εργασίας προϋποθέτει ότι:
Σε συνέχεια διαλόγου με κοινωνικούς εταίρους, η Κυβέρνηση θα προτείνει και το Κοινοβούλιο θα υιοθετήσει νομοθεσία για την μεταρρύθμιση του πλαισίου μισθολογικών διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα, που θα προβλέπουν τη μείωση της αμοιβής της υπερωριακής εργασίας και τη μεγαλύτερη ευελιξία στη διαχείριση του χρόνου εργασίας. Θα επιτρέψει σε τοπικά σύμφωνα να θέτουν τις μισθολογικές αυξήσεις χαμηλότερα από τις κλαδικές συμφωνίες και να εισάγουν αμοιβές που θα συνδέονται με την παραγωγικότητα σε επίπεδο επιχείρησης.
Η Κυβέρνηση θα αλλάξει τον κανονισμό σχετικά με το σύστημα διαιτησίας, (Νόμος 1876/1990) έτσι ώστε και τα δύο μέλη να μπορούν να καταφύγουν στη διαιτησία αν διαφωνούν με τη πρόταση του μεσολαβητή.
Σε συνέχεια διαλόγου με κοινωνικούς εταίρους, η κυβέρνηση θα υιοθετήσει νομοθεσία για τους κατώτατους μισθούς με εισαγωγή μισθών κάτω από τον κατώτατο μισθό (sub-minima) για ευάλωτες ομάδες, όπως οι νέοι και οι μακροχρόνια άνεργοι και θα εφαρμόσει μέτρα που θα εγγυώνται ότι οι τρέχοντες κατώτατοι μισθοί θα παραμείνουν σταθεροί σε ονομαστικούς όρους για τρία χρόνια.
Η κυβέρνηση θα αλλάξει την νομοθεσία για την προστασία της εργασίας παρατείνοντας την περίοδο μαθητείας για νέες θέσεις εργασίας στο ένα έτος, μειώνοντας το συνολικό επίπεδο αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης και διασφαλίζοντας ότι το καθεστώς αποζημίωσης θα είναι το ίδιο για ειδικευμένους και ανειδίκευτους εργάτες, αυξάνοντας το ελάχιστο όριο ενεργοποίησης των κανόνων μαζικών απολύσεων ειδικά για μεγάλες επιχειρήσεις και διευκολύνοντας τη χρήση συμβάσεων προσωρινής εργασίας και ημιαπασχόλησης.
