Ακόμα δεν την είδαμε τη νέα κυβέρνηση, ακόμα δεν έχουμε την επίσημη ημερομηνία των εκλογών, ακόμα το «κούρεμα» δεν έχει ολοκληρωθεί, ακόμα η νέα δανειακή σύμβαση δεν είναι έτοιμη, ακόμα το κίνημα δεν έχει αρχηγό και, παρόλα αυτά, στο πέμπτο κόμμα των τελευταίων δημοσκοπήσεων, για την ακρίβεια τα ακριβοθώρητα στελέχη του, ονειρεύονται τις καρέκλες της επόμενης μέρας!
Οι άνθρωποι εκεί στην Ιπποκράτους, δεν είναι στα καλά τους! Έχουν παλαβώσει και ξεφύγει εντελώς και, έχουν βάλει στόχο να τρελάνουν και όλους τους υπόλοιπους.
Αφορμή αυτή τη φορά για να το κάνουν, είναι η διάλυση του ιστορικού κινήματος που, αφού έκανε όπως όλα τα πράγματα τον κύκλο του, επιστρέφει και πάλι από εκεί που ξεκίνησε. Επιστρέφει δηλαδή, στα ποσοστά, τουλάχιστον δημοσκοπικά, των πρώτων χρόνων της ίδρυσής του. Ο ένας μετά τον άλλο, οι πλέον αποτυχημένοι υπουργοί του σύγχρονου ελληνικού πολιτικού συστήματος, οι αντιπρόεδροι της πλάκας και οι διεκδικητές του ονείρου της ανάστασης ενός πτώματος πολιτικού, παρελαύνουν από μπροστά μας και, αντί ν’ απολογούνται που μας έφτασαν ως εδώ, ζητώντας ταυτόχρονα γονυπετείς συγνώμη, για το μόνο που ενδιαφέρονται, είναι να συγκυβερνήσουν με τον Σαμαρά! Εντάξει, λογικό το βρίσκω. Οι άνθρωποι για πολλά χρόνια είχαν πάνω απ’ το κεφάλι τους, έναν φαιδρό πρόεδρο και έναν ανίκανο, το λιγότερο που θα μπορούσα να πω, πρωθυπουργό, στον οποίο όφειλαν πίστη κι αφοσίωση για να επιβιώσουν πολιτικά. Να το δεχτώ αυτό. Σε σύγκριση μαζί του ο Σαμαράς, σίγουρα εμπνέει περισσότερο. Άλλο αυτό όμως και, άλλο αυτός ο πανικός και το στριμωξίδι για να χωθούν στην κυβέρνησή του που κατά τα φαινόμενα θεωρείται δεδομένη, αφού ακόμα και οι εταίρες, συγνώμη, οι εταίροι μας το πιστεύουν αυτό και το έχουν χωνέψει.
Αλήθεια, διαβάζουν τίποτα άλλο εκτός από τις φαιδρότητες που δηλώνουν όλοι αυτοί; Μάλλον όχι! Απ’ την στιγμή που δεν διάβασαν το πρώτο μνημόνιο κατά δήλωσίν των, κάτι έχουν πάθει και δεν διαβάζουν τίποτα. Γιατί αν το έκαναν, όλο και κάπου θα έπεφτε το μάτι τους σε κάποια δήλωση του Σαμαρά, ο οποίος τους αγνοεί και με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τους λέει ότι δεν σκοπεύει να συγκυβερνήσει, μαζί τους, ούτε με κάποιον άλλον. Πιστεύω, ότι μια τέτοια τακτική που όλοι αυτοί οι σοσιαλιστές της πλάκας ακολουθούν τελευταία, μόνο ζημιά μπορεί να τους κάνει.
Υπό κανονικές συνθήκες, η αλλαγή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ, θα έφερνε μια κάποια λογική ανάταση και συσπείρωση, τόσο δημοσκοπικά, όσο και εκλογικά. Με τον πανικό όμως που όλοι αυτοί βγάζουν, με το γλείψιμο που ρίχνουν τελευταία δεξιά και αριστερά, κανείς δεν πρόκειται να συγκινηθεί, να είστε σίγουροι.
Ο κόσμος τους έχει καταλάβει πλέον και τους έχει βαρεθεί. Αυτό που αυτή την στιγμή οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν ανάγκη, είναι ν’ ακούνε σοβαρές προτάσεις και σχέδιο, για το πώς αυτός ο εφιάλτης, κάποια στιγμή θα τελειώσει. Ειλικρινά, κανείς δεν ενδιαφέρεται, αν ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος, ο Πάγκαλος ή όποιος άλλος, θα γίνει υπουργός μετά τις εκλογές. Κανείς δεν ενδιαφέρεται, αν όλοι αυτοί, που κάνανε την πολιτική επάγγελμα και μπίζνα, θα επιπλεύσουν μετά τις κρισιμότερες εκλογές της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας, στα τέλη του Απρίλη. Κανείς τέλος δεν αγωνιά για το μέλλον όλων αυτών των ανίκανων, που ευθύνονται για το μίσος που οι Έλληνες τρέφουν για την πολιτική τέχνη και την δημοκρατία, ιδανικών δηλαδή που είναι εντυπωμένα στον γενετικό μας κώδικα, ιδανικών που κληροδοτήσαμε σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα και που τώρα, θέλουμε δεν θέλουμε, εξαιτίας τους επαναλαμβάνω, τα απορρίπτουμε δια βδελυγμίας. Απορρίπτουμε δηλαδή πέραν των άλλων εξαιτίας τους, κομμάτια, του ίδιου του πολιτισμικού μας γίγνεσθαι. Κάτι που θέτει σε κίνδυνο, την ίδια μας την υπόσταση ακόμα και ως έθνος, χωρίς υπερβολή.
Κάποτε ο αμερικανός πρόεδρος Λ. Τζόνσον, είχε πει παραφράζοντας τον συγγραφέα Μάρκ Τουαίην, πως ασχολήθηκε με την πολιτική, διότι η άλλη του επιλογή, ήταν να γίνει πιανίστας σε μπουρδέλο και δεν είχε ταλέντο στο πιάνο. Όλοι αυτοί προφανώς, ασχολούνται με την πολιτική, γιατί πολύ απλά, είναι άχρηστοι και, ανίκανοι να κάνουν κάτι άλλο, όντας ανεπάγγελτοι οι περισσότεροι από αυτούς. Ξέρουν ως εκ τούτου πολύ καλά, πως αν το τραίνο της πολιτικής τους κατεβάσει, η επόμενη επιλογή τους, είναι να κάτσουν σπίτι τους και να κοιτάνε το ταβάνι… Οπότε σου λέει, καλός κι ο Σαμαράς, δεν βαριέσαι… Άλλη εξήγηση εγώ, δεν μπορώ να σας δώσω, δυστυχώς.