Το σχολείο στα χρόνια του Μνημονίου μεταλλάσσεται. Γιγαντώνεται, ασφυκτιά, αποψιλώνεται από εκπαιδευτικούς, οι οποίοι κόβονται από τη λεπίδα του κανόνα 1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι γίνεται πιο άγριο. Σε πείσμα όλων των επιστημονικών ερευνών που συσχετίζουν απολύτως τη σχολική βία με το μέγεθος των μονάδων και αγνοώντας τις προειδοποιήσεις των αρμοδίων για κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων επιθετικής συμπεριφοράς στις αίθουσες και τα προαύλια, το υπουργείο Παιδείας προχωρά ακάθεκτο σε μαζικές συγχωνεύσεις.
Το νέο μοντέλο σχολείου στην Ελλάδα θα έχει υπερδιπλάσιο μαθητικό πληθυσμό -περίπου 400 μαθητές ανά μονάδα σύμφωνα με το υπουργείο, που παραδέχθηκε χθες ότι σε 6 περιπτώσεις το νούμερο του ξέφυγε στους 500- στριμωγμένο σε κτίρια με προδιαγραφές για να στεγάσουν τους μισούς.
Οι διαβεβαιώσεις της πολιτικής ηγεσίας ότι τα κριτήρια των συγχωνεύσεων «είναι πρωτίστως παιδαγωγικά» δεν πείθουν κανέναν. Με βάση ποια παιδαγωγική λογική γίνεται καλύτερο μάθημα σε μία τάξη από 28 πρωτάκια σε σύγκριση με την τάξη των 17, 18, 20 μαθητών που ήταν μέχρι σήμερα ο μέσος όρος στις τάξεις του Δημοτικού;
Τα κριτήρια είναι όχι πρωτίστως, αλλά αποκλειστικώς οικονομικά. Οι 1.933 μονάδες που συνενώνονται τον επόμενο Σεπτέμβριο έχουν υψηλότερο κόστος από τις 877. Το λάθος της κυβέρνησης είναι ότι μετατρέπει τους μαθητές σε αριθμούς. Εξομοιώνει τα σχολεία με τους οργανισμούς του κομματικού κράτους που υπήρχαν μόνο για να εισπράττουν οι διοικήσεις τους.
Κανείς δεν υπολόγισε το τεράστιο κοινωνικό κόστος που θα προκύψει από αυτή τη βίαιη μετάλλαξη του σχολικού μοντέλου.