Αν περιοριστούμε στην διαχειριστική/λογιστική προσέγγιση της σημερινής κρίσης ή το πολύ στην ανάδειξη των ευθυνών πολιτικών προσώπων, θα έχουμε φωτίσει ελάχιστα την σημερινή πραγματικότητα και θα έχουμε αποκρύψει τις βαθύτερες ρίζες της. Ας το θέσουμε λοιπόν εξ αρχής: διερχόμαστε την εποχή που η Χώρα ταλανίζεται από τα αποτελέσματα της, επί τριάντα χρόνια, πολιτικής και ιδεολογικής ηγεμονίας του ΠαΣοΚ.
Ενώ η σύνθεση των ρευμάτων της Δεξιάς και του Κέντρου ολοκληρώθηκε διαυγώς με την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, η παρουσία ενός κόμματος σαν το ΠαΣοΚ στην μεταπολίτευση, οδήγησε στη ιδεολογική, πολιτική και οικονομική ομίχλη. Ο κλασικός, μεταπολεμικός άξονας Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά, έδωσε την θέση του στον άξονα: Κεντροδεξιά, Αριστερά και το λαϊκιστικό αμάλγαμα που εξέφρασε το ΠαΣοΚ.
Κάποιοι λένε ότι η Αριστερά έφερε το ΠαΣοΚ στην εξουσία. Λάθος! Ήταν το ΠαΣοΚ που με τον ιδεολογικά αόριστο αλλά εκλογικά αποτελεσματικό λαϊκισμό του, κατόρθωσε να εγκαθιδρύσει αριστερόστροφες αντιλήψεις και κομματοκρατικές πρακτικές, σε όλες τις πτυχές του δημόσιου βίου.
Η συνδικαλιστική υπερβολή, η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, η ηθική κατολίσθηση με ρίζα το «Είπαμε να παίρνετε κανένα δωράκι αλλά όχι κι έτσι» και το χειρότερο «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα», ο υδροκεφαλισμός και η αναποτελεσματικότητα του πελατειακού κράτους, που οδηγεί στο να μην μπορεί (ούτε καν τώρα!) να εισπράξει τα αναμενόμενα έσοδα και να παραιτούνται οι υπεύθυνοι, η ξεδιάντροπη αδιαφορία για τα πιο αυτονόητα, το πώς παράγεται μία πίτα και πώς αναπτύσσεται, η μετατροπή μίας ελεύθερης οικονομίας σε κρατικίστικη και, τέλος, η Λογική των Δανεικών, που χρηματοδότησαν όλη αυτή τη τρέλα και που σήμερα είναι η αλυσίδα με το βαρίδι που μας ρουφά στον βυθό και τον πνιγμό, είναι μόνο κάποια από τα αποτελέσματα της «ιδεολογικής» ηγεμονίας του ΠΑΣΟΚ.
Ο πρωθυπουργός, είτε απρόθυμος, είτε ανίκανος να παλέψει με τις εγγενείς αυτές αδυναμίες, αφού αυτές είναι πακτωμένες στο DNA του ΠΑΣΟΚ, οδηγεί τον τόπο στο αδιέξοδο. Ο κ. Παπανδρέου έχει εναποθέσει πλέον τις ελπίδες του, όχι στην θεραπεία των παθογενειών, αλλά αποκλειστικά στην διεθνή στήριξη με νέα δανεικά. Στον γκρεμό αυτό, που επί 30 χρόνια κατασκεύαζαν και θωράκιζαν, ζητά κάθε τόσο από την Νέα Δημοκρατία να πηδήξουν μαζί!
Η Κεντροδεξιά δεν είναι απλώς ένα κόμμα ή η οργανωμένη του βάση. Είναι ένα πλατύ κοινωνικοπολιτικό ρεύμα που από την αφύπνιση και ενεργή παρέμβασή του, εξαρτάται η αντιστροφή τόσο των οικονομικών, όσο και των κοινωνικών συνθηκών που βιώνουμε. Η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς δεν αποσκοπούν απλώς την κατάκτηση της εξουσίας. Επιθυμούν την διαμόρφωση και εμπέδωση ενός νέου ιδεολογικού, οικονομικού και πολιτικού προσανατολισμού που θα οδηγήσει την κοινωνία μας στο οριστικό ξεπέρασμα των πρωταρχικών αιτιών, που οδήγησαν σ’ αυτή την κρίση.
Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίσουμε στην ανάκτηση της υπερηφάνειας και της δημιουργικότητάς μας, τόσο στο Εθνικό όσο και στο ατομικό επίπεδο.
* Ο Πάνος Λειβαδάς είναι αναπληρωτής Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας και μέλος της Πολιτικής Επιτροπής
Πηγή : Ελεύθερος Τύπος
