Οι μετανάστες αυτοί, ήταν οι πρώτοι που κατέφυγαν στη Μάλτα, μετά από περίοδο δέκα χρόνων, περίπου και όπως επισημάνθηκε και οι περισσότεροι σε αριθμό.
Οι λαθρομετανάστες επέβαιναν σε δύο πλοία, τα οποία ελλιμενίστηκαν στο νησί, συνοδευόμενα από σκάφη της ακτοφυλακής της Μάλτας.
Οι περισσότεροι από τους ταξιδιώτες ήταν γυναίκες και παιδιά, ενώ υπήρχε και ένας άντρας πάνω σε αναπηρικό καρότσι. Όπως δήλωσαν, πέρασαν δύο νύχτες και τρεις ημέρες στη θάλασσα μέχρι να φθάσουν στο νησί της Μάλτας.
Αρκετοί μετανάστες χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα, ζούσαν και εργαζόντουσαν υπό καθεστώς ανοχής στη Λιβύη του Μουαμάρ Καντάφι, που αποτελούσε ένα ανασχετικό ανάχωμα, στο κύμα εξόδου από χώρες της φτωχής Υποσαχάριας Αφρικής, προς τον πλούσιο βορά της ΕΕ.
Ο Λίβυος ηγέτης επανειλημμένα στις συνεντεύξεις του μετά το ξέσπασμα της κρίσης στη χώρα του, κάλεσε τους Ευρωπαίους να αναλογιστούν τις συνέπειες στο φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης,που θα έχει πιθανή ανατροπή στις υπάρχουσες πολιτικές ισορροπίες, στη Λιβύη.
Το κύμα της παράνομης μετανάστευσης στις ακτές χωρών της ΕΕ, είχε διογκωθεί και νωρίτερα, παράλληλα με την εξέλιξη της κρίσης στην Τυνησία, όταν χιλιάδες βόρειο-αφρικανοί λαθρομετανάστες με αφορμή τις ταραχές, είχαν καταφύγει στο ιταλικό νησάκι της Μεσογείου, Λα Μπεντούζα.
Πηγή : onalert.gr