Του Πάσχου Μανδραβέλη
Από : Καθημερινή
Το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Βένιος Αγγελόπουλος δήλωσε πως δεν μετανιώνει που πήγε μάρτυρας υπεράσπισης του κ. Αλέκου Γιωτόπουλου στη δίκη της «17 Νοέμβρη». «Αυτό μου υπαγόρευσε η συνείδησή μου και το αίσθημά μου περί δικαιοσύνης. Δηλώνω ότι δεν έχω μετανιώσει στο παραμικρό για τη στάση μου αυτή», είπε.
Καλά κάνει. Είναι δημοκρατικό δικαίωμα κάθε πολίτη να υπερασπίζεται οποιονδήποτε κατηγορούμενο, αλλά είναι επίσης δικαίωμα καθενός τρίτου να κρίνει πολιτικά την υπεράσπιση αυτή. Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν κατανοούμε την οργή του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύνδεσή του με μια δολοφονική οργάνωση. Τη σύνδεση δεν την έκανε η κ. Μπακογιάννη. Την κάνουν τα στελέχη του όταν δηλώνουν ότι «ο Κουφοντίνας βοήθησε τη Δημοκρατία». Σκεφθείτε μόνο τι θα γινόταν αν στελέχη της Ν.Δ. είχαν πει τα ίδια για ένα καταδικασμένο π.χ. Χρυσαυγίτη. Αλλά είπαμε: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολλά μέτρα και σταθμά και τα καλύτερα τα κρατάει για πάρτη του.
Υπάρχει όμως μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια εκείνης της περιόδου. Σε ένα άρθρο 2.900 λέξεων (!) που δημοσίευσε στην «Καθημερινή» (13.4.2003) ο κ. Βένιος Αγγελόπουλος εκτιμούσε ότι τα αποτυπώματα ή γραπτά του κ. Γιωτόπουλου που βρέθηκαν στις γιάφκες της «17 Νοέμβρη» δεν τον έπεισαν διότι ήταν σε κινητά αντικείμενα (βιβλία, χαρτιά κ.λπ.). Οι τρεις ομολογίες που ενοχοποιούσαν τον κατηγορούμενο δεν τον έπεισαν, διότι κατά την άποψή του ήταν προϊόν καταναγκασμού. Το γεγονός ότι ο κ. Γιωτόπουλος κυκλοφορούσε με ψευδώνυμο μέχρι την σύλληψή του οφειλόταν στο ότι ήταν ανυπότακτος. Για την άρνηση καταδίκης της αιματοβαμμένης οργάνωσης, σύμφωνα πάντα με το άρθρο του κ. Αγγελόπουλου, ο κ. Γιωτόπουλος «καλά κάνει. Oντας μέσα στη φυλακή, η διατήρηση μιας στοιχειώδους αλληλεγγύης μεταξύ συγκρατουμένων είναι, νομίζω, αναγκαία».
Δεν είναι δυνατόν να αναλυθούν όλες οι πτυχές της δίκης μέσω ενός δημοσιογραφικού σημειώματος, ούτε να αναλυθούν οι υπόγειες διαδρομές της Aριστεράς με την τρομοκρατία. Απλώς αναρωτιόμαστε: Αν με βάση τα προαναφερθέντα ευρήματα, ο κ. Αγγελόπουλος δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία για την αθωότητα του κ. Γιωτόπουλου και τη διακήρυξε δημόσια, υπάρχει περίπτωση αυτός και οι σύντροφοί του να πεισθούν για άλλες όψεις της πραγματικότητας, όπως π.χ. ότι λεφτά δεν υπάρχουν, ότι η χώρα κινδυνεύει να ζήσει τη μεγαλύτερη μετά το 1974 καταστροφή και ότι έξω δεν ψιχαλίζει, αλλά οι εταίροι μας δείχνουν την έξοδο;
Από : Καθημερινή
Το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Βένιος Αγγελόπουλος δήλωσε πως δεν μετανιώνει που πήγε μάρτυρας υπεράσπισης του κ. Αλέκου Γιωτόπουλου στη δίκη της «17 Νοέμβρη». «Αυτό μου υπαγόρευσε η συνείδησή μου και το αίσθημά μου περί δικαιοσύνης. Δηλώνω ότι δεν έχω μετανιώσει στο παραμικρό για τη στάση μου αυτή», είπε.
Καλά κάνει. Είναι δημοκρατικό δικαίωμα κάθε πολίτη να υπερασπίζεται οποιονδήποτε κατηγορούμενο, αλλά είναι επίσης δικαίωμα καθενός τρίτου να κρίνει πολιτικά την υπεράσπιση αυτή. Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν κατανοούμε την οργή του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύνδεσή του με μια δολοφονική οργάνωση. Τη σύνδεση δεν την έκανε η κ. Μπακογιάννη. Την κάνουν τα στελέχη του όταν δηλώνουν ότι «ο Κουφοντίνας βοήθησε τη Δημοκρατία». Σκεφθείτε μόνο τι θα γινόταν αν στελέχη της Ν.Δ. είχαν πει τα ίδια για ένα καταδικασμένο π.χ. Χρυσαυγίτη. Αλλά είπαμε: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολλά μέτρα και σταθμά και τα καλύτερα τα κρατάει για πάρτη του.
Υπάρχει όμως μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια εκείνης της περιόδου. Σε ένα άρθρο 2.900 λέξεων (!) που δημοσίευσε στην «Καθημερινή» (13.4.2003) ο κ. Βένιος Αγγελόπουλος εκτιμούσε ότι τα αποτυπώματα ή γραπτά του κ. Γιωτόπουλου που βρέθηκαν στις γιάφκες της «17 Νοέμβρη» δεν τον έπεισαν διότι ήταν σε κινητά αντικείμενα (βιβλία, χαρτιά κ.λπ.). Οι τρεις ομολογίες που ενοχοποιούσαν τον κατηγορούμενο δεν τον έπεισαν, διότι κατά την άποψή του ήταν προϊόν καταναγκασμού. Το γεγονός ότι ο κ. Γιωτόπουλος κυκλοφορούσε με ψευδώνυμο μέχρι την σύλληψή του οφειλόταν στο ότι ήταν ανυπότακτος. Για την άρνηση καταδίκης της αιματοβαμμένης οργάνωσης, σύμφωνα πάντα με το άρθρο του κ. Αγγελόπουλου, ο κ. Γιωτόπουλος «καλά κάνει. Oντας μέσα στη φυλακή, η διατήρηση μιας στοιχειώδους αλληλεγγύης μεταξύ συγκρατουμένων είναι, νομίζω, αναγκαία».
Δεν είναι δυνατόν να αναλυθούν όλες οι πτυχές της δίκης μέσω ενός δημοσιογραφικού σημειώματος, ούτε να αναλυθούν οι υπόγειες διαδρομές της Aριστεράς με την τρομοκρατία. Απλώς αναρωτιόμαστε: Αν με βάση τα προαναφερθέντα ευρήματα, ο κ. Αγγελόπουλος δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία για την αθωότητα του κ. Γιωτόπουλου και τη διακήρυξε δημόσια, υπάρχει περίπτωση αυτός και οι σύντροφοί του να πεισθούν για άλλες όψεις της πραγματικότητας, όπως π.χ. ότι λεφτά δεν υπάρχουν, ότι η χώρα κινδυνεύει να ζήσει τη μεγαλύτερη μετά το 1974 καταστροφή και ότι έξω δεν ψιχαλίζει, αλλά οι εταίροι μας δείχνουν την έξοδο;