Τελικά ένα είναι σίγουρο απ’ ότι καταλαβαίνω. Αν κάποιος έχει όνειρο ν’ αγοράσει ένα δυαράκι στο Γουδή, να γυρίσει απ’ το άλλο πλευρό καλύτερα γιατί θα μείνει με τη χαρά!
Μπορεί να ζούμε σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής ύφεσης, μπορεί όπως διαβάζω σε διάφορα ρεπορτάζ στο διαδίκτυο, το κρέας αδέσποτων σκυλιών να είναι σε λίγο καιρό, ένα γεύμα – όνειρο για τους πεινασμένους συμπολίτες μας, μπορεί σε λίγο καιρό, να μην μπορούμε να έχουμε τα απαραίτητα για την επιβίωσή μας, αλλά… οι αντικειμενικές αξίες στην ιστορική γειτονιά της Αθήνας, αναμένεται να τραβήξουν την ανηφόρα!
Σε ποιο νόμισμα, δεν έχει για την ώρα ιδιαίτερη αξία.
Αυτό που μετράει, είναι ότι το όνειρο για μία καλή θέση κοντά στο φερόμενο ως πεδίο ιστορικών εξελίξεων όπως ανώτεροι πολιτειακοί παράγοντες τώρα τελευταία προπαγανδίζουν, θα είναι απλησίαστες. Οι τιμές πώλησης ενός τετραγωνικού μέτρου δομημένης επιφάνειας στο Γουδή, θα γίνουν ακριβότερες ακόμα κι από τον δρόμο των αστέρων, στο Hollywood!
Αυτό είναι το λογικό συμπέρασμα που ένας μέσος νους μπορεί να βγάλει, παρακολουθώντας με προσοχή των καταιγισμό των ειδήσεων, που ακολούθησαν την συνάντηση του Αντ. Σαμαρά, με τον – ακούω γύρω μου φωνές – πρωθυπουργεύοντα Παπανδρέου, τον κατά κόσμον και ΓΑΠ. Τι συνέβη λοιπόν;
Στο πλαίσιο των κοινωνικών του επαφών, ο… ακούω γύρω μου φωνές, κάλεσε τον Αντ. Σαμαρά, όχι για κάποιον σοβαρό λόγο, να του ζητήσει συναίνεση άλλη μια φορά για παράδειγμα ή να του ζητήσει ένα χέρι βοηθείας, για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο που την έχει βυθίσει.
Αν έχετε τον Θεό σας, τον κάλεσε για να του ζητήσει άκουσον – άκουσον, να κάνει ότι μπορεί, ούτως ώστε να μην διαδίδονται φήμες που κάνουν λόγο, για ειδικά δικαστήρια και εκτελέσεις στο Γουδή!
Εντάξει μιλάμε ότι πλέον ο άνθρωπος, έχει χάσει τον έλεγχο και πολύ φοβάμαι, ότι εν τέλει είναι κι επικίνδυνος, πρώτα – πρώτα να κάνει κακό στον ίδιο του τον εαυτό. Στην Ελλάδα έτσι κι αλλιώς, μεγαλύτερο κακό, δεν μπορεί πια να κάνει. Νομίζω ότι η αντίστροφη μέτρηση για τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, έχει αρχίσει.
Πιθανολογώ, ότι τα όνειρά του και ο ύπνος του, πρέπει να είναι ιδιαιτέρως ταραγμένα τώρα τελευταία. Δεν αποκλείω δε, να νομίζει ότι υπάρχει όντως στην περιοχή που ονομάζεται Γουδή, κάποιος ειδικός χώρος, που εκτελούνται θανατικές ποινές!
Λογικά, δίπλα στο κρεβάτι του, θα έχει το βιβλίο του S. King γνωστό σε όλους μας με τίτλο ‘ το πράσινο μίλι’ και να φαντασιώνεται τον εαυτό του, στην θέση του πρωταγωνιστή του βιβλίου, τον συμπαθή νέγρο Τζον Κόφι, που καρτερικά περιμένει όντας αθώος ο δόλιος, την εκτέλεση της θανατικής του καταδίκης, με την χρήση της ηλεκτρικής καρέκλας.
Ειλικρινά πάντως, είναι μεγάλο κρίμα κι άδικο, ένα τόσο… λαμπρό όνομα όπως αυτό του Παπανδρέου, να κλείνει τον ιστορικό του κύκλο, τόσο δραματικά.
Οι μόνοι που στο μέλλον θα μνημονεύουν το πέρασμά του από την θέση του πρωθυπουργού της χώρας, θα είναι οι μεσίτες και οι ιδιοκτήτες γης στο Γουδή, καθώς θα τον ευγνωμονούν, που με την στάση που κράτησε τις δύσκολες για την πατρίδα ώρες κάποτε, φρόντισε τουλάχιστον να δώσει υπεραξία στις ιδιοκτησίες τους.
Θέλω κλείνοντας, να θυμίσω στον Γιώργο, ότι εδώ, δεν είναι Αμερική.
Εδώ, αν δεν το έχει καταλάβει, είναι Ελλάδα και η θανατική ποινή έχει καταργηθεί προ πάρα πολλών ετών.
Μπορεί να ζούμε σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής ύφεσης, μπορεί όπως διαβάζω σε διάφορα ρεπορτάζ στο διαδίκτυο, το κρέας αδέσποτων σκυλιών να είναι σε λίγο καιρό, ένα γεύμα – όνειρο για τους πεινασμένους συμπολίτες μας, μπορεί σε λίγο καιρό, να μην μπορούμε να έχουμε τα απαραίτητα για την επιβίωσή μας, αλλά… οι αντικειμενικές αξίες στην ιστορική γειτονιά της Αθήνας, αναμένεται να τραβήξουν την ανηφόρα!
Σε ποιο νόμισμα, δεν έχει για την ώρα ιδιαίτερη αξία.
Αυτό που μετράει, είναι ότι το όνειρο για μία καλή θέση κοντά στο φερόμενο ως πεδίο ιστορικών εξελίξεων όπως ανώτεροι πολιτειακοί παράγοντες τώρα τελευταία προπαγανδίζουν, θα είναι απλησίαστες. Οι τιμές πώλησης ενός τετραγωνικού μέτρου δομημένης επιφάνειας στο Γουδή, θα γίνουν ακριβότερες ακόμα κι από τον δρόμο των αστέρων, στο Hollywood!
Αυτό είναι το λογικό συμπέρασμα που ένας μέσος νους μπορεί να βγάλει, παρακολουθώντας με προσοχή των καταιγισμό των ειδήσεων, που ακολούθησαν την συνάντηση του Αντ. Σαμαρά, με τον – ακούω γύρω μου φωνές – πρωθυπουργεύοντα Παπανδρέου, τον κατά κόσμον και ΓΑΠ. Τι συνέβη λοιπόν;
Στο πλαίσιο των κοινωνικών του επαφών, ο… ακούω γύρω μου φωνές, κάλεσε τον Αντ. Σαμαρά, όχι για κάποιον σοβαρό λόγο, να του ζητήσει συναίνεση άλλη μια φορά για παράδειγμα η να του ζητήσει ένα χέρι βοηθείας, για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο που την έχει βυθίσει.
Αν έχετε τον Θεό σας, τον κάλεσε για να του ζητήσει άκουσον – άκουσον, να κάνει ότι μπορεί, ούτως ώστε να μην διαδίδονται φήμες που κάνουν λόγο, για ειδικά δικαστήρια και εκτελέσεις στο Γουδή!
Εντάξει μιλάμε ότι πλέον ο άνθρωπος, έχει χάσει τον έλεγχο και πολύ φοβάμαι, ότι εν τέλει είναι κι επικίνδυνος, πρώτα – πρώτα να κάνει κακό στον ίδιο του τον εαυτό. Στην Ελλάδα έτσι κι αλλιώς, μεγαλύτερο κακό, δεν μπορεί πια να κάνει. Νομίζω ότι η αντίστροφη μέτρηση για τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, έχει αρχίσει.
Πιθανολογώ, ότι τα όνειρά του και ο ύπνος του, πρέπει να είναι ιδιαιτέρως ταραγμένα τώρα τελευταία. Δεν αποκλείω δε, να νομίζει ότι υπάρχει όντως στην περιοχή που ονομάζεται Γουδή, κάποιος ειδικός χώρος, που εκτελούνται θανατικές ποινές!
Λογικά, δίπλα στο κρεβάτι του, θα έχει το βιβλίο του S. King γνωστό σε όλους μας με τίτλο ‘ το πράσινο μίλι’ και να φαντασιώνεται τον εαυτό του, στην θέση του πρωταγωνιστή του βιβλίου, τον συμπαθή νέγρο Τζον Κόφι, που καρτερικά περιμένει όντας αθώος ο δόλιος, την εκτέλεση της θανατικής του καταδίκης, με την χρήση της ηλεκτρικής καρέκλας.
Ειλικρινά πάντως, είναι μεγάλο κρίμα κι άδικο, ένα τόσο… λαμπρό όνομα όπως αυτό του Παπανδρέου, να κλείνει τον ιστορικό του κύκλο, τόσο δραματικά.
Οι μόνοι που στο μέλλον θα μνημονεύουν το πέρασμά του από την θέση του πρωθυπουργού της χώρας, θα είναι οι μεσίτες και οι ιδιοκτήτες γης στο Γουδή, καθώς θα τον ευγνωμονούν, που με την στάση που κράτησε τις δύσκολες για την πατρίδα ώρες κάποτε, φρόντισε τουλάχιστον να δώσει υπεραξία στις ιδιοκτησίες τους.
Θέλω κλείνοντας, να θυμίσω στον Γιώργο, ότι εδώ, δεν είναι Αμερική. Εδώ, αν δεν το έχει καταλάβει, είναι Ελλάδα και η θανατική ποινή έχει καταργηθεί προ πάρα πολλών ετών.
www.naoumis-nikos.gr