Από : e-typos.com
Η γενικευμένη εξέγερση που σημειώθηκε την επέτειο του ιστορικού «ΟΧΙ» στις περισσότερες πόλεις της χώρας, με αποκορύφωμα τη ματαίωση της στρατιωτικής παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, δεν μπορεί να θεωρηθεί, τουλάχιστον για το συντριπτικό της μέρος, υποκινούμενη και κομματικά ελεγχόμενη.
Όσοι αναζητούν ενόχους ή υποκινητές σε κινήματα μειοψηφίας, κομματικές φράξιες ή απλώς σε «επαγγελματίες αγανακτισμένους» κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους αδυνατώντας να δουν τη συνολική εικόνα που έχει διαμορφωθεί στη χώρα.
Οσοι ψάχνουν κομματικούς εχθρούς σε αυτούς που τους αποδοκιμάζουν, με τρόμο θα διαπιστώσουν ότι ο πυρήνας των αντιδράσεων ξεκινά από παλιούς πολιτικούς τους φίλους, που πίστεψαν σε υποσχέσεις και μεγαλοστομίες, όπως συνέβη με τον ατυχή βουλευτή Τρικάλων του ΠΑΣΟΚ, που δέχθηκε άνανδρη επίθεση από στέλεχος του κομματικού του μηχανισμού!
Οσοι πάλι θεωρούν ότι οι «μπαχαλάκηδες» μπορούν να κινητοποιούν χιλιάδες κόσμου, που στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, νοικοκυρές και συνταξιούχοι πλανώνται πλάνην οικτράν.
Η εξήγηση είναι απλή και ταυτόχρονα δραματική. Η χώρα βρίσκεται σε συνθήκες συναγερμού, οι πολίτες σε απόγνωση!
Τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 2011 αποτύπωσαν την κατάσταση απελπισίας στην οποία σήμερα βρίσκονται εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες. Οι πολίτες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν βγήκαν στους δρόμους για να κηλιδώσουν την ιστορική επέτειο του ΟΧΙ, αλλά για να διατρανώσουν ότι η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να συνεχισθεί. Ασφαλώς σημειώθηκαν ασχήμιες σε βάρος προσώπων, που δεν έχουν δώσει δικαιώματα στο δημόσιο βίο, ούτε όλος ο πολιτικός κόσμος έχει στο σύνολό του το ίδιο μερίδιο ευθυνών. Αλλά όταν η κοινωνία βράζει, δεν μπορείς να ψάχνεις για άλλοθι ή καταφύγια.
Τα επεισόδια της 28ης Οκτωβρίου ήρθαν ως απάντηση των πολιτών στη χρεοκοπία της Ελλάδας, που πανηγυρίσθηκε με διθυράμβους από την κυβέρνηση, που ακόμη και αυτές τις δραματικές στιγμές λειτουργεί με αντανακλαστικά παλαιοκομματικού τύπου, που προκαλούν θλίψη αλλά και οργή.
Η χώρα μπαίνει σε φάση σήψης και πλήρους διάλυσης. Δεν χρειάστηκε να περιμένουμε τις παρελάσεις για να το διαπιστώσουμε. Οι πολίτες με κάθε ευκαιρία, από τα καλοκαιρινά ραντεβού στις πλατείες των πόλεων μέχρι τα γηπεδικά συνθήματα κατά της κυβέρνησης και της Τρόικας, ψάχνουν τρόπο εκτόνωσης και παράλληλα αναζητούν λύσεις και σταθερές που έχουν χάσει.
Η κυβέρνηση έχει χάσει κάθε ίχνος λαϊκής νομιμοποίησης. Το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, το βλέπουμε στους δρόμους, όταν οι πολίτες σχεδόν εξαγριωμένοι θυμούνται τις υποσχέσεις που έδινε ο Παπανδρέου προεκλογικά και μετεκλογικά.
Η κυβέρνηση με τις πράξεις της διέλυσε τη σχέση εμπιστοσύνης των πολιτών με το κράτος και παράλληλα κατέλυσε βασικά άρθρα του Συντάγματος. Δεν πέρασε για κύρωση από τη Βουλή την πρώτη δανειακή σύμβαση του Δημοσίου με την Τρόικα, όπως όφειλε βάσει του άρθρου 36 παράγραφος 2 του Συντάγματος, που προβλέπει ότι «οι διεθνείς συνθήκες που επιβαρύνουν ατομικά τους πολίτες πρέπει να κυρώνονται από τη Βουλή». Η κυβέρνηση με την υπερφορολόγηση μισθωτών και συνταξιούχων και την ανικανότητά της να συλλάβει μέρος της φοροδιαφυγής παραβίασε κατάφωρα το άρθρο 4 παράγραφος 5 του Συντάγματος που ορίζει ρητά ότι «οι Ελληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους».
Με θλίψη θα διαπιστώνει και ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας ότι το ΠΑΣΟΚ με την αναθεώρηση του Συντάγματος την περίοδο 1985-1986 του αφαίρεσε το δικαίωμα αλλά και καθήκον να παρεμβαίνει όταν διαπιστώνει δυσαρμονία μεταξύ κυβέρνησης και λαού, όπως σοφά προβλεπόταν στο πρώτο μεταδικτατορικό Σύνταγμα του 1975.
Ομως δεν υπάρχει χρόνος για άλλες ολιγωρίες. Η χώρα έχει μπει σε τροχιά κοινωνικής αναταραχής που μπορεί να εκδηλωθεί σύντομα –πολλοί ήδη βλέπουν με περίσκεψη την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου– και με βίαιο τρόπο. Τώρα είναι ώρα πράξεων και όχι τακτικισμών. Προτού η Ελλάδα περάσει στη φάση της γενικευμένης και ανεξέλεγκτης αναρχίας, όπου οι «νοικοκυραίοι» δεν θα συναινούν απλώς στα επεισόδια κατά του πολιτικού κόσμου στο σύνολό του, αλλά θα συμμετέχουν. Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει τώρα και αυτό μπορεί να γίνει με θεσμικό τρόπο! Δεν κυβερνά, δεν έχει νομιμοποίηση. Είναι χρέος των κομμάτων της αντιπολίτευσης, και ιδίως της αξιωματικής να καταστήσει σαφές στον κ. Παπανδρέου ότι μέχρι εδώ ήταν ο βίος της κυβέρνησής του. Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες που της παρέχει το Σύνταγμα, οι νόμοι, η κοινοβουλευτική διαδικασία. Να αντισταθεί στη Βουλή, με όλα τα δημοκρατικά μέσα που διαθέτει και με όπλο το πρόγραμμά της, που δικαιώνεται από τα πράγματα, να ζητήσει άμεσα προσφυγή στις κάλπες, όσο υπάρχει ακόμη χρόνος για να αποφευχθεί η οριστική κοινωνική και οικονομική χρεοκοπία.
Το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος αναφέρει ρητώς ότι «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Η κυβέρνηση με την πρακτική της ασκεί βία «ντε φάκτο» και λειτουργεί εκτός Συντάγματος. Κάποιος πρέπει να αποκαταστήσει την τάξη, πριν επέλθει η εθνική καταστροφή. Εάν δεν είναι το πολιτικό σύστημα, τότε θα το πράξει ο λαός!