Ρεπορτάζ : Γιάννης Παπαδόπουλος
Από : "Τα Νέα"
Ηταν και οι δύο νέοι. Με διαφορετικές αφετηρίες. Αλλά κοινό προορισµό: µια οµάδα πρόληψης της εγκληµατικότητας µε ελλιπή εκπαίδευση, ανεπαρκή εξοπλισµό, χαµηλές αµοιβές. Από προχθές έγιναν τα πρώτα θύµατά της από σφαίρες.
Τον περασµένο Μάιο η νεοσύστατη – τότε – οµάδα ∆ΙΑΣ είχε θρηνήσει τον πρώτο της νεκρό σε τροχαίο στον περιφερειακό της Κατεχάκη. Εως το απόγευµα της περασµένης ∆ευτέρας, σύµφωνα µε την Αστυνοµία, κανένα µέλος της δεν είχε τραυµατιστεί σε καταδίωξη παρά µόνο σε τροχαία. Μέχρι την ενέδρα στον παράδροµο του Κηφισού και τον θάνατο των Γιάννη Ευαγγελινέλλη και Γιώργου Σκυλογιάννη.
Ο 23χρονος Ευαγγελινέλλης µεγάλωσε στην Κηπούπολη Περιστερίου. Ο πατέρας του ήταν σιδηρουργός. Πέθανε από έµφραγµα το 2001. Ο Ευαγγελινέλλης έµενε µε τις δύο µεγαλύτερες αδερφές του και τη µητέρα του. Ηθελε να γίνει αστυνοµικός, λένε οι φίλοι του. Ακόµα κι αν ο βασικός µισθός ήταν 750 ευρώ.
Με τον Σκυλογιάννη δεν έκαναν παρέα εκτός δουλειάς. Ούτε είχαν κοινά βιώµατα. Ο 22χρονος Σκυλογιάννης καταγόταν από το Κεφαλόβρυσο Τρικάλων. Ήταν το πρώτο από τα πέντε παιδιά της οικογένειάς του. Ο πατέρας του δουλεύει στον ∆ήµο Τρικκαίων. Όταν ήρθε στην Αθήνα έµεινε πρώτα στο Αιγάλεω. Πρόσφατα είχε µετακοµίσει στον Ν. Κόσµο µαζί µε την επίσης αστυνοµικό κοπέλα του.
ΤΟ ΧΟΜΠΙ. Στην παρέα του Ευαγγελινέλλη, όπως θυµάται ένας παιδικός του φίλος, όλοι λάτρευαν τις µηχανές. Είχε αγοράσειτο πρώτο του 50αράκι στο γυµνάσιο. Μόλις έκλεισε τα 18 πήρε µια Honda χιλίων κυβικών. Τελευταίο του απόκτηµα ήταν µια Ninja Kawasaki. Είχε την απαιτούµενη εµπειρία στο τιµόνι για την οµάδα ∆ΙΑΣ. Το ίδιο δεν ίσχυε για τους περισσότερους συναδέλφους του. Είχαν εκπαιδευτεί σε µηχανές των 250 κυβικών. Στην υπηρεσία όµως έπρεπε να κουµαντάρουν 650άρες αλλά και 900άρες, που έφταναν τα 200 κιλά βάρος.
Οι µηχανές είχαν δοθεί στην υπηρεσία ως δωρεά. Η εγγύηση κάλυπτε το σέρβις τους στα 1.000, 5.000 και 10.000 χιλιόµετρα. Αν έπρεπε να κάνουν άλλες επισκευές, εκτός εγγύησης, τα µέλη της οµάδας ∆ΙΑΣ αναγκάζονταν να πληρώσουν µόνα τους για τα έξοδα. Σε µια βάρδια όµως, µια µηχανή της οµάδας ∆ΙΑΣ διανύει συνήθως 50-80 χιλιόµετρα. Σήµερα, έναν χρόνο µετά τη σύσταση και λειτουργία της οµάδας,αρκετές µηχανές που έχουν βγει από την εγγύηση µένουν παροπλισµένες. Ο αντιπρόεδρος της Ενωσης Αστυνοµικών Υπαλλήλων Αττικής, Αντώνης Λιακόπουλος, αναφέρει ότι στην υπηρεσία των Ευαγγελινέλλη και Σκυλογιάννη «κάθονται» 20 µηχανές. Αστυνοµικός της οµάδας ∆ΙΑΣ στη Βορειοανατολική Αττική λέει ότι στη δική του υπηρεσία τα ακινητοποιηµένα δίτροχα φτάνουν τα 10. Ορισµένα χρειάζονται απλά καινούργια τακάκια.
Αλλά οι µηχανές δεν είναι το µόνο προσωπικό έξοδο των αστυνοµικών. Πριν από ενάµιση χρόνο, ο Σκυλογιάννης είχε αγοράσει αλεξίσφαιρο γιλέκο από το µαγαζί του Θέµη Μπαλλή στο Μοναστηράκι. Πελάτης του έγινε αργότερα και ο Ευαγγελινέλλης. Τα υπηρεσιακά αλεξίσφαιρα ήταν βαριά (4,5 κιλά), κατάλληλα µόνο για σκοπιά. Αστυνοµικός της οµάδας ∆ΙΑΣ λέει ότι ξόδεψε 1.200 ευρώ για πιο άνετο γιλέκο που µπορεί να σταµατήσει σφαίρες από Τοκάρεφ. Πλήρωσε 50 ευρώ για χειροπέδες και 80 ευρώ για φακό. Ενώ το υπηρεσιακό του όπλο (USP Compact - κοινό για όλους της οµάδας ∆ΙΑΣ) δεν τον βολεύει αφού η παλάµη του δεν ταιριάζει στη λαβή και όπως εξηγεί αυτό επηρεάζει και την ακρίβειά του στο σηµάδι.
Από τη σύστασή της, η οµάδα ∆ΙΑΣ είχε προβλήµατα µε τον εξοπλισµό. Στην αρχή τούς είχαν προµηθεύσει µε κράνη των ΜΑΤ που δεν παρέχουν προστασία σε αναβάτες µηχανής. Κάποιοι χρησιµοποιούσαν δικά τους. Οι στολές που τους είχαν δώσει δεν ήταν αδιάβροχες, ενώ δεν διέθεταν κατάλληλο προστατευτικό ρουχισµό για το καλοκαίρι. Ο κ. Μπαλλής θυµάται τους Ευαγγελινέλλη και Σκυλογιάννη να περνούν συχνά από το µαγαζί του. «Ηθελαν κάτι καλύτερο», λέει. «Ο εξοπλισµός που τους έδινε η υπηρεσία ήταν συχνά ανεπαρκής».
Τα κενά στην εκπαίδευσή τους
Ο Γιάννης Ευαγγελινέλλης ήταν αλεξιπτωτιστής και βοηθός επιλοχία στον στρατό. Το 2008 έγινε ειδικός φρουρός και υπηρέτησε στο Α.Τ. Μενιδίου πριν αποσπαστεί στην οµάδα ∆ΙΑΣ.
Η εµπειρία του στον στρατό ήταν εφόδιο για τη συµµετοχή του στη δίτροχη οµάδα πρόληψης. Οπως αναφέρει συνάδελφός του, η βασική εκπαίδευση της οµάδας ∆ΙΑΣ διαρκεί µόλις τέσσερις µέρες, ενώ από τους 2.236 αστυνοµικούς της οµάδας στην Αττική οι περισσότεροι δεν έχουν περάσει σχολείο γρήγορης οδήγησης.
Κανονικά προβλέπεται επανεκπαίδευσή τους ανά τρίµηνο. Μέσα σε έναν χρόνο όµως έχει συµβεί µόνο µία φορά. Τότε εξασκούνται και στη σκοποβολή. Τους δίνονται 100 φυσίγγια (τα 50 για MP5 που δεν χρησιµοποιούν στην υπηρεσία τους).
Τα περισσότερα µέλη της οµάδας ∆ΙΑΣ είναι 22-28 ετών. Σύµφωνα µε επικεφαλής οµάδας, αρκετοί έχουν ζητήσει να επιστρέψουν στα αστυνοµικά τµήµατα από τα οποία έχουν αποσπαστεί.
Από : "Τα Νέα"
Ηταν και οι δύο νέοι. Με διαφορετικές αφετηρίες. Αλλά κοινό προορισµό: µια οµάδα πρόληψης της εγκληµατικότητας µε ελλιπή εκπαίδευση, ανεπαρκή εξοπλισµό, χαµηλές αµοιβές. Από προχθές έγιναν τα πρώτα θύµατά της από σφαίρες.
Τον περασµένο Μάιο η νεοσύστατη – τότε – οµάδα ∆ΙΑΣ είχε θρηνήσει τον πρώτο της νεκρό σε τροχαίο στον περιφερειακό της Κατεχάκη. Εως το απόγευµα της περασµένης ∆ευτέρας, σύµφωνα µε την Αστυνοµία, κανένα µέλος της δεν είχε τραυµατιστεί σε καταδίωξη παρά µόνο σε τροχαία. Μέχρι την ενέδρα στον παράδροµο του Κηφισού και τον θάνατο των Γιάννη Ευαγγελινέλλη και Γιώργου Σκυλογιάννη.
Ο 23χρονος Ευαγγελινέλλης µεγάλωσε στην Κηπούπολη Περιστερίου. Ο πατέρας του ήταν σιδηρουργός. Πέθανε από έµφραγµα το 2001. Ο Ευαγγελινέλλης έµενε µε τις δύο µεγαλύτερες αδερφές του και τη µητέρα του. Ηθελε να γίνει αστυνοµικός, λένε οι φίλοι του. Ακόµα κι αν ο βασικός µισθός ήταν 750 ευρώ.
Με τον Σκυλογιάννη δεν έκαναν παρέα εκτός δουλειάς. Ούτε είχαν κοινά βιώµατα. Ο 22χρονος Σκυλογιάννης καταγόταν από το Κεφαλόβρυσο Τρικάλων. Ήταν το πρώτο από τα πέντε παιδιά της οικογένειάς του. Ο πατέρας του δουλεύει στον ∆ήµο Τρικκαίων. Όταν ήρθε στην Αθήνα έµεινε πρώτα στο Αιγάλεω. Πρόσφατα είχε µετακοµίσει στον Ν. Κόσµο µαζί µε την επίσης αστυνοµικό κοπέλα του.
ΤΟ ΧΟΜΠΙ. Στην παρέα του Ευαγγελινέλλη, όπως θυµάται ένας παιδικός του φίλος, όλοι λάτρευαν τις µηχανές. Είχε αγοράσειτο πρώτο του 50αράκι στο γυµνάσιο. Μόλις έκλεισε τα 18 πήρε µια Honda χιλίων κυβικών. Τελευταίο του απόκτηµα ήταν µια Ninja Kawasaki. Είχε την απαιτούµενη εµπειρία στο τιµόνι για την οµάδα ∆ΙΑΣ. Το ίδιο δεν ίσχυε για τους περισσότερους συναδέλφους του. Είχαν εκπαιδευτεί σε µηχανές των 250 κυβικών. Στην υπηρεσία όµως έπρεπε να κουµαντάρουν 650άρες αλλά και 900άρες, που έφταναν τα 200 κιλά βάρος.
Οι µηχανές είχαν δοθεί στην υπηρεσία ως δωρεά. Η εγγύηση κάλυπτε το σέρβις τους στα 1.000, 5.000 και 10.000 χιλιόµετρα. Αν έπρεπε να κάνουν άλλες επισκευές, εκτός εγγύησης, τα µέλη της οµάδας ∆ΙΑΣ αναγκάζονταν να πληρώσουν µόνα τους για τα έξοδα. Σε µια βάρδια όµως, µια µηχανή της οµάδας ∆ΙΑΣ διανύει συνήθως 50-80 χιλιόµετρα. Σήµερα, έναν χρόνο µετά τη σύσταση και λειτουργία της οµάδας,αρκετές µηχανές που έχουν βγει από την εγγύηση µένουν παροπλισµένες. Ο αντιπρόεδρος της Ενωσης Αστυνοµικών Υπαλλήλων Αττικής, Αντώνης Λιακόπουλος, αναφέρει ότι στην υπηρεσία των Ευαγγελινέλλη και Σκυλογιάννη «κάθονται» 20 µηχανές. Αστυνοµικός της οµάδας ∆ΙΑΣ στη Βορειοανατολική Αττική λέει ότι στη δική του υπηρεσία τα ακινητοποιηµένα δίτροχα φτάνουν τα 10. Ορισµένα χρειάζονται απλά καινούργια τακάκια.
Αλλά οι µηχανές δεν είναι το µόνο προσωπικό έξοδο των αστυνοµικών. Πριν από ενάµιση χρόνο, ο Σκυλογιάννης είχε αγοράσει αλεξίσφαιρο γιλέκο από το µαγαζί του Θέµη Μπαλλή στο Μοναστηράκι. Πελάτης του έγινε αργότερα και ο Ευαγγελινέλλης. Τα υπηρεσιακά αλεξίσφαιρα ήταν βαριά (4,5 κιλά), κατάλληλα µόνο για σκοπιά. Αστυνοµικός της οµάδας ∆ΙΑΣ λέει ότι ξόδεψε 1.200 ευρώ για πιο άνετο γιλέκο που µπορεί να σταµατήσει σφαίρες από Τοκάρεφ. Πλήρωσε 50 ευρώ για χειροπέδες και 80 ευρώ για φακό. Ενώ το υπηρεσιακό του όπλο (USP Compact - κοινό για όλους της οµάδας ∆ΙΑΣ) δεν τον βολεύει αφού η παλάµη του δεν ταιριάζει στη λαβή και όπως εξηγεί αυτό επηρεάζει και την ακρίβειά του στο σηµάδι.
Από τη σύστασή της, η οµάδα ∆ΙΑΣ είχε προβλήµατα µε τον εξοπλισµό. Στην αρχή τούς είχαν προµηθεύσει µε κράνη των ΜΑΤ που δεν παρέχουν προστασία σε αναβάτες µηχανής. Κάποιοι χρησιµοποιούσαν δικά τους. Οι στολές που τους είχαν δώσει δεν ήταν αδιάβροχες, ενώ δεν διέθεταν κατάλληλο προστατευτικό ρουχισµό για το καλοκαίρι. Ο κ. Μπαλλής θυµάται τους Ευαγγελινέλλη και Σκυλογιάννη να περνούν συχνά από το µαγαζί του. «Ηθελαν κάτι καλύτερο», λέει. «Ο εξοπλισµός που τους έδινε η υπηρεσία ήταν συχνά ανεπαρκής».
Τα κενά στην εκπαίδευσή τους
Ο Γιάννης Ευαγγελινέλλης ήταν αλεξιπτωτιστής και βοηθός επιλοχία στον στρατό. Το 2008 έγινε ειδικός φρουρός και υπηρέτησε στο Α.Τ. Μενιδίου πριν αποσπαστεί στην οµάδα ∆ΙΑΣ.
Η εµπειρία του στον στρατό ήταν εφόδιο για τη συµµετοχή του στη δίτροχη οµάδα πρόληψης. Οπως αναφέρει συνάδελφός του, η βασική εκπαίδευση της οµάδας ∆ΙΑΣ διαρκεί µόλις τέσσερις µέρες, ενώ από τους 2.236 αστυνοµικούς της οµάδας στην Αττική οι περισσότεροι δεν έχουν περάσει σχολείο γρήγορης οδήγησης.
Κανονικά προβλέπεται επανεκπαίδευσή τους ανά τρίµηνο. Μέσα σε έναν χρόνο όµως έχει συµβεί µόνο µία φορά. Τότε εξασκούνται και στη σκοποβολή. Τους δίνονται 100 φυσίγγια (τα 50 για MP5 που δεν χρησιµοποιούν στην υπηρεσία τους).
Τα περισσότερα µέλη της οµάδας ∆ΙΑΣ είναι 22-28 ετών. Σύµφωνα µε επικεφαλής οµάδας, αρκετοί έχουν ζητήσει να επιστρέψουν στα αστυνοµικά τµήµατα από τα οποία έχουν αποσπαστεί.