Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ιδρύθηκε το 1944 κατά τη διάρκεια της συνόδου Bretton Woods ώστε να επιβλέπει το διεθνές σύστημα σταθερών συναλλαγματικών αξιών που είχε θεσπιστεί μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πρώτο δάνειο το καρπώθηκε η Γαλλία. Μετά την κατάργηση του συστήματος Bretton Woods το 1971, το ΔΝΤ έγινε ένας πυροσβέστης που δάνειζε χώρες οι οποίες είχαν οικονομικά προβλήματα.
Έχει σήμερα 186 μέλη-χώρες, το δικαίωμα ψήφου των οποίων καθορίζεται από το μερίδιο τους στα κεφάλαια του "οργανισμού". Οι αποφάσεις του ΔΝΤ οφείλουν να λαμβάνονται με πλειοψηφία 85%, ενώ τα μέλη με τα μεγαλύτερα "μερίδια ψήφου" είναι οι ΗΠΑ (ο πιο ισχυρός παίκτης) με ποσοστό 16,77%, η Ιαπωνία με 6,02%, η Γερμανία με 5,88%, η Γαλλία με 4,86%, η Μ. Βρετανία με ποσοστό 4,86% και η Κίνα με ποσοστό 3,66%.
Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα της Ε.Ε. μετά την Ιταλία και τη Μεγάλη Βρετανία στη δεκαετία του 1970 που καλεί το ΔΝΤ σε διάσωση. Η περίπτωση του δανεισμού της από το ΔΝΤ αποτελεί ιδιάζουσα μορφή καθώς η Ελλάδα είναι μέρος της Ευρωζώνης και δεν μπορεί να ανατιμήσει ούτε να υποτιμήσει το νόμισμά της.
Αν και τον πρώτο λόγο στο πακέτο του μηχανισμού στήριξης τον έχουν οι χώρες της Ευρωζώνης, οι οποίες παρέχουν τα δύο τρίτα του συνολικού ποσού, η προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ του δίνει τη δυνατότητα να παρεμβαίνει στον έλεγχο των οικονομικών κρατών μελών της Ε.Ε.
Η επιμονή της Ευρωζώνης να ηγηθεί του μηχανισμού δεν σημαίνει ότι το ΔΝΤ θα αλλάξει τον τρόπο που δουλεύει. Θα συνεχίσει να δίνει χρήματα σύμφωνα με τους κανονισμούς και όπως κρίνει καλύτερα. Τόσο στην περίπτωση του Μεξικού το 1995 όσο και των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών το 2008 και 2009, έχει αποδείξει ότι ακολουθούσε πάντοτε τους δικούς του κανόνες.
Για να είναι επιτυχημένος ο μηχανισμός διάσωσης της Ελλάδας, θα πρέπει η χώρα να μην χρεοκοπήσει και να μειώσει κατά δέκα μονάδες το έλλειμμά της μέσα σε δύο χρόνια πράγμα εξαιρετικά δύσκολο.
Σε περίπτωση που ο μηχανισμός δεν αποδειχτεί επαρκής για να επαναφέρει την εμπιστοσύνη στη χώρα στα μάτια των αγορών και να γυρίσει τις υπάρχουσες δυναμικές σε σχέση με το χρέος, η κατάσταση θα αρχίσει να μοιάζει με μια από τις χειρότερες εμπειρίες του ΔΝΤ: την Αργεντινή.
Οι οικονομολόγοι φοβούνται ότι αν τα πράγματα πάρουν άσχημη τροπή, θα είναι πολύ δύσκολο τόσο για την Ευρωζώνη όσο και το ΔΝΤ να παραδεχτούν ότι η Ελλάδα πτώχευσε και να δεχτούν αναδιάρθρωση του χρέους-ή να δείξουν την πόρτα εξόδου στη χώρα από την Ευρωζώνη, πράγμα ακόμα χειρότερο.
Είναι δυνατόv η Ευρώπη να αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει;
Τα δεδομένα μέχρι στιγμής δείχνουν ότι σε μια ενδεχόμενη πτώχευση οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες είναι εκτεθειμένες κατά πολύ στο ελληνικό χρέος (39,2%).
Η Ευρωπαϊκή Ένωση άλλωστε βοήθησε χώρες όπως η Λετονία, η Ρουμανία και η Ουγγαρία. Σε αντίθεση με αυτές τις χώρες όμως η Ελλάδα ανήκει στην ευρωζώνη και η περίπτωση χρεοκοπίας της θα μεταδώσει την κρίση και σε άλλες χώρες (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία).
Θέση μας είναι ότι η κυβέρνηση πρέπει στις διαπραγματεύσεις της να επιδιώξει ο δανεισμός να γίνει με Ευρωπαϊκά δεδομένα και τα δάνεια του ΔΝΤ να είναι περιορισμένα και η έσχατη λύση. Άλλωστε οι παρεμβάσεις του ΔΝΤ μας διδάσκουν ότι υπερασπίζεται τα συμφέροντα των επενδυτών και όχι της καταχρεωμένης χώρας.
